“Dr. Google”: The Quality and Limitations of On-line Information and its Impact on the Doctor-Patient Relationship | Archivos de Bronconeumología

In de afgelopen 10 jaar is Internet een van de belangrijkste bronnen van medische informatie geworden. Volgens een ONTSI-enquête (het Spaanse nationale waarnemingscentrum voor telecommunicatie en informatiemaatschappij) had 64% van 55000 respondenten toegang tot internet, en gebruikte 43% van hen dit dagelijks.1 Zij gebruikten het internet hoofdzakelijk voor het zoeken naar informatie van welk type dan ook, gevolgd door het raadplegen van elektronische post en het lezen van on-linetijdschriften en -kranten.

Hoewel de respondenten aangaven dat hun voornaamste bron van informatie voor gezondheidsgerelateerde zaken de beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg waren (88%), zocht tot 50% van de gebruikers op het internet om deze informatie met andere bronnen te vergelijken.

In het geval van een specifieke ziekte zochten internetgebruikers vooral naar de definitie, symptomen en diagnose van de ziekte (40%), gezonde leefgewoonten (17%), geneesmiddelen (16%), alternatieve geneeswijzen (3%), en verwijzingscentra of -instellingen (4%).1 Internet wordt niet alleen gebruikt als zoekmachine: 35% van de gebruikers gebruikt het om hun medische afspraken te regelen, hun medische e-records te raadplegen, of om andere procedures online uit te voeren.

Op dit moment hebben Internetgebruikers 2 belangrijke informatiebronnen: publieke websites (instellingen, ziekenhuizen, medische publicaties, enz.), goed voor 41% van het verkeer; en particuliere sites zoals televisiezenders, de gezondheidszorg (voeding, sport, enz.), sociale media en patiëntenverenigingen.

Het gemak van de toegang tot informatie heeft verschillende groepen ertoe aangezet om de impact van deze beschikbaarheid op patiënten en hun kennis van hun ziekte te bestuderen. Onderzoekers Kothari M en Moolani S2 hebben een pre-post vragenlijst afgenomen en ontdekten dat een begeleide Google-zoekopdracht de kennis van patiënten over de oorzaken en verergerende factoren van hun strabismus vergrootte. Vergelijkbare resultaten werden onlangs gepubliceerd door Al-Silwadi FM, e.a.,3 die verslag deden van de bevindingen van een onderzoek bij een pediatrische populatie die een vaste orthodontische behandeling moest ondergaan. Ouders van de controle- en interventiegroep kregen beide mondelinge en schriftelijke informatie over de procedure in de kliniek, terwijl de interventiegroep ook werd uitgenodigd om verschillende verklarende video’s op YouTube te bekijken tijdens de 3 weken voorafgaand aan de procedure. De interventiegroep was beter op de hoogte van de techniek die hun kinderen zouden ondergaan en van de zorg na de procedure dan de controlegroep.

Het is dus duidelijk dat het verstrekken van geselecteerde, nauwkeurige informatie aan patiënten via het internet hun kennis over hun ziekte verbetert. Helaas is dit niet het geval met alle Internet-zoekopdrachten, aangezien niet alle informatie als geldig kan worden beschouwd.

Volgens de ONTSI,1 hebben de gebruikers weinig vertrouwen in de van het web verkregen informatie (3,85 op 10), en dit is een van de belangrijkste belemmeringen voor het gebruik van deze gegevensbron, samen met andere factoren zoals: beperkte zoekvaardigheden, angst, vereiste tijd, conflict tussen de van de arts ontvangen informatie en de informatie die wordt opgehaald uit zoekopdrachten in verband met geestelijke gezondheidskwesties.4

Een onafhankelijke, goed geïnformeerde patiënt kan de arts-patiëntrelatie in gevaar brengen, vooral als de arts het gevoel heeft dat zijn autoriteit in twijfel wordt getrokken.5 In een onderzoek onder artsen, uitgevoerd door Antheunis e.a.,5 verklaarde 38% van de respondenten dat bezoeken minder efficiënt waren als de patiënt informatie meebracht, en nog meer als de patiënt om iets vroeg dat ongepast was of als de arts zich uitgedaagd voelde.

Patiënten schamen zich meestal te veel of zijn te bang om aan de arts toe te geven dat ze informatie op Internet hebben gezocht. Daarentegen kan op Internet gevonden informatie nuttig zijn om de arts te informeren wanneer een familielid bij het bezoek aanwezig is of wanneer de patiënt op een website een waarschuwing tegenkomt die aan de arts moet worden gemeld.

In conclusie zoeken onze patiënten of hun familieleden naar gezondheidsgerelateerde informatie op het Internet. De toegang tot nuttige, actuele informatie verbetert het inzicht van de patiënt in zijn ziekte en zijn therapietrouw, en brengt hem in contact met andere patiënten met soortgelijke ziekten, waardoor netwerken ontstaan waarlangs waardevolle informatie kan worden verspreid.