Diagnose en tests

De symptomen van gastroparese lijken op de symptomen die bij een aantal andere ziekten optreden. Als de symptomen na verloop van tijd aanhouden of terugkomen, is het tijd om naar een arts te gaan om het probleem te diagnosticeren. Een accurate diagnose is het startpunt voor een effectieve behandeling.

Diagnose van gastroparese begint met een arts die vraagt naar de symptomen en eerdere medische en gezondheidservaringen (voorgeschiedenis), en vervolgens een lichamelijk onderzoek uitvoert. Eventuele medicatie die wordt genomen moet worden meegedeeld.

Tests zullen waarschijnlijk worden uitgevoerd als onderdeel van het onderzoek. Deze helpen bij het identificeren of uitsluiten van andere aandoeningen die de symptomen zouden kunnen veroorzaken. De tests controleren ook of er iets is dat de maaglediging kan blokkeren of belemmeren. Voorbeelden van deze onderzoeken zijn:

• een bloedonderzoek,
• een bovenste endoscopie, waarbij met een flexibele scoop in de maag wordt gekeken,
• een bovenste GI-reeks waarbij de maag op een röntgenfoto wordt bekeken, of
• een echografie, waarbij met behulp van geluidsgolven beelden worden gemaakt om te zoeken naar ziekte in de alvleesklier of galblaas die klachten kan veroorzaken.

Als – na beoordeling van de symptomen, voorgeschiedenis en onderzoek – de arts gastroparese vermoedt, is een test nodig om te meten hoe snel de maag leegloopt om de diagnose te bevestigen.

Een trage maaglediging alleen correleert niet direct met een diagnose van gastroparese. (Pasricha PJ, et al. Clin Gastroenterol Hepatol. 2011 July.)

Maagledigingstests

Er zijn verschillende manieren om te meten hoe lang het duurt voordat voedsel uit de maag in de dunne darm is geleegd. Deze omvatten scintigrafie, draadloze motiliteitscapsule, of ademtest. Uw arts zal u details geven over de gekozen methode.

Gastric Emptying Study (Scintigrafie)
De meest gekozen diagnostische test voor gastroparese is een maagledigingsonderzoek (scintigrafie). De test wordt gedaan in een ziekenhuis of een gespecialiseerd centrum.

Het houdt in dat een zachte maaltijd van vast voedsel wordt gegeten die een kleine hoeveelheid radioactief materiaal bevat, zodat het in het lichaam kan worden gevolgd. De buik wordt de volgende uren gescand om te zien hoe snel de maaltijd uit de maag verdwijnt. Een radioloog interpreteert het onderzoek op gezette tijden na de maaltijd.

De diagnose gastroparese wordt bevestigd wanneer 10% of meer van de maaltijd zich na 4 uur nog in de maag bevindt.

Andere methoden om de maaglediging te meten zijn een draadloze motiliteitscapsule en een ademtest.

Draadloze motiliteitscapsule
De inslikbare draadloze motiliteitscapsule (SmartPill) wordt ingeslikt en zendt gegevens naar een kleine ontvanger die de patiënt bij zich draagt. De verzamelde gegevens worden geïnterpreteerd door een radioloog. Terwijl de patiënt de test doet, kan hij zijn dagelijkse bezigheden gewoon voortzetten. Na een dag of twee wordt de wegwerpcapsule op natuurlijke wijze uit het lichaam uitgescheiden.

Ademtest
Bij de ademtest wordt een maaltijd gegeten die een niet-radioactief bestanddeel bevat dat over een periode van uren in de adem kan worden opgespoord en gemeten. De resultaten kunnen dan worden berekend om te bepalen hoe snel de maag zich leegt. Deze test wordt gedaan in de spreekkamer van uw arts.