Echocardiogram – Spaanse Hartstichting

Echocardiografie is een fundamenteel diagnostisch onderzoek omdat het een bewegend beeld van het hart geeft. Met behulp van echografie wordt informatie verkregen over de vorm, grootte, functie, sterkte, beweging en dikte van de wanden van het hart en de functie van de hartkleppen. Bovendien kan het informatie verschaffen over de pulmonale circulatie en de druk daarvan, het eerste deel van de aorta en zien of er vocht rond het hart zit (pericardiale effusie).

Dankzij het gebruik van echografie om de beelden te verkrijgen, is echocardiografie een test waarbij de patiënt niet wordt bestraald (zoals bij andere tests zoals röntgenstralen, CT-scans, enz. wel het geval is). Andere voordelen zijn dat het geen pijnlijk onderzoek is en geen bijwerkingen geeft.

Het echocardiogram wordt verkregen met behulp van een apparaat dat echocardiograaf wordt genoemd. Dit apparaat bestaat uit 3 basiselementen:

• Transducer: het apparaat dat wordt gebruikt om beelden van het hart vast te leggen
• Screen: waarop de door de transducer gemaakte beelden worden weergegeven
• Computer

Bovendien worden vaak elektroden op de borst van de patiënt geplaatst om tegelijk met het echocardiogram een elektrocardiogram te verkrijgen, omdat dit informatie oplevert voor de specialist.

Echocardiogrambeelden kunnen in verschillende modi worden verkregen:

• Modus M of ééndimensionaal: een smal gedeelte van het hart wordt gedetecteerd.
• Bi-dimensionaal of 2D: geeft een beeld van de anatomie van het hart (laat de verschillende structuren zien) tijdens beweging.
• Colour Doppler: laat toe de bloedstroom in het hart en de slagaders te zien en te meten.
• 3D: de verkregen beelden zijn 3-dimensionaal. Uit meerdere 2D-beelden wordt een 3D-beeld gemaakt.
• Er zijn nog andere nuttige modi van echocardiografie: gepulseerde Doppler, continue Doppler, enz.

Het meest uitgevoerde echocardiogram is het transthoracale echocardiogram, d.w.z. wanneer de transducer op de borst van de patiënt wordt geplaatst.

Hoe het echocardiogram wordt uitgevoerd

Een geleidende gel wordt op de borst van de patiënt of rechtstreeks op de transducer aangebracht. De transducer wordt op de borst van de patiënt geplaatst, meestal aan de linkerzijde van de borstkas. De cardioloog zal de transducer over de borst van de patiënt bewegen om verschillende beelden te verkrijgen. De test duurt meestal tussen de 15 en 30 minuten, hoewel het soms langer kan duren.

De patiënt

De patiënt ligt zo stil mogelijk en er is geen speciale voorbereiding nodig voor de test, noch moet de patiënt vasten. Het echocardiogram is niet pijnlijk (u kunt een lichte druk van de transducer voelen) en geeft geen bijwerkingen. De test kan perfect worden uitgevoerd bij zwangere vrouwen zonder enige schade voor de baby, aangezien het een test is die geen straling uitzendt. Tijdens de test kunt u wat geluid horen dat overeenkomt met de snelheid van het bloed in het hart.

Wat moet u doen na de test?

De patiënt zal in staat zijn een normaal leven te leiden en zijn dagelijkse werk of huishoudelijke taken weer op te pakken.

Typen echocardiogrammen

Wij zullen nu in het kort de typen echocardiogrammen en hun kenmerken bekijken.

Transthoracaal echocardiogram

Wat houdt het onderzoek in?

Om het hart zichtbaar te maken, wordt de transducer op de borst van de patiënt geplaatst, meestal aan de linkerzijde. De procedure wordt uitgevoerd zoals hierboven beschreven.

Transesofageaal echocardiogram

Wat houdt het onderzoek in?

Het bestaat uit het zichtbaar maken van het hart met behulp van een transducer die is bevestigd aan een sonde of buis die via de mond in de slokdarm wordt ingebracht, van waaruit beelden van het hart kunnen worden gemaakt. Het is dus een invasieve techniek. Het is over het algemeen een aanvullend onderzoek op het transthoracale echocardiogram (dit laatste wordt meestal eerst uitgevoerd), dat soortgelijke maar meer gedetailleerde informatie geeft over bepaalde structuren, zoals de hartkleppen. Het helpt ook om de aanwezigheid uit te sluiten van trombi (stolsels), tumoren of aangeboren veranderingen van het hart die niet volledig kunnen worden gezien met een transthoracaal echocardiogram.

Hoe bereidt u zich voor op het onderzoek?

Het is noodzakelijk om geen vast voedsel of vloeistoffen te hebben gegeten (volledig vasten) in de 4-6 uur voorafgaand aan het onderzoek, omdat een buisje moet worden ingebracht in de slokdarm. In deze periode had er geen orale medicatie ingenomen mogen worden. Het verdient de voorkeur dat de patiënt vergezeld wordt door een familielid of vriend, aangezien het soms nodig is een kalmerend middel toe te dienen om de test uit te voeren. Als u een kunstgebit heeft, moet u dit tijdens de test verwijderen. De test duurt 45-60 minuten.

Hoe wordt de test uitgevoerd?

Eenmaal in de onderzoekskamer kan de verpleegster de patiënt een tablet geven om op te zuigen of de patiënt een verdovende keelspray geven. Zodra de patiënt met onbedekte borstkas op de onderzoekstafel ligt, worden plakkers met draden (elektroden) op de borstkas geplaatst om het elektrocardiogram tijdens het onderzoek zichtbaar te maken. De verpleegkundige kan ook een kalmerend medicijn in een ader in uw armen injecteren.

De cardioloog zal dan de sonde in uw mond plaatsen en u vragen om in uw slokdarm te slikken, wat enige misselijkheid kan veroorzaken die zal verdwijnen zodra de sonde is ingebracht. Het onderzoek wordt dan uitgevoerd, waarbij de patiënt, als hij verdoofd is, zo ontspannen is dat hij zelfs in slaap kan vallen. Bij het ontwaken kan de patiënt enige duizeligheid voelen.

Het verdovingsmiddel in de keel kan hoesten veroorzaken en de spray kan enigszins bitter zijn. Wanneer de sonde is verwijderd, is het raadzaam eventueel achtergebleven slijm op te hoesten.

Wat moet u doen na het onderzoek?

Neemt u tot ongeveer 2 uur na het onderzoek niets te eten. Het is niet aan te raden om binnen 2-4 uur na de test te rijden als u intraveneuze sedatie heeft gekregen. Ouderen moeten de komende 2-4 uur begeleid worden.

Stress echocardiogram

Wat is de test?

Het is een echocardiografie van het hart onder stress. Het wordt gebruikt bij patiënten die geen conventionele inspanningstest kunnen ondergaan of om de diagnostische prestaties van de test te verbeteren.

Hoe voor te bereiden op de test?

Niet vast voedsel mag worden gegeten gedurende 2 uur voor de test. De arts die de test aanvraagt, zal de patiënt meedelen of hij zijn gebruikelijke medicijnen moet innemen of dat deze voorafgaand aan de test moeten worden gestaakt.

Hoe wordt de test uitgevoerd?

De patiënt ligt op een brancard, met de borst onbedekt, waarop de elektroden voor het bekijken van het elektrocardiogram en een manchet voor het meten van de bloeddruk worden geplaatst. Daarna wordt u op een loopband of hometrainer gezet, waar u een paar minuten loopt. Als je klaar bent met jezelf in te spannen, ga je snel terug naar de brancard. De cardioloog zal echocardiografische opnamen maken voor, tijdens en onmiddellijk na de inspanning.

Schorspijn, vermoeidheid of ongemak kunnen optreden tijdens de test en verdwijnen tijdens de herstelfase. U moet uw arts waarschuwen als een van deze symptomen zich voordoet. Het onderzoek duurt ongeveer 30-60 minuten.

Wat moet u doen na het onderzoek?

U kunt uw normale leven weer oppakken en uw dagelijkse werk of huishoudelijke taken hervatten.

Pharmacologische stress echocardiografie

Wat is de test?

Het houdt in dat het hart met ultrageluid wordt afgebeeld terwijl een medicijn wordt toegediend dat het hart sneller en harder laat werken. Het is een niet-invasieve test waarbij het gebruik van transthoracale echocardiografie wordt gecombineerd met de toediening van een geneesmiddel. Het toegediende medicijn is meestal dobutamine. De effecten van dobutamine zijn een verhoogde hartslag (verhoogde pulsatie) en een verhoogde samentrekkingskracht van het hart (naast andere effecten). Het normale echocardiogram beoordeelt het hart in rust; deze test wordt gebruikt om het hart te stimuleren en te zien hoe het werkt tijdens stress (wanneer we bewegen of sporten). De opnamen worden eerst gemaakt met het hart in rust en vervolgens na toediening van het geneesmiddel, zodat ze kunnen worden vergeleken.

Waarom wordt een farmacologisch stress-echocardiogram aangevraagd?

Het doel van deze test is om te zien of er veranderingen zijn in de samentrekking van de hartwanden, die in de meeste gevallen secundair zijn aan coronaire hartziekte. Indicaties om deze test te bestellen zijn onder andere:

• Patiënten bij wie een inspanningstest is uitgevoerd voor verdenking op coronaire hartziekte en waarvan het resultaat geen uitsluitsel heeft gegeven
• Patiënten die reeds een hartinfarct hebben gehad en bij wie het gewenst is het risico te beoordelen
• Patiënten met laesies in de coronaire slagaders die reeds bekend zijn en, voorafgaand aan de behandeling van deze laesies, wilt u weten wat de invloed van deze laesies op de hartfunctie is
• Om te zien of er hartspier is die zijn functie nog kan herstellen na behandeling van kransslagaderlaesies

Hoe bereidt u zich voor op de test

Hoe bereidt u zich voor op de test?

Patienten mogen geen vast voedsel eten in de uren voor de test. De arts die opdracht geeft tot de test zal aangeven of u uw gebruikelijke medicatie moet innemen of dat deze voor de test moet worden gestaakt (normaal gesproken moet u 1-3 dagen voor de test stoppen met het innemen van bètablokkers).

Hoe wordt de test uitgevoerd?

De patiënt ligt op een brancard, met de borst onbedekt. Er zal een infuus in uw arm worden geplaatst. Vervolgens worden elektroden op de borstkas geplaatst om het elektrocardiogram tijdens de test weer te geven. U krijgt ook een bloeddrukmanchet.

De test bestaat uit vier fasen: wanneer het hart in rust is, bij lage en hoge doses dobutamine, en de herstelfase. Zodra normale echocardiogrambeelden zijn verkregen (in rust, zonder geneesmiddel), zullen verschillende echocardiografische opnamen worden gemaakt terwijl het geneesmiddel wordt toegediend.

U kunt gedurende enkele seconden tintelingen in het gezicht, warmte in het gezicht, hoofdpijn, tremor, duizeligheid, misselijkheid, hartkloppingen (die bijna altijd aanwezig zijn vanwege de verhoogde hartslag), vermoeidheid of pijn op de borst bemerken. Alle ongemakken of symptomen moeten aan de arts worden gemeld. De test duurt ongeveer 45 minuten.

Wat moet u doen na de test?

Tenzij uw arts u anders vertelt, kunt u een normaal leven leiden en uw dagelijkse werk of huishoudelijke taken hervatten.

Contrast echocardiografie

Wat houdt het onderzoek in?

Bij conventionele echocardiografie wordt via een ader een speciaal contrastmiddel ingebracht om de structuren van het hart en de bloedvaten veel beter te kunnen zien.

Hoe moet ik mij op het onderzoek voorbereiden?

Er is geen speciale voorbereiding nodig en daarom is het niet nodig om te vasten, tenzij de arts hier uitdrukkelijk om vraagt.

Hoe wordt de test uitgevoerd?

De patiënt ligt naakt vanaf het middel op de onderzoekstafel. Een verpleegster zal een veneuze lijn in uw arm plaatsen waardoor de contrastvloeistof zal worden ingebracht. Er zullen elektroden worden bevestigd om het elektrocardiogram tijdens het onderzoek te bekijken. Terwijl de verpleegkundige een aantal contrastinjecties via het infuus geeft, wordt de transducer op verschillende delen van uw borstkas geplaatst om het hart en de kleppen vanuit verschillende vlakken te scannen. De injectie is meestal niet merkbaar, dus aarzel niet om eventuele ongewone gewaarwordingen te melden. Tijdens de test kunt u een geluid horen dat overeenkomt met de snelheid van het bloed in het hart. Na afloop van het onderzoek verwijdert de verpleegkundige de veneuze lijn en brengt een verband (pleister) aan.

Het onderzoek veroorzaakt geen ongemak, met uitzondering van het ongemak veroorzaakt door de veneuze punctie. De test duurt ongeveer 30-60 minuten.

Wat moet u doen na de test?

U zult in staat zijn uw normale leven te leiden en uw dagelijkse werk of huishoudelijke taken te hervatten.

U zult in staat zijn uw normale dagelijkse activiteiten te hervatten.

U zult in staat zijn uw normale leven te leiden en uw dagelijkse werk of huishoudelijke taken te hervatten.

U zult in staat zijn uw normale leven te hervatten en uw dagelijkse werk of huishoudelijke taken te hervatten.

U zult in staat zijn uw normale dagelijkse activiteiten te hervatten.