De glaciale geschiedenis van de Dinarische Alpen, Montenegro

Grote gebieden van Montenegro waren tijdens het Pleistoceen vergletsjerd. Dit artikel presenteert bewijsmateriaal uit de massieven van centraal Montenegro, waaronder Durmitor en Sinjajevina, Moračke Planine, Maganik, Prekornica en Vojnik. De gletsjerafzettingen zijn onderverdeeld op basis van morfostratigrafie en bodemverwering, en 31 U-reeks ouderdom van gecementeerde afzettingen heeft gezorgd voor een geochronologisch kader. De grootste ijstijd vond plaats vóór 350 ka, toen een reeks aaneengesloten ijskappen over de massieven van centraal Montenegro een totale oppervlakte van bijna 1500 km2bedekten. Deze vormden zich tijdens MIS 12 en komen overeen met de grootste gletsjers van het Skamnellien in Griekenland in het zuiden. Latere Midden-Pleistocene ijstijden deden zich voor tijdens de voorlaatste ijstijdcyclus, die overeenkomt met de Vlasische fase in Griekenland (MIS 6), toen ijskappen een gebied van 720 km2 in Midden-Montenegro bedekten. Er is ook geochronologisch bewijs van gletsjerafzettingen die dateren uit het interval tussen MIS 12 en MIS 6, vóór het interglaciale complex van MIS 7. Deze ijstijd lijkt in omvang sterk te zijn gelijkgetrokken met die welke plaatsvond tijdens MIS 6. De laatste ijstijdcyclus in Centraal-Montenegro werd gekenmerkt door dal- en ketongletsjers met een totale oppervlakte van 49 km2. Het is zeer waarschijnlijk dat er tijdens elke ijstijdcyclus gletsjers aanwezig zijn geweest in de bergen van centraal Montenegro, aangezien er vandaag de dag nog steeds een kleine gletsjer overblijft. De kleinere gletsjers van de laatste ijstijdcyclus zijn waarschijnlijk geassocieerd met zomertemperaturen die warmer waren dan die van eerdere koude fasen. Het opvallende contrast in de omvang en dikte van de ijsbedekking tijdens de koude fasen van het Pleistoceen heeft een belangrijke invloed op de geomorfologische en biologische evolutie van de Balkan.