Echopraxia: Wat het is en wat je erover moet weten

Je hebt misschien wel eens gehoord van echolalie, de tic die veel mensen met autisme hebben, waarbij woorden en reeksen woorden worden herhaald die zijn ontleend aan bronnen zoals televisieprogramma’s en andere mensen en die buiten hun context worden gebruikt. Echopraxie, ook bekend als echomotisme, is een soortgelijke tic, maar dan gaat het om het herhalen van de handelingen van anderen in plaats van hun woorden. Het komt vaak voor in combinatie met echolalie, maar kan ook op zichzelf voorkomen.

Echopraxie komt vaak voor bij mensen met autisme, schizofrenie, het syndroom van Gilles de la Tourette, en andere psychische stoornissen. Het kan ook optreden als gevolg van een hersenziekte of hersenletsel, met name in de frontale kwabben. Sommige onderzoekers theoretiseren dat afwijkingen of beschadiging van de spiegelneuronen in dat gebied van de hersenen echopraxie veroorzaakt.

Iemand met echopraxie kan het gezicht van een vriend of familielid imiteren, proberen te lopen als zijn favoriete televisiepersonage of dezelfde arm- en handgebaren maken als zijn of haar leraar doet. Vaak zullen individuen deelnemen aan deze acties in contexten die geen zin lijken te hebben.

Echopraxie kan verbijsterend zijn voor degenen die het bekijken en niet weten wat het is, omdat de herhaalde acties vaak uit een geheel andere context worden gehaald en worden gebruikt op een manier die voor de meeste neurotypische mensen niet logisch is. Het concept van echopraxie kan ook verwarrend zijn, omdat neurotypische kinderen ook de handelingen van anderen imiteren, als onderdeel van een natuurlijke socialisatie. Echopraxie wordt meestal niet gediagnosticeerd voor de leeftijd van drie jaar, omdat het moeilijk is onderscheid te maken tussen echopraxie en een gedrag dat deel uitmaakt van socialisatie.

Het verschil is echter dat echopraxie onwillekeurig en repetitief is, en dat het vaak interfereert met het sociale functioneren en problemen veroorzaakt bij het opbouwen van relaties.

Er zijn geen formele tests voor echopraxie en er zijn verschillende mogelijke oorzaken, dus de meeste artsen zullen het gedrag van de patiënt observeren en proberen de oorzaak vast te stellen voordat ze een beslissing nemen over een behandeling. Gedragsaanpassing, medicatie en psychotherapie worden in sommige gevallen gebruikt om echopraxie te behandelen. Wanneer dit gedrag echter niet lichamelijk schadelijk is en geen verstoring veroorzaakt van het onderwijs of andere belangrijke aspecten van het leven van de persoon, kan het onbehandeld blijven.

Ondersteun Onderzoek & Therapie

Help mensen met Autisme en hun families op The Autism Site for free! →

Whizzco