Diana Ross

Diana Ross werd op 26 maart 1944 geboren in Detroit, Michigan. Ze was het tweede van zes kinderen van Fred en Ernestine Ross, die in Brewster-Douglass woonden, een van de lage-inkomenswijken van Detroit. Terwijl haar familie actief was in het Baptisten kerkkoor, leerde Diana wereldlijke muziek van een neef. Ze speelde honkbal en nam tapdans- en majorette-lessen in het Brewster Center.

Op 14-jarige leeftijd probeerde Ross mee te doen aan een schoolmusical, maar werd afgewezen. De korte mislukking veranderde in geluk, want ze werd uitgenodigd om te zingen bij de Primettes, een zanggroep voor meisjes met o.a. Florence Ballard en Mary Wilson als leden. Ze zong bij de Primettes tijdens haar middelbare schooltijd aan de Cass Technical High School, waar ze naai- en modeontwerpcursussen volgde. De mannelijke tegenhangers van de Primettes werden de Primes genoemd, en tot hun leden behoorden Paul Williams en Eddie Kendricks, die later deel zouden uitmaken van de Motown superster groep de Temptations.

Nog een Motown superster, Smokey Robinson, introduceerde Ross en de Primettes in de Motown Studios, waar ze vaak op bezoek kwamen totdat ze Motown producer Berry Gordy ontmoetten. Gordy instrueerde Ross en haar vrienden om de middelbare school af te maken en terug te komen, wat ze deden in 1962. Ross, Ballard en Wilson tekenden vervolgens een contract bij Motown, en Ballard koos een naam voor de groep – de “Supremes”- een naam die Ross niet leuk vond.

De Supremes brachten een aantal singles uit en zongen vaak achtergrondzang voor Marvin Gaye en Mary Wells op lokale platenhops in Detroit. “Let Me Go the Right Way” werd het eerste Supremes nummer dat in de nationale hitlijsten werd opgenomen, en het stelde de groep in staat om deel te nemen aan de rondreizende Motor Town Revue. “Where Did Our Love Go?” was hun eerste nationale nummer één hit, met meer dan twee miljoen verkochte singles, en de Supremes werden de openingsact van de Revue. Ross’ ambitie en talent hielpen het trio de hevige concurrentie voor het opnemen van nummers bij Motown in hun voordeel om te buigen, en ze werd de leadzangeres van de groep.

De Supremes leidden Motown en haar uitstekende artiesten naar de hoogtijdagen in de jaren 1960 met een reeks nummer 1 hits waaronder “Baby Love” (1964), “Stop! In the Name of Love” (1965), “Back in My Arms Again” (1965) en “I Hear a Symphony” (1966). De Supremes, een populaire televisiegroep, bleven in populariteit stijgen samen met het Motown label, en hun belangrijkste songwriting team-Eddie Holland, Lamont Dozier, en Brian Holland-produceerden nog veel meer van hun nummer één nummers, waaronder “You Keep Me Hangin’ On” (1966), “You Can’t Hurry Love” (1966), “Love Is Here and Now You’re Gone” (1967), en “The Happening” (1967).

Holland-Dozier-Holland verlieten Motown in 1967, en de Supremes gingen hun volgende fase in met een nieuwe billing als Diana Ross and the Supremes. Florence Ballard werd vervangen door Cindy Birdsong, ook in 1967. Het jaar 1968 bracht “Love Child”, alweer een tophit, deze keer door henzelf geschreven. Tegen die tijd begonnen er geruchten te circuleren over Ross die de groep zou verlaten, en ze bereikten hun hoogtepunt toen haar optreden in de televisiespecial “Like Hep” in 1969 medespelers Lucille Ball, Dinah Shore, en de komieken Rowan en Martin overtrof. Diana Ross’ laatste single met de groep was, ironisch genoeg, de nummer één hit “Someday, We’ll Be Together” (1969). Inderdaad, ze begon haar solocarrière na hun laatste optreden samen in januari 1970.

Dingen zouden alleen maar beter worden voor Ross. Motown Records investeerde zwaar in haar nieuwe carrière, die debuteerde met “Reach Out and Touch (Somebody’s Hand)” (1970). Veel veranderingen begonnen ook plaats te vinden in haar persoonlijke leven. Ze had de Jackson 5 aan een start geholpen bij Motown met haar goed ontwikkelde zakelijk inzicht dat ze had geleerd van Berry Gordy, en ze was verhuisd naar haar nieuwe huis in Beverly Hills. In 1971 trouwde Ross met Robert Silberstein, een manager van popmuziek, met wie ze drie dochters kreeg: Rhonda, Tracee en Chudney.

Diana Ross werd gecast als de legendarische jazz-zangeres Billie Holiday in de Motown filmproductie Lady Sings the Blues. Haar veelgeprezen optreden leverde haar een Academy Award nominatie op voor beste actrice. In 1973 keerde ze terug naar haar gebruikelijke positie aan de top van de nationale hitlijsten met “Touch Me in the Morning”. Haar volgende film was Mahogany (1975), waarvan haar “Theme From Mahogany” (1976) genomineerd werd voor de Academy Awards voor beste lied in een speelfilm en opnieuw bovenaan de platenlijsten stond. Na de geboorte van haar derde dochter in 1975 scheidden zij en Silberstein.

Ross’ hitparade werd voortgezet met de nummer één “Love Hangover” (1976). Ze sloot het decennium af met een Broadway-show getiteld “An Evening With Diana Ross” (1976-1977); een televisiespecial op 6 maart 1977 waarin ze alleen te zien was; en een vertolking als Dorothy in Motown’s filmproductie van de Broadway-show The Wiz (1978).

Ross bleef optreden tijdens concerten, in casino’s in Atlantic City en Las Vegas, en in liefdadigheidsgelegenheden. Haar single “Upside Down” uit 1980 was haar 16e nummer 1 hit, een record dat alleen door de Beatles werd overtroffen. Ze verhuisde met haar drie dochters naar Connecticut en trouwde in 1985 met de Noorse scheepsmagnaat Arne Naess, Jr. In 1989 keerde Ross terug naar Motown met een nieuw album getiteld “Workin’ Overtime”, en in 1991 werkte ze samen met Stevie Wonder en andere artiesten om “The Force Behind the Power” te maken, een groep hedendaagse ballads. In januari 1994 kreeg ze lovende kritieken voor haar rol als schizofreen in de ABC televisiefilm Out of Darkness.

Maar een tragedie ontsierde Ross’ nieuw-verworven succes in de film in 1996 toen haar broer, Arthur Ross, en zijn vrouw, Patricia Ann Robinson, doodgesmoord werden aangetroffen op 22 juni in Oak Park, Michigan. Ross en haar familie loofden een beloning van 25.000 dollar uit voor informatie die tot een arrestatie zou leiden. In september 1996 werden twee mannen, Ricky Brooks en Remel Howard, aangeklaagd voor de moorden. De politie had op dat moment geen motief, alleen dat er drugs in het spel waren. “Zoals alle overlevenden,” citeert The Harmony Illustrated Encyclopedia of Rock, “heeft Ross zich goed aangepast, door op meesterlijke wijze om te gaan met pop, soul, disco en rock.” En zoals blijkt uit een recent interview met Ross en haar dochters, ging ze op diezelfde manier met haar leven om.