Crossdressing in het openbaar voor de eerste keer?

Dressing in, Dressing out: Een evolutie van je stijl

Kleden om binnenshuis te blijven is één ding; kleden om uit te gaan is iets heel anders.

Hoe ver je ook in je T-reis bent, in wezen lijken we allemaal op elkaar. Het is gewoon dat sommige T-meisjes langzamer gaan dan anderen. Sommige meisjes beginnen met de “basis” en blijven dat ook, terwijl andere T-meisjes onmiddellijk de “complete vrouwelijke look” omarmen vanaf de eerste aanraking van een bh-bandje op hun schouder of na het eerste paar panty’s/nylons.

Ga eens terug naar je begintijd. Hoe was u toen?

Misschien droeg u in het begin alleen een beha en een slipje van En Femme, daarna een panty of misschien zelfs kousen en een jarretelgordel, gevolgd door een zijdezacht nachthemd of zelfs een jurk die misschien een paar maten te groot was. Oh, de sensatie! Oh, de hemelse gevoelens, de vreugde!

Dan was er de progressie gedurende de maanden, de jaren, voornamelijk door vallen en opstaan. Misschien gebeurde de progressie onbewust, totdat er plotseling een prachtige roos bloeide recht voor je spiegel, een compleet beeld van een zeer aantrekkelijke vrouw-een goed gekleed, goed opgemaakt, vrouwelijk schepsel. Wie was ze, hoe heette ze?

Natuurlijk, jij en alleen jij!

Lang vervlogen de dagen van het dragen van kleding die je te pakken kon krijgen, van het dragen van alleen sexy ondergoed en misschien iemands afdankertjes.

Nu, toen je in de spiegel keek, zag je je eigen nauwsluitende jurk; je eigen 6″ boven de knie mini (of moet dat micro zijn?) rok; een langharige, vloeiende pruik; felle, bijna “drag queen-achtige” make-up; schoenen met hoge hakken; opzichtige sieraden, enzovoort-alles, inderdaad, om je eruit te laten zien als de fantasievrouw van je dromen!

Je huppelde rond, je look om de paar seconden controlerend, om er zeker van te zijn dat je vorm sexy genoeg was en je make-up precies goed. Je raakte je kleren aan en paste je hier en daar aan. En dan waren er de foto’s en nog meer foto’s en nog meer foto’s. Je poseerde zo en zo op de bank, op de grond, op het bed. Terug om in de spiegel te kijken, andere kleren aan, en dan nog meer foto’s. De narcist in je komt naar de voorgrond! Je wou dat je dit artikel over poseren voor foto’s had gehad!

Het heeft geen zin het te ontkennen, we zijn er allemaal geweest. Het is bijna een overgangsrite voor elk T-meisje.

Sluit je ogen en denk na. Zie je hoe de herinneringen terugkomen?

Terwijl je binnenshuis “speelde”, terwijl je opging in je sexy, vrouwelijke imago, ergens in je achterhoofd, was er een knagende vraag. Diep in de krochten van je brein kon je het raadsel niet stillen: Hoe ziet het leven eruit achter die gesloten voordeur? Hoe zou het zijn als ik even snel naar buiten zou gaan, of op z’n minst een seconde of twee? Gewoon om te kijken, gewoon om het water te testen… Gewoon om de sensatie te voelen van buiten zijn, gekleed en eruit zien en voelen als een vrouw?

Maar wat als iemand me zou zien? Een buur, een vriend, of zelfs de postbode?

Klinkt dat bekend? Heb jij dat ook meegemaakt? Ik geloof geen enkel T-meisje dat zegt van niet. Hoe vaker je je aankleedt, hoe meer de lokroep van ‘buiten’ je opslokt. Hoe meer het je in beslag nam, hoe meer je onbewust plannen begon te maken om naar buiten te gaan; alleen die ene keer, en alleen die ene keer, let wel. Om het uit je systeem te krijgen. Misschien een snelle ren naar je auto op je oprit, even rommelen voor iets in het handschoenenkastje, en meteen weer naar binnen.

Of misschien een wandeling rond de buitenkant van je huis; een keer, heel snel, of twee keer als je je dapper genoeg voelde. Dan terug naar de beschutting van uw woning – uitgelaten, buiten adem, opgewonden – en proberen tot rust te komen om de parade en de foto’s te maken, maar uw hart sloeg steeds over. Je geest bleef maar vragen wanneer je het nog eens zou doen, en nog eens, en nog eens.

Dus de volgende keer dat je je aankleedde, ging je een paar minuten in je auto zitten, diep ademend en proberend een zekere mate van controle te krijgen. Je hijgde bijna, hopend dat niemand deze aantrekkelijke vrouw had gezien toen ze je huis verliet en in je auto zat.

Toen, op een keer, startte je de auto en begon te rijden.

Waarheen? Geen idee. Hoezo? Geen idee? Wat ga je doen als je een klein verkeersongeval krijgt of gepakt wordt? Geen idee.

Opeens was je in het winkelcentrum, of bij de McDonald’s drive through, buiten bij Starbucks of Gloria Jeans of de bioscoop. Hoe bent u daar gekomen? Geen idee. Wat ga je nu doen? Maak dat je wegkomt en ga naar huis voor iemand je ziet!

Maar de week daarop deed je het weer. En de week daarop. Maar nu was je dapper genoeg om op je hakken over de parkeerplaats te slenteren, met je lange benen. Langs de hoofdingang naar het centrum te lopen, zelfs in de schaduw, je hoofd wegdraaiend als er iemand binnen 50 meter van je kwam.

Nou, klinkt dit deel ook bekend? Reken maar van wel!

Eindelijk, maanden later, na veel nadenken, na veel handen wringen, ziel zoeken en een aantal pure terreuraanvallen afweren, stap je uit je auto, slentert zo zelfverzekerd als je kunt naar de hoofdingang van het winkelcentrum en slentert door de hoofdgangen, langs de felverlichte winkels, terwijl je in de etalages van elke winkel kijkt.

En niemand schenkt je enige aandacht. Niemand kijkt twee keer. Je bent bijna teleurgesteld dat niemand abrupt stopt en lacht als je ze passeert.

Je bent zeker teleurgesteld dat het je zes maanden, een jaar of zelfs twee jaar heeft gekost om zover te komen, om zoiets simpels te doen. Al die verspilde tijd… Misschien.

Maar hier wringt de schoen!

Als je naar het winkelcentrum was gegaan in het soort kleding en met het soort “look” dat je presenteerde toen je je voor het eerst ging kleden, is het bijna zeker dat iedereen zou staren en wijzen naar deze parodie van een vrouw die het nodig vond om door de supermarktgangen te paraderen op een zonnige zaterdagmiddag in mei.

Het lijkt erop dat “opgaan in” en “voorbijgaan” voor de meesten van ons na een tijdje een tweede natuur worden en ik geloof dat het allemaal een noodzakelijk onderdeel is van de reis naar TG – dat wil zeggen, de geleidelijke verandering die we allemaal doormaken in onze presentatie, in onze “look”, als we eenmaal de moed hebben gevonden om die gesloten deur open te breken en onszelf vrij te laten in de grote wijde wereld.

Zonder het te beseffen, heb je dat sexy, levendige imago van een vrouw afgezwakt. Nu draag je comfortabeler dagelijkse kleding-En Femme ondergoed waarmee je comfortabel kunt blijven als je een paar uur uit bent, een kortere pruik waarbij het haar over het algemeen op zijn plaats blijft en, het allerbelangrijkste, schoenen waarmee je kunt lopen zonder de pijn van hakken.

Mind you, dit alles gezegd hebbende, is het niet om dit eerste beeld van een vrouw dat we hebben gecreëerd los te laten. Het is niet makkelijk om de allure van zijde en 4-6″ hakken, van microrokjes en over de top make-up te vergeten. Toch, als je met succes wilt uitgaan (d.w.z. zonder gezien te worden), zijn veranderingen in de manier waarop we ons presenteren essentieel.

Na slot van rekening, zelfs echte vrouwen lopen niet drie uur lang op hoge hakken te winkelen, alsof ze net van de cover van Cosmo zijn gestapt!

Toch, als je het echt niet kunt laten om op klaarlichte dag naar alledaagse plekken te gaan in de kleding en met de “look” die ik in de eerste zes of zeven alinea’s van dit artikel heb genoemd, veel succes dan ben je een betere vrouw dan ik!

Voor meer tips over coming out of veilig uitgaan, bekijk nog meer artikelen door hier te klikken!