Dodelijke ijsvinger onder het Antarctische ijs

Hoewel het reeds bekend is sinds de jaren zestig, worden pekels zelden in real time waargenomen. Dit verschijnsel doet zich alleen voor onder specifieke omstandigheden in de poolstreken van de aarde, onder blokken drijvend zee-ijs.

In tegenstelling tot bevroren zoet water bestaat ijs op het oceaanoppervlak uit twee elementen. Het ijskristal is relatief zuiver, omdat het water tijdens het bevriezingsproces het grootste deel van het zout uitsluit. Het resterende zoute water blijft vloeibaar door zijn verlaagde vriestemperatuur, en creëert zeer zoute pekelkanalen binnen het poreuze ijsblok.

Een pekel wordt gevormd wanneer dit zee-ijs scheurt en het zoute water lekt naar de open oceanen. Omdat de pekel zwaarder is dan het water eromheen, zinkt het naar de oceaanbodem terwijl het relatief zoete water waarmee het in contact komt, bevriest. Dit proces laat de pekel naar beneden groeien.

Occasioneel kan een pekel de zeebodem bereiken, zoals op de video te zien is. Terwijl hij groeit, vangt hij verschillende bodemdieren, zoals zee-egels en zeesterren.