Dezelfde onbeantwoorde vragen over het CHIP-financieringsvoorstel in de begroting van Trump

In de begroting voor het fiscale jaar 2021 van de regering Trump, die op 10 februari is vrijgegeven, wordt opnieuw voorgesteld om een wetswijziging door te voeren in het financieringssysteem voor het Children’s Health Insurance Program (CHIP) (hier beschreven). Het voorstel, getiteld “Strengthen the CHIP Safety Net for States”, is identiek aan het voorstel dat in de begroting voor 2020 is opgenomen. Het zou het Child Enrollment Contingency Fund van CHIP in het begrotingsjaar 2022 afschaffen en vervangen door een nieuw Shortfall Fund. Het voorstel van vorig jaar was buitengewoon vaag en liet veel meer vragen open dan antwoorden. De regering heeft geen verdere verduidelijking gegeven in de begroting van dit jaar, dus dezelfde cruciale vragen die het voorstel voor het Shortfall Fund opriep, blijven onbeantwoord.

Het Contingency Fund verstrekt in wezen extra federale CHIP-financiering aan staten als ze worden geconfronteerd met federale CHIP-financieringstekorten als gevolg van hoger dan verwachte inschrijvingen. Het Fonds voor onvoorziene uitgaven is zelden nodig geweest – slechts drie staten (Iowa, Michigan en Tennessee) hebben het Fonds in het verleden aangesproken – grotendeels omdat de CHIP-financieringsformule ervoor moet zorgen dat staten altijd voldoende jaarlijkse CHIP-toewijzingen hebben om hun programma’s te ondersteunen, maar ook omdat er geen recessie is geweest sinds het Fonds voor onvoorziene uitgaven in 2009 werd opgericht. (Staten kunnen ook na twee jaar herverdeelde fondsen ontvangen van andere staten die hun jaarlijkse CHIP-toewijzingen niet volledig hebben uitgegeven). Zoals we al eerder schreven, heeft de regering eerder geprobeerd om de financiering van het CHIP Contingency Fund in te trekken, inclusief de financiering voor het lopende jaar die door staten zou kunnen worden gebruikt als ze te maken zouden krijgen met hogere inschrijvingen als gevolg van een economische neergang of een natuurramp Gelukkig heeft het Congres die poging verworpen. (Het Congres heeft echter in het verleden bedragen uit het Contingency Fund ingetrokken, ook in recente kredietwetsvoorstellen, maar dat waren fondsen uit voorgaande begrotingsjaren die nooit toegankelijk zijn voor of uitgegeven kunnen worden door staten, zelfs als ze anders in aanmerking komen voor extra CHIP-financiering uit het Contingency Fund, zoals ik hier eerder heb uitgelegd.)

Hoewel de effectiviteit van het Contingency Fund bij het reageren op grotere aanvragen van staten voor federale CHIP-financiering nooit is getest, heeft het enkele tekortkomingen. Het Fonds voor onvoorziene uitgaven pakt alleen tekorten aan die verband houden met een grotere inschrijving. Het zou geen hulp zijn voor staten die geconfronteerd worden met federale financieringstekorten die het gevolg zijn van een onverwachte groei van de kosten per begunstigde, zoals hogere uitgaven als gevolg van een nieuw baanbrekend geneesmiddel of behandeling voor kinderen, grotere behoeften aan geestelijke gezondheidszorg voor kinderen na een natuurramp, hogere kosten in verband met een nieuwe ziekte of het algemene effect van hogere kostenstijgingen in de gezondheidszorg in het hele Amerikaanse gezondheidszorgsysteem.77Volgens de begroting van de regering maakt het Centers for Medicare and Medicaid Services (CMS) het met de oprichting van het nieuwe Shortfall Fund “eenvoudiger voor staten en gebieden om toegang te krijgen tot de benodigde financiering wanneer ze worden geconfronteerd met CHIP-financieringstekorten, en zorgt het ervoor dat de tekortfinanciering in de toekomst beschikbaar is voor staten en gebieden”. Maar ze heeft nog steeds geen aanvullende details gegeven die nodig zijn om te beoordelen of dit nieuwe Shortfall Fund staten daadwerkelijk beter zou beschermen tegen onverwachte federale financieringstekorten dan het bestaande Contingency Fund zou doen. Hier zijn enkele van de kritische vragen die nog niet zijn beantwoord:

• Hoe zal het Shortfall Fund worden gefinancierd? Elk jaar wordt een bedrag gelijk aan 20 procent van de totale nationale CHIP-toewijzing voor dat belastingjaar beschikbaar gesteld voor het Fonds voor onvoorziene uitgaven. In de begroting staat alleen dat ongebruikte jaarlijkse CHIP-kredieten ter beschikking van het Fonds voor onvoorziene uitgaven kunnen worden gesteld. Dat omvat vermoedelijk het gedeelte van de nationale CHIP-toewijzing (als dat er is) dat niet aan de staten wordt toegewezen. (Onder CHIP is er een op uitgaven gebaseerde formule die staatsspecifieke CHIP-toewijzingen vaststelt en die staatstoewijzingen worden gefinancierd uit de nationale CHIP-toewijzing die onder federale wetgeving is vastgesteld). Zou het gehele overschot elk jaar naar het tekortfonds worden overgeheveld? Wat gebeurt er in de periode 2024-2026, wanneer de nationale toewijzing niet langer een vast bedrag in dollars is, maar slechts een bedrag dat gelijk is aan “de bedragen die nodig zijn” om de toewijzingen van de staten volledig te financieren (er zou dus per definitie geen overtollige nationale toewijzing zijn om over te dragen)? De begroting bevat de verontrustende zin dat CMS middelen uit het nieuwe tekortfonds “kan herverdelen onder staten die een tekort hebben”. Omdat niet wordt gezegd dat het voorstel dergelijke fondsen “zal overhevelen” naar het nieuwe Fonds voor tekorten, betekent dit dat de fondsen naar goeddunken van de administratie ter beschikking van de staten worden gesteld, zelfs als de staten voldoen aan de kwalificatiecriteria die in het Fonds voor tekorten zijn vastgesteld? Daarentegen ontvangen staten die aan de vereisten van het Fonds voor onvoorziene uitgaven voldoen, automatisch extra federale CHIP-middelen (afhankelijk van de totale beschikbare middelen).
• Welke federale financieringstekorten komen in aanmerking? In de begroting wordt niet uitgelegd aan welke criteria moet worden voldaan om in aanmerking te komen voor middelen uit het Fonds voor tekorten. Zou elk federaal financieringstekort in aanmerking komen? Zou het beperkt blijven tot tekorten als gevolg van een hogere inschrijvingsgraad (ten opzichte van een streefcijfer voor de inschrijvingsgraad), zoals nu het geval is bij het Fonds voor onvoorziene uitgaven, of zou het ook tekorten kunnen omvatten die verband houden met hoger dan verwachte uitgaven per kind voor CHIP? Welke andere criteria zouden van toepassing zijn?
• Hoeveel extra federale financiering zouden de staten ontvangen? Onder het Fonds voor onvoorziene uitgaven zouden staten die met tekorten worden geconfronteerd, een bedrag ontvangen dat gelijk is aan het product van de maandelijkse inschrijving van kinderen boven bepaalde streefniveaus en de verwachte kosten per begunstigde (na toepassing van het voor de staat geldende CHIP-matchpercentage). Wat zou de formule in het kader van het Fonds voor tekorten zijn voor het verstrekken van aanvullende financiering?
• Zijn onbestede middelen in het Fonds voor tekorten in volgende jaren beschikbaar? Wat zijn de regels voor overdracht als de naar het tekortfonds overgehevelde middelen in een bepaald jaar niet worden gebruikt? Of vervallen alle ongebruikte fondsen in het Shortfall Fund aan het eind van het lopende fiscale jaar?

Er was vorig jaar weinig of geen belangstelling voor het CHIP-voorstel in de begroting van de regering. Maar als de federale beleidsmakers het nu in overweging willen nemen, is het van cruciaal belang dat de regering eindelijk nadere informatie verstrekt over de opzet van haar nieuwe Fonds voor tekorten. Without these details, it is still impossible to determine whether the Shortfall Fund proposal could strengthen the CHIP program by improving on the existing Contingency Fund or could be weaken CHIP and make it less likely that states have sufficient federal CHIP funding to sustain their programs and ensure that low-income children retain their health coverage.