“Don’t Take It Personally”

Ik denk veel na over menselijke communicatie. Van mijn academisch onderzoek naar pesten tot mijn obsessie voor memes en mijn fascinatie voor talen, ik heb één universele waarheid geleerd: mensen zijn slecht in communicatie. Getuige deze veelgehoorde uitspraken die me de stuipen op het lijf jagen vanwege hun gebrek aan doeltreffendheid, tact, of, je weet wel, waarheidsgetrouwheid.

Zie ook: “Je maakt je eigen lot” of “God heeft een plan.”

Wie zegt het: Je levenscoach, je voorganger, je vriend die de wereld op een presenteerblaadje heeft.

Typisch gebruik: Nadat je een grote tegenslag of traumatische gebeurtenis hebt meegemaakt en je je ongenoegen over de situatie durft te uiten.

Waarom het zuigt: Ze zijn bedoeld om te troosten, maar deze uitspraken halen je eigenlijk uit de vergelijking. Ze moedigen je ook subtiel aan om alle onzin die je overkomt te accepteren in de naam van “persoonlijke groei” yadda yadda. Erger nog, ze vragen je om trauma’s te verdraaien om ze aan een persoonlijke agenda aan te passen.

Ja, je kunt waardevolle lessen leren uit slechte dingen die je overkomen, en je moet je fouten toegeven, maar je moet je nooit schuldig voelen aan, laten we zeggen, misbruik, mishandeling, diefstal… de enige “reden” dat die dingen gebeuren is omdat iemand besloot een klootzak te zijn.

Hoe te reageren: Mensen die dit zeggen proberen (meestal) ondersteunend te zijn, dus probeer dat niet in hun gezicht terug te gooien. Vraag ze gewoon wat de reden is.

“Je moet een teamspeler zijn.”

Zie ook: “Niemand anders voelt zich zo” en “Je hebt een attitudeprobleem.”

Wie zegt het: Je baas, je goedbedoelende moeder, je betweterige collega.

Typisch gebruik: Nadat je klaagt dat je niet in staat bent om je werk af te maken omdat iemand anders in het – ahem-team niet klaar is met de hunne, of nadat je een mening hebt geuit die iemand anders niet beviel.

Waarom het zuigt: Een teamspeler zijn is goed, maar iemand anders neerbuigend vertellen dat hij een teamspeler moet zijn is, ironisch genoeg, niet wat een teamspeler doet. Het is ook een beetje gaslighting, impliceren dat jij degene bent die iets verkeerd doet, alleen maar omdat je “de boot schommelde.” Je bent niet alleen verantwoordelijk voor het succes van het team. Dat verslaat het doel van het team!

Hoe te reageren: U bent een teamspeler. (Toch?) Helaas, als u hier letterlijk iets op antwoordt, klinkt het defensief. Dus uw beste tactiek is om gewoon te glimlachen en te zeggen, “Oké, dank u.” (Ik weet het, het doet pijn.)

“It takes two to tango.”

Zie ook: “Het was vast een misverstand” en “Sommige mensen halen het slechtste in elkaar naar boven.”

Wie zegt het: De beste vriend van je ex, je raadgever, je vriendin die denkt dat haar leven perfect is.

Typisch gebruik: Na een vervelende scheiding of ruzie met een collega. Of erger nog, nadat je bent ontsnapt uit een gewelddadige relatie.

Waarom het zuigt: De keerzijde van “Je moet een teamspeler zijn” is niet veel beter. Er wordt op gehamerd dat je verantwoordelijkheid moet nemen voor het slechte gedrag van anderen, terwijl er niet zo subtiel wordt geïmpliceerd dat jij iets hebt gedaan om het te veroorzaken.

Hoe te reageren: Het is verleidelijk om de grafieken tevoorschijn te halen om precies aan te tonen hoe de ander zeker 90% van de rotzooi aan de situatie heeft bijgedragen. Maar een effectievere reactie is om eerlijk te zijn en te zeggen: “Ik heb niet het gevoel dat ik veel aan deze situatie heb bijgedragen.”

“Kalmeer.”

Zie ook: “Rustig maar” en “Zo erg is het niet.”

Wie zegt het: Meestal iemand die je mishandelt. In sommige gevallen iemand die geen flauw idee heeft hoe hij moet praten met iemand die klinische angst ervaart.

Typisch gebruik: Nadat je de geringste mate van ongemak of ergernis hebt geuit. Of nogmaals, bij sommige gelegenheden, nadat je een paniekaanval hebt gehad.

Waarom het zuigt: Er is niets onaangenamer dan iemand die je op stang jaagt en dan zegt dat je moet kalmeren. Het is Emotionele Manipulatie 101. Als je klinische angst hebt, is het klote omdat je letterlijk niet uit jezelf kunt kalmeren.

Hoe te reageren: Als je geen klinische angst ervaart en dit is wat ze zeggen als je overstuur bent, vooral als ze de stress hebben veroorzaakt, zou ik je aanraden om precies uit te leggen wat ze hebben gedaan om je overstuur te maken. Als je wel last hebt van klinische angst en dit is hun reactie, wacht dan tot je hersteld bent en laat ze dan een constructieve reactie weten die voor jou werkt, bijv. “Hoe kan ik helpen?” of “Ik ben er voor je.” Mensen kunnen worden opgevoed.

“Het is niets persoonlijks.”

Zie ook: “Vat het niet persoonlijk op” en “Het zijn gewoon zaken.”

Wie zegt het: Iedereen die je net heeft afgewezen, die vriend die graag anderen afkraakt om zichzelf op te bouwen, die collega die zich verschuilt achter zijn baan.

Typisch gebruik: Nadat iemand zojuist je intelligentie, integriteit, of passie heeft beledigd.

Waarom het zuigt: Het is duidelijk persoonlijk en als je zegt dat het niet zo is, vind je het vreemd omdat je gevoel je iets anders zegt. Dit is het toppunt van Gaslighting.

Hoe te reageren: Eerlijk gezegd, kun je hier niet veel aan doen. Ik raad u aan verdere interactie met deze persoon te vermijden. Iedereen die de behoefte voelt om te zeggen dat het niet persoonlijk is, maakt het wel degelijk persoonlijk. Zeggen uitgevers “Het is niets persoonlijks” als ze je pitch afwijzen? Nee. Dat komt omdat het in dat geval niet persoonlijk is.

In het algemeen, luister naar je gevoel. Giftige mensen zijn er in alle soorten en maten, en deze uitspraken worden vaak door hen gebruikt. Natuurlijk kunnen niet-toxische mensen deze uitspraken op een goedbedoelde manier gebruiken, en het is aan jou om die situaties te identificeren en dienovereenkomstig te reageren.

En als je deze uitspraken hebt gebruikt, vraag jezelf dan af of er constructievere dingen zijn die je zou kunnen zeggen. Maak het specifiek voor de situatie van de persoon en gebruik “ik”-uitspraken. Maar zeg alsjeblieft niet tegen een slachtoffer van misbruik dat “er twee nodig zijn om de tango te dansen” of tegen een slachtoffer van klinische angst dat hij “rustig aan moet doen”. Dat is gewoon onbeleefd.

Rachel Wayne is een schrijver en kunstenaar gevestigd in Orlando, FL. Ze behaalde haar master in visuele antropologie aan de Universiteit van Florida en leidt het productiebedrijf DreamQuilt. Ze is een fervent luchtdanseres en performance artieste, en houdt zich ook bezig met mixed-media. Ze schrijft non-fictie verhalen over zichzelf en andere geweldige mensen, maar ook essays over feminisme, maatschappelijk geweld, geestelijke gezondheid, politiek, ondernemerschap, en wat voor cultureel onderwerp haar maar aanspreekt.