De donkergekleurde parkiet

De donkergekleurde parkiet (Aratinga weddellii), in de avicultuur ook wel Weddell’s conure of donkergekleurde conure genoemd, is een kleine groene Neotropische papegaai met stoffig grijze kop die voorkomt in beboste habitats in het westelijke Amazonegebied van Zuid-Amerika. Zijn verspreidingsgebied strekt zich uit van het zuidoosten van Colombia via het oosten van Ecuador, het oosten van Peru en het zuidwesten van Brazilië tot het centrum van Bolivia. Hij geeft de voorkeur aan halfopen habitats zoals várzea, bosranden en bosrestanten, maar kan ook in koffieplantages worden aangetroffen. Hij is over het algemeen algemeen algemeen en zijn habitatvoorkeur maakt hem minder kwetsbaar dan vele andere soorten in het Amazonegebied. Daarom wordt hij door BirdLife International en de IUCN als minst zorgwekkend beschouwd.

Dusky-headed conure
Aratinga weddellii -Beale Park, Reading, Berkshire, Engeland
Least Concern (IUCN 3.1)
Wetenschappelijke classificatie
Kingdom:	Animalia
Phylum:	Chordata
Class:	Aves
Order:	Psittaciformes
Familie:	Psittacidae
Genus:	Aratinga
Soorten:	A. weddellii
Binomiale naam
Aratinga weddellii (Deville, 1851)
Synoniemen
Conurus weddellii Deville, 1851

Deze langstaartsoort is over het algemeen groen van kleur (zowel lutino als blauwe mutaties zijn zeldzaam, maar komen in gevangenschap wel voor) met een grijsbruine kop, een blauw getipte staart, en remiges die van onderen donkergrijs zijn en van boven overwegend blauw. De snavel is zwart, en hij heeft een brede, kale, witte (soms geel getinte) oogring. Met een typische lengte van 25-28 cm (10-11 in) en een gewicht rond 100 gram, is hij iets kleiner dan de zonneconure. Veel mensen noemen deze conures minimacaws omdat ze huid hebben bij hun snavel en ogen, vergelijkbaar met de ara.

een groep van 6 op de top van een dode boom in oostelijk Ecuador

Hij is sociaal, en komt meestal voor in paren of kleine groepen. Hij kan zelfs samenscholen met verschillende soorten conures. Als er voedsel in overvloed is, kan hij groepen vormen die tot 100 leden tellen. Hij eet fruit, zaden en bloemen, en zoekt in rottend hout naar insectenlarven. Hij eet ook mineraalrijke grond, b.v. uit een leemgroeve, als aanvulling. Een paartje brengt hun jongen samen groot, nestelend in spechtengaten in bomen of in termietennesten in bomen.

Met ara’s en amazones bij een leemgroeve in Ecuador

Van het eten van klei wordt aangenomen dat het een mineraalsupplement levert en giftige stoffen in hun dieet neutraliseert. Hun roofdieren (samen met vele andere neotropische papegaaien) omvatten vele roofvogels, apen, en in sommige gevallen, jaguars.

Ze doen het goed in gevangenschap. Ze zijn vrij gemakkelijk te kweken als ze een duurzame nestkast hebben, en leggen tot drie legsels per jaar. Ze staan bekend als rustig, vergeleken met andere conure soorten, maar nog steeds erg energiek en clownesk, zoals de meeste conures. De levensduur van deze conures varieert van 25 tot 50 jaar, hoewel hun typische levensduur meestal 35-40 jaar is.

Recentelijk zijn ze als kolonie waargenomen in kustdistricten van Lima, Perú. Waarschijnlijk zijn ze als huisdier meegekomen en hebben ze zich in deze stad gevestigd.

Donkere conure in een kooi, wachtend om eruit te komen