Derek Poundstone: Een filosofische krachtlegende

Wat is er gebeurd met de legendarische strongman-deelnemer Derek Poundstone die een aanhang van miljoenen had, grote wedstrijden won en vele uitstekende YouTube-trainingsvideo’s had die honderdduizenden kijkers oogstten?

Derek’s strongman-carrière begon in 2003 bij de Beast of the East-wedstrijd in Pittsburgh en deze eindigde in 2013 bij de Fitx (Tegenwoordig is dit de Arnold Australian Classic). Na dit optreden in 2013 verdween Derek volledig uit de strongman-scene.

In een Instagram-post van 23 januari 2015 legde Derek uit waarom hij wegliep van de strongman-sport. Hij postte een foto van een vervelende bicepscheur en schreef dat hij het zat was om altijd geblesseerd te zijn.

Zomer 2020

Laurence Shahlaei’s podcastserie op YouTube is in de zomer van 2020 doorgegaan met het uitbrengen van geweldige strongman-inhoud. Onlangs interviewde Big Loz tweevoudig Arnold Strongman Classic Winnaar Derek Poundstone over zijn krachtcarrière en waar hij op dit moment mee bezig is. Derek, net als Loz, is goed gesproken, interessant, en vooral introspectief – misschien wel meer dan enig ander kracht figuur die ik ooit heb horen interviewen.

Derek vertelt over zijn carrière vanaf zijn begin als een professionele strongman in de nu ter ziele gegane IFSA organisatie voor twee jaar tot hij overstapte naar de World Strongest Man wedstrijd in 2008, waar hij verloor met de kleinst mogelijke marge van 5 keer kampioen Marius Pudzianowski. Derek vertelde over de vele vreselijke blessures die hij had opgelopen als gevolg van Strongman training en wedstrijden, waaronder een ernstige rugblessure in 2006 en een gescheurde biceps in 2014.

Loz beschreef hoe Derek de première kracht atleet in de wereld was voor een paar jaar op basis van zijn prestaties bij de Arnold, de WSM, en de Canadese wedstrijd bekend als Fortissimus.

Ever de verbazingwekkende interviewer, vroeg Loz Derek over zijn bijna missen bij de 2008 WSM kroon- waarop Derek antwoordde dat zijn verlies het beste was wat hem ooit is overkomen. Derek, die Loz duidelijk kent en vertrouwt, vertelde hoe hij op het hoogtepunt van zijn strongman carrière een in zichzelf gekeerd persoon was geweest- ten koste van andere persoonlijke relaties. Derek noemde zijn ex-vrouw Kristen, met wie hij er emotioneel niet was vanwege zijn obsessie met kracht op dat moment.

Tijdens het interview, terwijl hij de tragische dood van Mike Jenkins beschreef, beschreef Derek zichzelf als het directe tegenovergestelde van Mike in die zin dat hij zou zoeken om vijanden te maken in de sportschool om zijn doelen te bereiken. Derek beschreef zichzelf verder als iemand die anderen zouden zien als iemand die echt coole dingen doet, maar in feite, als ze echt wisten wat hij deed om die doelen te bereiken, zou dat “een cheque zijn die ze niet elke dag wilden uitschrijven.”

Competitiedagen en Mindset

Competitie was een passie waar hij van genoot en Derek gelooft dat iedereen om verschillende redenen concurreert, maar naarmate zijn carrière vorderde genoot hij van de aandacht die hij kreeg en het hebben van een enkelvoudige focus was van cruciaal belang voor hem. Derek is introspectief over waarom hij goed was in strongman: “Ik moest uitvinden waarom ik goed was in een sport, want meestal als een atleet goed is in een sport is dat omdat ze naar de klote zijn.

Derek Poundstone Today:

Derek is al jaren politieagent in Connecticut en heeft nu de rang van sergeant bereikt. Hij is nu getrouwd met Dana, en is vader van zijn kinderen en minstens één stiefzoon. Nadat hij zich terugtrok uit de competitie, merkte Derek op dat hij van 2015 tot 2018 helemaal uit de sport was. Huidig Amerikaans Log Press Record houder Rob Kearney smeekte Derek hardnekkig om hem te coachen, waarop Derek uiteindelijk besloot zich hiervoor in te zetten. Het eerder genoemde log press record werd gevestigd op het World Ultimate Strongman evenement dat live werd uitgezonden op EPSN, wereldwijd gestreamd allemaal terwijl Derek als de MC werd uitgevoerd! In zijn vrije tijd leest hij ongeveer 10 uur per week over wat voor soort training er gedaan moet worden om prestaties te verbeteren, met de nadruk op Oost-Europese methodologie en alle huidige trends in training.

Derek traint nog steeds om “uit te vinden wie hij is…training is een uitlaatklep – geen crisis.” Hij geniet er erg van om uit te vinden wat hij kan.

Er staat een geweldige video van Derek op zijn YouTube-kanaal waarop hij zware mokertrainingen doet. De video is 1,5 miljoen keer bekeken en in de beschrijving staat dat dit type training zowel de cardiocapaciteit als het herstelvermogen opbouwt.

Werken met een voorhamer is niets nieuws voor een krachtsporter. Joe Price, een kampioen gewichtheffer en strongman uit Gloucester, Engeland, gebruikte al in 1900 voorhamertrainingen om zijn grip te verbeteren! De heer Price gebruikte verschillende voorhameroefeningen om zijn training tot kampioen te helpen. Deze informatie is gedocumenteerd in David Gentle’s uitstekende blog.

Een januari 2009 Muscle Mag International artikel over Derek’s training beschrijft hoe hij hoog volume toepast, waarbij hij 3 werksets per oefening uitvoert. Poundstone varieert zijn reps van 30 tot 50 voor armwerk en shrugs tot 3 singles voor squats en deadlifts.

Er valt veel van Derek te leren met betrekking tot de mindset die een succesvolle strongman moet hebben, zoals blijkt uit een Instagram-post van 20 juni waarin Derek zich voorbereidt op het deadliften in zijn garagegym.

“Succes is gebouwd op mislukkingen. Maar er is een niet zo vaak besproken neveneffect van zowel succes als mislukking. Het is een vies 4 letter woordje…tillen op social media ziet er geweldig uit, super motiverend en geweldig maar wat niet vaak besproken wordt is dat vieze 4 letter woordje…PIJN. Ik heb het over de pijn die we voelen als ons lichaam kapot gaat. Deze video is gênant. Het is wat ik niet laat zien op sociale media, het is ik die probeert het lef te krijgen om 800 pond mee te nemen voor een ritje. Ik faal niet veel meer in de sportschool of thuis trainen, misschien een keer in de afgelopen paar jaar.

Als ik een stang belast, beweegt het. Maar dat is niet omdat ik sterk ben, het is omdat ik bang ben. Ik ben bang voor de pijn, ik ben bang voor het lijden dat daarna komt en ik ben bang dat ik zacht geworden ben. Ik ga niet vaak zwaar en vaker wel dan niet zie ik af van bijna maximale krachtsinspanningen omdat ik denk dat ik niet tegen nog een zware blessure kan. Dus als je dit leest en je voelt je geen Superman, je denkt aan meer dan alleen het tillen van een enorme hoeveelheid gewicht of het volgende PR, dan zijn jij en ik hetzelfde. Het is oké om bang te zijn, het is wat je met die angst doet dat het meest telt….”