Craig Ferguson Netto Waard

Hoeveel is Craig Ferguson waard?

Wie is Craig Ferguson

Late Late Show-presentator Craig Ferguson werd geboren op 17 mei 1962 in Glasgow, Schotland, maar groeide op in Cumbernauld, Schotland, een nabijgelegen stad die speciaal werd gebouwd om de overvolle bevolking van Glasgow te huisvesten.

Hij groeide op met twee zussen en was een fervent liefhebber van punkrockmuziek. Zozeer zelfs dat toen hij oud genoeg was, Craig naar Londen verhuisde en als drummer aan de slag ging bij een aantal punkbands.

Hij verdiende een tijdje de kost als muzikant, als je ook acteren als barman en uitsmijter meetelt, twee rollen die hij regelmatig speelde in pubs in heel Schotland. En dan is er nog zijn optreden als ondergrondse komiek “Bing Hitler,” een artiestennaam die hij gebruikte toen hij door het Verenigd Koninkrijk toerde.

Dit succes zette hem ertoe aan zijn geluk in de Verenigde Staten te beproeven, dus sprong hij op een vliegtuig en landde in Los Angeles. Eenmaal daar, kreeg hij al snel een rol in een kortstondige sit-com, Maybe This Time. Maar het is zijn rol als de grappige, gemene, perverse Mr. Wick in The Drew Carey Show die zijn plaats op de B-lijst veilig stelde.

Dat leidde tot een aantal kansen, namelijk het schrijven en regisseren van zijn eigen low-budget films, waaronder het populaire Saving Grace.

Toen Craig Kilborn de Late Late Show verliet, vielen een reeks presentatoren in, die in wezen probeerden de rol te krijgen. Misschien verrassend, Ferguson was een van hen, en zijn stint kreeg goede kritieken. Uiteindelijk werd het aantal potentiële presentatoren teruggebracht tot Ferguson en hij kreeg het programma in januari 2005.

De show is sterk geëvolueerd sinds het debuut, en het lijdt geen twijfel dat Ferguson het zich eigen heeft gemaakt (en daarbij lovende kritieken heeft gekregen). In het begin vermeed Craig de geschreven monoloog van de meeste late night hosts ten gunste van improvisatie, het vertellen van verhalen en interactie met zijn publiek. Zijn imitaties zijn doorspekt met Schotse humor, hij heeft geen huisband (in plaats daarvan schrijft en zingt hij de tekst van zijn eigen themalied), en zijn sketches hebben iets Monty Python-achtigs.

Maar de fans wisten pas echt dat hij iets bijzonders was toen hij tijdens zijn openingsmonoloog een lofrede over zijn vader hield. De vaak oneerbiedige en onorthodoxe komiek werd in die paar minuten heel menselijk en beslist volwassen, en deelde met zijn publiek een persoonlijke diepte die ze nog niet eerder hadden gezien. Het was een mijlpaal voor het programma, dat het gegiechel en gelach verankerde aan de echte wereld – en iedereen liet zien dat er in pijn en verdriet ook momenten van goede moed en gelach zijn.

En wat heeft de toekomst in petto? Meer van hetzelfde, hoewel niet op de Late Late Show. Ferguson verlaat het programma in december 2014, alleen om terug te keren naar de wereld van talkshows in 2016 met een half uur durende vroege avond programma.

Just for Fun:

• Craig is een gepubliceerde romanschrijver, die lof kreeg voor zijn eerste boek Tussen de brug en de rivier
• Hij is een vader. Zijn zoon, Milo, werd geboren in 2001.
• Toen Craig begon met het niet dragen van een stropdas tijdens het hosten, was hij het middelpunt van een beetje van backlash – maar zijn relaxte stijl heeft bewezen dat zonder de stropdas, hij is net zo grappig.
• Impersonaties omvatten Prins Charles, Sean Connery en – verrassend – Dr. Phil.
• Werd eind 2007 Amerikaans staatsburger.

A Wee Bit O’ Revolution (2009)

Opgenomen in Boston’s Wilbur Theater op 4 juli 2008, is de special het eerste stand-up optreden van de in Schotland geboren Ferguson sinds hij Amerikaans staatsburger werd. Deels autobiografische bekentenis en deels observatiekomedie, de bijna 90 minuten durende Revolution toont Ferguson als een ongelooflijk sympathieke en geestige komiek, wiens “buitenstaander” perspectief hem een originele stem geeft in het stand-up landschap.

Van verhalen vertellen naar grappen vertellen

De eerste helft van Revolution, waar Ferguson vertelt over opgroeien in Schotland en zijn ervaringen zowel op bezoek als immigreren naar de VS, is het beste spul. Meer vertellend dan traditioneel stand-up, behandelt Ferguson zijn relatie met zijn moeder en zijn eerste indrukken van Amerika voordat hij hint naar de donkere richtingen die zijn leven zou nemen (inclusief een stint in rehab en een zeer grappig verhaal over het missen van een heel Deep Purple-concert omdat hij besloot chloroform te proberen). Revolution voelt een tijdje meer aan als een eenmansmonoloog dan als een stand-up special, waardoor je zou willen dat de hele 80 minuten dit voorbeeld zouden volgen.

Zodra Ferguson ons echter op snelheid heeft gebracht (het verdoezelen van hoe hij de Drew Carey-act kreeg is zo actueel als hij maar kan), verliest Ferguson veel van het autobiografische materiaal en vestigt hij zich in wat meer observationeel materiaal over het huwelijk en Tom Cruise die gek is (zelfs in 2008, is dat behoorlijk gedateerd). Dat betekent dat de rest van de special de eerlijkheid en het gemak van de eerste helft mist. Het is niet slecht – Ferguson is nog steeds sympathiek en slaagt erin om een paar grappige oneliners uit te halen – maar het slaagt er niet in om de belofte waar te maken die eerder werd gemaakt.

Ultimately, A Wee Bit O’ Revolution overstays its welcome een beetje, maar het is de moeite waard om te kijken, vooral voor de eerste helft. Er is iets wat ik leuk vind aan Ferguson’s buitenstaander perspectief op de Amerikaanse cultuur. Ondanks het feit dat hij nu officieel deel uitmaakt van de club, lijkt hij een levenslange fascinatie te hebben voor wat het betekent om Amerikaan te zijn, en de manier waarop hij zijn reis naar die bestemming beschrijft is grappig en soms vreemd aangrijpend. Ik vind het ook leuk dat hij wat donkere diepten laat doorschemeren zonder alles bloot te leggen; we weten dat zijn verleden zijn komedie beïnvloedt, maar hij maakt niet van zijn hele routine een zuivering van zonden uit het verleden. Misschien bewaart hij dat voor zijn volgende special.