De 10 beste drumbreaks aller tijden en waar je ze kunt beluisteren

De drumbreak – een intro of intermezzo in een nummer waarin geen andere instrumenten spelen dan de drums en/of percussie – is een van de grootste geschenken aan dj’s en producers. Vanaf het moment dat DJ Kool Herc tussen twee exemplaren van dezelfde plaat draaide – of heen en weer tussen twee verschillende breaks – en de korte breaks liet duren zolang de dansvloer het aankon voor zijn ‘draaimolen’, hebben mensen door kratten gegraven om steeds meer originele breaks te vinden waarop ze nieuwe tracks konden baseren.

Hier hebben we een aantal van de meest gebruikte, meest herkenbare en meest invloedrijke breakbeats in de hiphopgeschiedenis op een rijtje gezet. Sommige werden gespeeld door legendarische studiomuzikanten, andere werden opgenomen door onbekende en niet-gecrediteerde spelers, maar ze hebben allemaal één ding gemeen: het zijn massieve grooves.

The Winstons – Amen, Brother

Toen The Winstons Amen, Brother opnamen – de B-kant van Color Him Father uit 1969 – konden ze op geen enkele manier voorzien welke impact zes seconden drummen in het midden van een deuntje op de populaire cultuur zou gaan hebben. Gregory Sylvester Coleman’s beat vormde niet alleen de basis voor een heel genre, maar is ook gebruikt in een gevarieerde lijst van duizenden nummers, van Oasis tot Slipknot.

Maar terwijl drum ‘n’ bass/jungle de Amen break als de zijne opeisten door hem te versnellen, in stukken te hakken en tot in het oneindige te herschikken, ging N.W.A de andere kant op door hem langzamer te maken. Het resultaat is de kenmerkende snap van de snare getransformeerd in een vet en punchy ding, met Coleman’s stuiterende groove nog steeds intact. Het is de meest gesamplede drumbeat aller tijden, en niet voor niets.

Hoor het op: N.W.A – Straight Outta Compton

James Brown – Funky Drummer

“You don’t have to do no soloin’ brother, just keep with what you’ve got. Don’t turn it loose, ‘cause it’s a mother!”

Dat is hoe James Brown Clyde Stubblefield instrueert op Funky Drummer. Wat 40 seconden later volgt is een van de populairste drumbeats in de hiphopgeschiedenis. Clyde’s groove, die bedrieglijk lastig is, bestaat uit constante 16e noten hi-hats in combinatie met een paar subtiele ghosted snare noten.

Als je het speelt, vraag je je af hoe het gedaan wordt. Het antwoord: met de grootst mogelijke subtiliteit, dynamiek en groove, wat de reden is waarom LL Cool J, Run-DMC, N.W.A. en ontelbare anderen de break op hun tracks gebruikten. Maar Public Enemy was misschien wel de grootste fan, die de loop ophief voor Fight The Power (waar hij zelfs bij naam wordt genoemd), Calm Like A Bomb, Bring The Noise, Rebel Without A Pause en nog veel meer.

Hoor het op: Public Enemy – Fight The Power

Billy Squier – The Big Beat

De eenvoud van The Big Beat ligt aan de basis van zijn populariteit. Overzichtelijk, zonder hi-hats, het gestippelde-quaver ritme van de basdrum en de geflambeerde snare hits zijn pure rock staples.

De beat werd opgenomen door drummer Bobby Chouinard en vormt het intro van stadion rocker (en voormalig Derek And The Dominos lid) Billy Squier’s debuut solo album The Tale Of The Tape. Run-DMC maakte er de drums voor Here We Go van, en The Big Beat’s

populariteit keerde terug in de noughties met gebruik door Alicia Keys (Girl On Fire), Dizzee Rascal (Fix Up, Look Sharp) en Jay Z (99 Problems).

Hoor het aan: Jay Z – 99 Problems

The Incredible Bongo Band – Apache

Lang voordat het een hiphop nietje werd, leefde Apache al twee keer als een twangy surfgitaar instrumental. Bert Weedon en The Shadows namen beide versies op van Jerry Lorden’s compositie, maar het was pas in 1973 dat de melodie zijn groove vond toen Michael Viner een crack team van studiomuzikanten samenstelde om hun versie van de melodie op te nemen.

De gecombineerde drum/bongo break van The Incredible Bongo Band’s versie van Apache heeft een grote rol gespeeld in het geluid van hip-hop en daarbuiten. Nas, Kanye West en Grandmaster Flash gebruikten het, en The Sugarhill Gang produceerde hun eigen cover.

Hoewel King Errisson de kenmerkende percussiepartij leverde, zoals opgemerkt in de documentaire Sample This, bestaat er nog steeds verwarring over wie er precies drumde op het origineel. Viner hield eigenlijk twee aparte sessies om de partijen voor Apache op te nemen. LA sessiemuzikant Kat Hendrikse nam zijn partijen op in Vancouver, terwijl Jim Gordon zijn versie in LA opnam. Het is onduidelijk of Hendriks, Gordon, of een comp van de twee partijen is gebruikt voor de uiteindelijke mix.

Wat wel onbetwistbaar is, is dat The Incredible Bongo Band’s versie van Apache een hip-hop nietje is, door sommigen uitgeroepen tot het ‘nationale volkslied’ van het genre. En dat is allemaal te danken aan de break.

Hoor het op: Nas – Made You Look

Led Zeppelin – When The Levee Breaks

John Bonham liet rock ‘n’ roll grooven als niemand anders, en dus is het logisch dat wanneer de technologie het toeliet, Bonzo op de lijst zou staan van drummers om te samplen.

When The Levee Breaks is om meerdere redenen uniek – het werd gespeeld door de grootste rockdrummer aller tijden, maar net zo onderscheidend is de sonica van het nummer. Het origineel werd opgenomen in Headley Grange, met Bonham’s kit opgesteld onderaan het trappenhuis van het huis en gemicrofoond vanaf de verdiepingen erboven. Engineer Andy Johns liet het enorme ruimtelijke geluid door Binson Echorec delays lopen om nog meer slap toe te voegen, en de legendarische swampy groove was compleet.

Het is sindsdien opnieuw verschenen op Beastie Boys Rhymin & Stealin, Dr. Dre’s Lyrical Gangbang, en Eminem’s Kim, om er maar een paar te noemen.

Hoor het op: Beastie Boys – Rhymin & Stealin

The Honeydrippers – Impeach The President

De openingsbalk van Impeach The President blijft een van de meest gerecyclede beats in de hiphopgeschiedenis, maar toch is er eigenlijk heel weinig bekend over de muzikanten die op de track hebben gespeeld.

Songwriter/producer Roy Charles Hammond (Roy C) nam een groep studenten van Jamaica High School, Queens, in dienst om Impeach The President uit 1973 op te nemen, compleet met de boom-bap nietjes van overslaande bassdrums, open hi-hats en snappy snare drums. Het is losjes, met de hi-hats die de syncopen van de basdrum volgen, en ondanks dat het honderden keren gesampled is, had Roy C moeite met de takes van de onbekende drummer; “Ik heb hard gewerkt met de drummer, want hij was niet zo’n goede drummer als ik had gewild,” vertelde hij aan Wax Poetics.

Dat weerhield Marley Marl er niet van om het te herschikken voor Eric B. & Rakim’s Eric B. Is President, of Notorious B.I.G die het twee keer gebruikte op zijn debuutalbum, Ready To Die, waarbij hij de break intact hield tijdens het refrein voor de titeltrack, en er een stuk vanaf hakte voor Unbelievable. Het is verschenen op tracks van De La Soul, Nas, The Cool Kids en Joey Bada$$. Zelfs achterstevoren geklede Kriss Kross gebruikte het op Jump.

Hoor het op: The Notorious B.I.G. – Ready To Die

Melvin Bliss – Synthetic Substitution

Zoals met veel voorheen zeldzame grooves, begon Synthetic Substitution zijn leven als B-kant, in dit geval voor het Melvin Bliss nummer Reward, met beide tunes geschreven door Herb Rooney.

De drummer op Synthetic Substitution is niemand minder dan Bernard Purdie, de met recht zelfbenoemde Hitmaker wiens discografie duizenden platen omvat, met een lijst van legendes als Nina Simone, Steely Dan, BB King, Miles Davis, en vele, vele anderen op zijn CV.

Terwijl de meeste mensen bekend zijn met The Purdie Shuffle, is Synthetic Substitution een kick-heavy workout van stuiterende 16-notes. De hi-hats tikken erop los; ze houden de maat met achtste noten en hebben Purdie’s kenmerkende ‘air’, liftend op de derde off-beat van de maat, terwijl de snare die klassieke ’70s breakbeat dirt heeft.

Synthetic Substitution vond zijn weg naar cuts van Public Enemy (Miuzi Weighs A Ton), The Pharcyde (Ya Mama) en Ultramagnetic MCs (Ego Trippin), terwijl walking groove encyclopedie Questlove de beat deels eer aandeed op The Roots’ Mellow My Man. Maar Wu Tang Clan zijn misschien wel de grootste fans. Ze samplen de groove op Bring Da Ruckus en Clan In Da Front, maar ook op solotracks van Method Man en Ghostface Killah.

Hoor het op: Wu Tang Clan – Bring Da Ruckus

Skull Snaps – It’s A New Day

Voorheen bekend als The Diplomats, veranderden de Skull Snaps hun naam in 1970, brachten het album Skull Snaps uit voordat ze voor 25 jaar verdwenen.

Van de dik klinkende hi-hats, punchy, ronde basdrum en krakerige snare sound, heeft It’s A New Day alle juiste ingrediënten: heavy groove, onderscheidende geluiden en minstens een maat clean, ononderbroken spel. Drummer George Bragg laat veel ruimte in zijn kickdrum-patroon, en doorspekt de gaten met funky, licht swung 16ths.

The Skull Snaps werden herenigd in 2005, kort voor Bragg’s dood in 2007. Bragg’s beat is honderden keren gesampled, voor het eerst in Stezo’s opgepepte versie op It’s My Turn, en het heeft ook zijn weg gevonden naar hiphop-geïnspireerde elektronische muziek via The Prodigy’s Poison en Rob Dougan’s Clubbed To Death (The Matrix).

Hear it on: The Prodigy – Poison

James Brown – Funky President

James Browns drummers zijn geen onbekenden om gesampled te worden, en Funky President behoort tot Browns meest gesampelde tracks dankzij niet alleen de drums, maar ook de zangpartijen die gelift worden.

De track begint met sessiedrummer Allan Schwarzberg. Het is een strakke, simpele fill tussen de snare en rack tom en is gebruikt in tracks als Eric B. feat. Rakim’s Eric B. Is President, De La Soul’s Ghetto Thang, en misschien wel het meest herkenbaar Summertime van DJ Jazzy Jeff en The Fresh Prince.

Maar naast de fill is de swingende, kick-heavy drumbeat van Funky President ook vaak genoeg gebruikt. NWA gebruikte het in de coupletten van Fuck Tha Police en Ice Cube ging het ook meerdere keren gebruiken. Meer recent werden de fill en groove gebruikt door Nas voor White Label Freestyle.

Hear it on: Eric B. & Rakim – Eric B. Is President

Joe Tex – Papa Was Too

Je kent het deuntje misschien niet, maar er is iets heel bekends aan zowel de beat als de sonics van Joe Tex’s Papa Was Too. Het crunchy, open soul drum geluid heeft veel ruimte, terwijl de kick drum gewichtig is. De snare’s open, jazzy ring maakt het onderscheidend, en de losjes gelaagde tamboerijn partij op de tweede tel dient alleen om de groove aan te dikken.

Papa Was Too verscheen op de beruchte Ultimate Beats and Breaks collectie, en werd daarna gebruikt door EPMD op Jane, Wu-Tang Clan’s Wu-Tang Clan Ain’t Nuthin Ta Fuck Wit’, Common’s Two Scoops Of Raisins, en Dr. Dre’s The ¢20 Sack Pyramid van Da Chronic. Overigens vormt de pianopartij die in de tweede maat begint de basis van de gitaarriffs in blues-rock supergroep Cream’s Politician.

Hoor het aan: Common – Two Scoops Of Raisins