Deze film uit 1902 van een vliegende trein is de film van de zomer

Het lied van de zomer is “WAP.” Het boek van de zomer is De verdwijnende helft. En nu hebben we de film van de zomer. De studio’s mogen dan al hun kassuccessen hebben achtergehouden vanwege de quarantaine, maar het Museum of Modern Art heeft een stapje extra gezet. In augustus organiseert het museum het Film Vault Summer Camp – elke donderdag maken ze enkele hoogtepunten uit hun uitgebreide filmarchieven online beschikbaar. De eerste editie van het Film Vault Summer Camp bracht ons dit twee minuten durende meesterwerk:

Hell. Ja. Dit zijn beelden van de Schwebebahn (letterlijk “zwevende/vliegende trein/spoorweg”) in Wuppertal, Duitsland, een cool openbaar vervoersysteem, de oudste elektrische verhoogde spoorweg ter wereld. Deze korte film werd opgenomen in 1902, toen de trein gloednieuw was, op 68mm Mutoscope door een Duits Biograph bedrijf. (Die 68mm is de reden waarom het er zo scherp uitziet nu het gerestaureerd is, alsof het vandaag gefilmd is.)

In die tijd bestond de cinema er eigenlijk uit te denken: “Hé, wat als we een film zouden maken over dit alledaagse ding?” en dan een film te maken over dat ding. Hij zou 30 seconden lang zijn en je diep ongemakkelijke eeuwwisseling van je sokken blazen. (“Wat als we zoenen, maar dan voor de camera? Haha grapje… tenzij?”) Dus als iemand zoiets spannends als een vliegende trein zag, dan gingen ze daar natuurlijk een filmstrip over maken om het met de wereld te delen. Meer informatie over de geschiedenis achter deze korte film van MoMA-filmspecialist Ashley Swinnerton vind je hier:

Vliegende treinen zijn misschien wel het platonische ideaal van locomotie. Je krijgt alles wat goed is aan treinen (van het ene punt naar het andere kunnen gaan zonder auto te hoeven rijden, paard te hoeven rijden, op iemands rug te hoeven rijden, enzovoort, plus je op je gemak kunnen verplaatsen) gecombineerd met alles wat goed is aan vliegtuigen (hoog zitten, waar vogels leven). En dit is van een jaar voordat vliegtuigen zelfs maar een ding waren!

Dit is, voor mij, net zo opwindend als een eerste-persoons video van een achtbaan. (Ik zal bevestigen noch ontkennen dat ik misschien een paar “Vroom vroom” geluiden maak tijdens het kijken.) Het is een verrukkelijk stukje van een specifieke tijd en plaats. Kijk naar het moment waarop de trein over een paard en wagen vliegt. Er was een tijd dat moderne technologie samenviel met wijdverspreide paarden en karren. Dat is wild.

Het beste deel van de film komt ontegenzeggelijk vroeg, wanneer we worden getroffen door de haast van het passeren van een andere trein op je route. Je ziet die andere trein naderen en weet precies wat er gaat gebeuren. Perfecte anticipatie. Kijk! Daar komt ie!

En dan WHOOSH.

Fuck yeah.

Waarom rijden niet alle treinen op deze manier? Dit is een miljoen keer beter dan metro’s. “O bloo logisitics en kosten voor zware constructie in stedelijke gebieden.” Zwijg! Ik wil mijn zweeftreinen. “Maar in veel steden, zijn sommige treinen verhoogd.” Nee! dat is niet hetzelfde en dat weet je. Deze baby is niet alleen hoog, hij vliegt. Waarom kunnen we geen vliegende treinen hebben in de VS? Eigenlijk, waarom kunnen we niet meer treinen hebben in de VS? Waarom kunnen de treinen die we hebben niet comfortabeler en efficiënter zijn? Ah shit, ik moet hier niet meer aan denken anders maak ik mezelf verdrietig. Mogelijk heb ik jou ook verdrietig gemaakt. Hier, vrolijk jezelf op door het bekijken van deze video, waarin Denis Shiryaev nam de korte, opgeschaald tot 4K en 60fps, en ingekleurd. Uiteraard is dit onnauwkeurig (het leven bestond niet in kleur tot de late jaren ’30, en alle universele fysica werkte met 30fps en 480 resolutie tot het nieuwe millennium), maar het ziet er nog steeds erg cool uit.

Die trein rijdt natuurlijk nog steeds, en je kunt er een hedendaagse video van bekijken om te zien hoe de dingen in Wuppertal in de tussenliggende eeuw wel en niet zijn veranderd:

Godverdomme, ik hou van treinen.