Elote Loco
Elote loco, letterlijk “gekke maïs”, is een hele kolf gekookte of gegrilde zoete maïs, overgoten met mayonaise, mosterd, salsa negra (of salsa inglesa), ketchup en kaas, die erg populair is in El Salvador.
Hoe elote loco te maken
De bereiding is eenvoudig: de maïs moet van tevoren worden gekookt of geroosterd, waarbij erop moet worden gelet dat er geen zout op wordt gelegd, omdat dit de korrels kan verharden en de zoete kant van de maïs kan bederven.
De maïs moet door en door gaar zijn, zodat een houten stokje, zoals een ijsstokje, in het midden van de onderkant van de maïskolf kan worden gestoken.
Het insteken van dit houten stokje is niet alleen de traditionele methode, maar maakt het ook gemakkelijker om de kolf te hanteren voor het aanbrengen van sauzen en kaas.
Daarna smeert men met een siliconen spatel of een groot mes mayonaise, dan een paar kleine streepjes mosterd, dan salsa negra (zwarte saus), dan ketchup. Sommigen voegen ook hete saus toe alvorens de maïskolf met geraspte kaas te bestrooien. De kaas kan ook vóór de sauzen worden aangebracht.
De gewoonte is om het stokje in een papieren handdoek te wikkelen om deze 100% Salvadoraanse elote loco te kunnen proeven.
Om de mosterd, ketchup en salsa negra in de vorm van lijntjes aan te brengen, gebruikt men kleine plastic knijpflesjes, maar men kan ook improviseren om ze te vervangen door bijvoorbeeld kleine diepvrieszakjes te gebruiken die in een van de hoeken zijn afgesneden.
Salsa negra
Salsa negra, wat “zwarte saus” betekent, is een Mexicaanse saus gemaakt van gedroogde pepers, olie en knoflook. Er wordt groene tomaat aan toegevoegd.
Het wordt “zwart” genoemd omdat de ingrediënten die gebruikt worden bij de bereiding geroosterd worden tot ze heel donker zijn.
Het is een heerlijke saus met geroosterde en sterke smaken, ook met een uitstekende toets van zuurheid die de tomaten geven.
Waar komt de naam elote loco (gekke maïs) vandaan?
Salvadoraanse elote loco is een van die gerechten die deel uitmaken van alle festivals, maar vooral van alle jaarmarkten in steden en dorpen, gevierd in het hele land, net als churros in Spanje, wafels in België, crêpes in Frankrijk, beignets in New Orleans, of krofnes in Servië en Kroatië.
De exquise smaak van de elote loco en de ingrediënten waarmee het is bedekt, geven het die unieke touch die alle Salvadoranen, jong en oud, gek maakt.
Het is gekke maïs en de meest voor de hand liggende verklaring waarom het zo wordt genoemd is inderdaad dat de naam afkomstig is van het mengsel waarmee het is bedekt, zonder hetwelk het uiteraard niet dezelfde smaak zou hebben.
Andere varianten van elote loco
In Mexico, geniet men van elote preparado. Met mayonaise, cotija kaas, chilipoeder en limoensap. Het wordt heet gegeten en in een glas geserveerd. Een van de essentiële ingrediënten bij het maken van Mexicaanse elotes is zonder twijfel epazote, een kruid dat erg lijkt op pepermunt.
In Honduras, geniet men van elote catracho. Besprenkeld met Midden-Amerikaanse zure room genaamd mantequilla blanca, geraspte queso seco (droge kaas), en een scheutje limoensap. Sommige mensen voegen er chilipoeder aan toe.
De geschiedenis van maïs
Honderden jaren lang maakte maïs deel uit van hun dieet, dat door de Indianen “mijn moeder, mijn leven” werd genoemd.”
Het werd overvloedig verbouwd met pompoen en bonen, en ze gaven dit trio de bijnaam “de drie zusters”.
De geschiedenis van maïs begint iets meer dan 9.000 jaar geleden op kleine eilanden voor de Mexicaanse kust. Volgens onderzoekers van de Florida State University, het National Museum of National History in de Verenigde Staten, het Smithsonian Institute, het Instituut van de Republiek Panama en de Washington State University, verspreidde de maïsteelt zich zeer snel in Mexico.
Van het zuidwesten van het land, waar het voor het eerst werd gedomesticeerd, is maïs getransporteerd naar het zuidoosten van Mexico en naar andere tropische gebieden van Amerika, zoals Panama en Zuid-Amerika.
Er zijn bewijzen gevonden van de aanwezigheid van maïs, gedateerd op 4000 jaar geleden, op de archeologische site van Waynuna in het zuiden van Peru, wat betekent dat rond 40 eeuwen geleden het graan werd geteeld in Zuid-Amerika. In Brazilië werd maïs reeds door Indianen verbouwd vóór de komst van de Portugezen.
Het moderne maïs, zoals het thans bekend is, zou zijn voorouder hebben in een Mexicaans gras dat teosinte (zea diploperennis) wordt genoemd.
De jager-verzamelaars van die tijd, die de kleine zaadjes van deze teosinte aten, veranderden deze plant in een paar eeuwen om er de maïs van te maken die het hoofdvoedsel werd van alle grote Amerindiaanse beschavingen, Inca’s, Maya’s, Azteken, Chimus, Nazca’s , Olmeken, Tolteken.
De inheemse Amerikaanse boeren pasten vervolgens maïs aan al hun migraties aan: van de bergen van Mexico naar de Andes en de vlaktes van Yucatan, naar het Caribisch gebied en veel later naar de gematigde vlaktes van Noord- en Zuid-Amerika.
Dit in Amerika inheemse graangewas kwam in Europa aan, zoals vele voedingsmiddelen uit de Nieuwe Wereld, dankzij Christoffel Columbus, die, toen hij Amerika ontdekte, voor elk klimaat, van Canada tot Argentinië, het juiste soort graan vond, en de Europeanen diversifieerden het: glazige of bloemige korrel, zacht, om te ploppen, wit, geel, rood, blauw, enz. De aanpassing aan Europa, Afrika en Azië werd sterk vergemakkelijkt.
De Franse boeren verbouwden maïs vanaf de 17e eeuw, verspreidden het snel, vooral in het zuidwesten, en vervingen gedeeltelijk hun voorouderlijke granen door deze veel productievere nieuwkomer.
De naam van het graangewas, maïs, van Caribische oorsprong, betekent “het levensmiddel”. Verscheidene inheemse stammen vereren maïs in artistieke en religieuze rituelen. Het is zeldzaam een voedingsmiddel te vinden dat zoveel toepassingen kent en dat aanwezig is in het dagelijkse leven van een groot deel van de wereldbevolking. Verschillende gemeenten organiseren evenementen ter ere van maïs, zoals festivals en tentoonstellingen.
maïs, symbool van leven en verrijzenis
Voor alle grote Amerindiaanse beschavingen, Inca’s, Maya’s, Azteken, Chimu’s, Nazca’s, Olmeken, Tolteken, is maïs de heilige plant bij uitstek.
Voorbeeld, volgens de mythische teksten van de Maya beschaving, werd de Maya mens geschapen door de god Itzamna en gemodelleerd in maïsdeeg, beschouwd als het oorspronkelijke materiaal, met water, aarde en goddelijk bloed. Het graan werd toen een voorwerp van verering en aanbidding.
In de Azteekse mythologie heeft het graan zijn vereerde god en deze wordt Centeotl genoemd, soms ook Centeotl-tecutli, Centeotl-cihuatl, Cinteotl, Centeal, Cexochitl, Chiutcoatl, Tonacajoha, Tzinteotl. Zijn naam betekent letterlijk “god van het graan”: in het Nahuatl betekent centli-cintli graan en teotl god.
SaveSaved
Elote loco
Ingrediënten
- 4 aren zoete maïs (geel of wit)
- Harde kaas (queso duro blando), geraspt
- Mayonaise
- Salsa negra (of salsa inglesa, Worcestershiresaus)
- Ketchup
- Mosterd
Apparatuur
- 4 houten stokjes
Instructies
-
Schil de maïskolf en verwijder de vliezen.
-
Vul een grote pan met veel water en breng dit aan de kook.
-
Als het water begint te koken, voegt u de maïskolven toe.
-
Kook afgedekt ongeveer 15 minuten op matig vuur.
-
Laat de maïskolf uitlekken.
-
Snijd met een scherp mes een gat in de onderkant van de maïs.
-
Steek er een houten stokje in dat als basis zal dienen om de maïskolf vast te houden.
-
Met een spatel, kwastje of groot mes smeert u mayonaise over het hele oppervlak van de kolf.
-
Overgiet met geraspte kaas.
-
Voeg naar smaak mosterd, salsa negra en ketchup toe.
-
Geniet heet.
Video
Mike is “de duivel” van het duo 196 smaken. Hij wordt zo genoemd door zijn vrienden en is voortdurend op zoek naar ongewone recepten en technieken met ingrediënten die moeilijk te vinden zijn. De duivel verlegt altijd zijn grenzen, of het nu met humor is of met culinaire verrassingen.
Leave a Reply