‘Crack: Cocaine, Corruption & Conspiracy’ Trailer: Stanley Nelson’s Netflix Doc Scrutinizes War on Drugs

Na het verdienen van Emmy’s voor zijn werken die de moord op Emmett Till, de Black Panthers, en de Civil Rights beweging onderzoeken, richt Stanley Nelson zijn indringende lens op een ander stuk van de zwarte geschiedenis: de verwoesting veroorzaakt door de crack-epidemie en de oorlog tegen drugs.

Hieronder ziet u een trailer voor “Crack: Cocaine, Corruption & Conspiracy,” die een Netflix-release krijgt op 11 januari 2021. De trailer plaagt een documentaire die het traject van cocaïne onderzoekt van partydrug van de rijken tot een verwoestende kracht in arme gemeenschappen, evenals een voorheen onvertelde blik op de rol die lokale, staats- en federale overheden spelen in de oorlog tegen drugs.

President Barack Obama schonk Nelson in 2013 de National Humanities Medal. In 2002 ontving hij een MacArthur Fellowship, ook bekend als een geniebeurs, voor “het synthetiseren van biografie, geschiedenis en cultuur in kenmerkende portretten van de Afro-Amerikaanse ervaring.” Tot zijn meest opmerkelijke werk behoren “The Black Panthers: Vanguard of the Revolution” en “Freedom Riders.”

Nelson, die zo’n twee dozijn documentaires heeft geregisseerd die teruggaan tot het einde van de jaren ’80, zei dat hij ernaar streefde om de geschiedenis en de impact van crack vollediger te onderzoeken. Hieronder is een bijzonder doordachte verklaring van de regisseur, verstrekt door Netflix, die een rijke context biedt voor Nelson’s doelen met deze film:

“Ik leefde door het crack-tijdperk in New York City. Ik herinner me nog levendig de lange rijen auto’s die wachtten op dealers; mensen die in de deuropeningen crack stonden te roken; straten bezaaid met crackflesjes. Crack transformeerde de stad en het hele land, en liet een ravage achter – vooral in zwarte en Latino gemeenschappen.

Ik wilde deze film maken omdat ik sterk het gevoel heb dat de impact van het crack tijdperk niet volledig is onderzocht. Crack voedde raciale en economische ongelijkheid, hyper-agressief politieoptreden, massa-arrestatie en overheidscorruptie op het hoogste niveau. Hoewel er films zijn gemaakt over de jaren tachtig, is er buiten een handvol tijdschriftprogramma’s weinig onderzoek gedaan naar het cracktijdperk. De archieffragmenten die we in de film gebruiken laten zien hoe de media crack sensationeel maakten, door “crackmoeders” te demoniseren en een generatie van “crackbaby’s” te voorspellen, terwijl ze er niet in slaagden om de vernietiging van de gemeenschap en het falen van de overheid aan te pakken, wat werkelijk aan de hand was. Nu we tientallen jaren voorbij het hoogtepunt van het cracktijdperk zijn, kunnen we met een heldere blik kijken naar de langdurige gevolgen ervan.

Het was ons doel om de kijkers de alomtegenwoordigheid van crack te laten voelen. Deze drug was niet alleen in Los Angeles, New York, en Washington, DC, maar overal. We gebruikten veel archiefbeelden van de straten – drugsdealers op straathoeken, mensen die in de rij voor de werkloosheidsdienst stonden. Muziek speelde ook een belangrijke rol, zowel om het gevoel van die tijd te creëren als om de sfeer van de film te bepalen. De jaren tachtig markeerden het begin van het wereldwijde hiphopfenomeen, en veel van die muziek weerspiegelde wat er op straat gebeurde. Een van de subteksten van de film is dat we als cultuur die tijd hebben willen vergeten en achter ons hebben willen laten, maar de muziek trekt je er zo weer in.

De film schetst het traject van cocaïne, van een partydrug voor Wall Street tot de brede verwoesting van arme gemeenschappen. We onderzoeken ook de rol van de lokale en federale overheid, die duidelijk inadequaat en racistisch reageerde op de groeiende crack-epidemie. Op zijn minst keek de overheid de andere kant op; in het ergste geval spande de federale overheid samen om drugssmokkelaars te helpen. Lokale politieafdelingen maakten de explosie van crackgebruik mogelijk, en namen vervolgens draconische maatregelen om het te stoppen.

Bij het maken van de film vond ik het fascinerend hoe de ‘Oorlog tegen Drugs’, die zo’n grote verwoesting heeft aangericht in zwarte gemeenschappen, de steun had van veel zwarte politici en gemeenschapsleiders die wanhopig op zoek waren naar een oplossing. Velen waren bereid alles te doen om het crackprobleem te stoppen, hoewel de meesten niet beseften wat “alles” zou blijken te zijn. Strafrechtelijke vervolging en gevangenisstraf werden gezien als de enige oplossing. Zoals congreslid Charles Rangel in de film zegt: “Het leek een goed idee op dat moment.” Tientallen jaren later, met de militarisering van de politie in het hele land en de hoogste opsluitingspercentages ter wereld, kunnen we dit falen van de verbeelding beter begrijpen. Het verhaal van het crack-tijdperk geeft context aan recente oproepen om “de politie te defunderen.”

Als filmmaker interesseert het me echt hoe het verleden ons kan helpen het heden te begrijpen. Verhalen over onderwerpen als het crack-tijdperk, de Black Panther Party, de Freedom Riders, Emmett Till – als ze nauwkeurig worden verteld – zijn van cruciaal belang om te begrijpen wie we vandaag de dag als natie zijn, en hebben invloed op ons vermogen om de toekomst vorm te geven.”

Schrijf je in: Blijf op de hoogte van het laatste film- en tv-nieuws! Meld u hier aan voor onze e-mail nieuwsbrieven.