Congestieprijzen

Wat is congestieprijzen?

Gebaseerd op de economische theorie van de prijsstelling, congestie beprijzing is een dynamische prijsstrategie ontworpen om de vraag te reguleren door het verhogen van de prijzen zonder toename van het aanbod. Het woord “congestie” komt van het gebruik van deze strategie als een manier om het wegverkeer te reguleren.

Congestiebeprijzing is een veelgebruikte truc in de transportsector, waar het beoogt zowel congestie als luchtvervuiling te verminderen door meer in rekening te brengen voor het betreden van bijzonder drukke gebieden van een stad.

Deze strategie wordt ook gebruikt in de horeca (hotels) en nutssectoren (elektriciteit), waarin de vraag varieert afhankelijk van het tijdstip van de dag, of het seizoen van het jaar. Elektriciteitstarieven kunnen bijvoorbeeld hoger zijn in de zomer, vanwege het toegenomen gebruik van airconditioners; hotelkamers kunnen duurder zijn tijdens belangrijke feestdagen.

Nobelgelauwerde econoom William Vickrey stelde in 1952 voor het eerst voor om een op afstand of tijd gebaseerd tariefsysteem toe te voegen om de congestie in de metro van New York City te beheersen. Vickrey wordt dan ook door sommigen beschouwd als de vader van de congestieprijzen. Maurice Allais, eveneens een Nobelprijswinnaar voor de economie, werkte de theorie van de congestieprijzen verder uit om de verkeerscongestie te beheren en speelde een centrale rol bij het ontwerpen van het eerste systeem van rekeningrijden, het Singapore Area Licensing Scheme, dat in 1975 werd ingevoerd.

Congestieprijzen begrijpen

Congestieprijzen zijn een manier om een toeslag te heffen voor diensten die onderhevig zijn aan tijdelijke of cyclische stijgingen van de vraag. Bedrijven die aan overmatige prijsstelling doen, proberen de overmatige vraag te reguleren door hogere prijzen toe te passen tijdens cycli van piekvraag. Op oudejaarsavond, bijvoorbeeld, verhogen taxi- en autodiensten hun tarieven aanzienlijk wegens de grote vraag naar chauffeursdiensten. Hotels verhogen hun kamerprijzen op dagen dat congressen naar de stad komen, en tijdens belangrijke feestdagen, of voor speciale evenementen – bijvoorbeeld wanneer een stad gastheer is van de Olympische Spelen – waarbij ze verwachten dat het toerisme zal toenemen.

Congestieprijzen worden verondersteld gebruikers die flexibel kunnen zijn met hun gebruik aan te moedigen om weg te gaan van piekperioden naar tijden waarop de dienst of het middel minder duur is.

Soorten congestieprijzen

Economen en transportplanners splitsen soorten congestieprijzen nog verder uit op basis van een bepaalde functionaliteit.

Dynamische, piek, of Surge Pricing

Dynamische prijsstelling is een congestie-prijsstrategie waarbij de prijs niet vast is ingesteld, maar in plaats daarvan fluctueert op basis van veranderende omstandigheden, zoals een toename van de vraag op bepaalde tijdstippen, het type van de klanten die worden beoogd, of veranderende marktomstandigheden.

Dynamische prijsstrategieën komen vooral voor bij bedrijven die een dienst verlenen, zoals de horeca, het vervoer en de reisindustrie.

Gesegmenteerde prijsstelling

Bij gesegmenteerde prijsstelling worden sommige klanten meer in rekening gebracht op basis van hun bereidheid om meer te betalen voor een bepaalde dienst. Sommigen kunnen bereid zijn een premie te betalen voor snellere service, betere kwaliteit, of extra functies, zoals voorzieningen. Een verkoper kan bijvoorbeeld een product zonder garantie tegen een lage prijs aanbieden, maar als u wilt dat hetzelfde product met garantie wordt geleverd, dan betaalt u een hogere prijs. Of zakenreizigers kunnen bereid zijn een hogere prijs te betalen voor een vliegticket waarmee ze midden in de week kunnen vliegen.

Peak-User Pricing

Peak-user pricing is gebaseerd op piekreistijden en komt vaak voor in de transportsector. Luchtvaart- en treinmaatschappijen rekenen bijvoorbeeld vaak een hogere prijs voor reizen tijdens de spits op maandag tot en met vrijdag dan op andere tijdstippen.

Zij kunnen ook verschillende prijzen hanteren voor het weekend, of voor een reis die een doordeweekse dag plus het weekend omvat. Nutsbedrijven stellen ook prijzen vast op basis van piekuren. Zij kunnen hogere tarieven hanteren voor telefoongesprekken tussen 9.00 en 18.00 uur,

Congestion Pricing: Theoretische achtergrond

Congestiebeprijzing wordt beschouwd als een oplossing aan de vraagzijde om het verkeer te reguleren, waarvan de grondgedachte uit de markteconomie komt. Het idee achter het in rekening brengen van een hogere prijs is de gebruikers bewust te maken van de gevolgen, zoals een grotere congestie, die zij voor alle betrokkenen veroorzaken wanneer zij een hulpbron gebruiken tijdens de piekvraag. De theorie gaat ervan uit dat consumenten meer gebruik zullen maken van een hulpbron waarvan de prijs gratis of verwaarloosbaar is, en deze verspillen, dan van een dure hulpbron. Door de prijs van een middel te verhogen, leidt de bereidheid van gebruikers om voor dat middel te betalen tot een schaarste van dat middel.

De meeste economen zijn het eens over de economische levensvatbaarheid van een vorm van rekeningrijden om verkeersopstoppingen te verminderen, en rekeningrijden is effectief gebleken in stedelijke gebieden waar het is uitgeprobeerd. Niet iedereen ziet het echter als een rechtvaardige strategie vanwege de economische lasten voor de gemeenschappen die grenzen aan gebieden met overbelast verkeer. Een andere kritiek op congestieprijzen is dat, vergelijkbaar met een regressieve belasting, het gebruikers met een laag inkomen meer zou kunnen schaden dan andere demografische groepen.

Voorbeelden van congestieprijzen

Recentelijk zijn rideshare-bedrijven zoals Uber (NYSE: UBER) en Lyft (NASDAQ: LYFT) begonnen met het agressief toepassen van surge pricing tijdens piekuren.

New York City (NYC) is de eerste grote Amerikaanse stad die een congestiebeprijzingsplan goedkeurt (hoewel velen hebben geprobeerd er een te lanceren, waaronder burgemeester Michael Bloomberg in 2008). Het plan – uit te rollen in 2021 – is gebaseerd op “cordon pricing,” waarin automobilisten betalen om een zone te betreden, in dit geval, alles ten zuiden van 60th Street aan het einde van Central Park.

New York is nog steeds bezig met het opstellen van details van het plan, waaronder de tariefstructuur. Het nieuwe programma, dat zowel voorstanders als tegenstanders heeft, zal waarschijnlijk komen met complicaties voor alle-de stad, forenzen, en de Metropolitan Transportation Authority (MTA).

De stad Londen, Engeland, introduceerde een congestie-prijs plan in 2003 dat aanvankelijk succesvol was in het verminderen van congestie en luchtvervuiling, en op de meeste punten is nog steeds succesvol vandaag. Momenteel werkt Londen zijn “geleerde lessen” uit, en ook NYC probeert ervan te leren.