Cheb Mami op Apple Music

De traditionele muziek van Algerije wordt gecombineerd met Spaanse, Marokkaanse, Franse en Arabische invloeden om de dansbevorderende klanken te creëren van “de Prins van Rai”, Cheb Mami (geboren als Khelifati Mohamed). Cheb Mami’s muziek werd beschreven in een persbericht van het ARK 21 platenlabel, als “Arabische rock & roll met behoud van de deugden van de traditionele muziek, maar doordrenkt met stedelijke urgentie.” CMJ New Music Report schreef over zijn album Meli Meli uit 1999: “Als misschien wel de meest populaire zanger van rai, is Cheb Mami een van de leiders van de groep, die het genre verandert in een futuristische dance/funk hybride met de kracht om de dansvloeren van Noord-Afrika, Parijs en New York te vullen.”
Als inwoner van Saida, een klein dorp in het zuidwesten van Algerije, trekt Cheb Mami al sinds zijn vroege tienerjaren de aandacht met zijn soulvolle zang. In 1971 werd hij tweede in een talentenjacht georganiseerd door Ihan Wa Chabab.
Hoewel hij in de jaren tachtig verschillende succesvolle cassettes opnam, verdiende hij weinig aan de verkoop ervan. Gefrustreerd door de muziekindustrie in zijn thuisland, begon hij al snel alternatieven te overwegen. Hoewel hij een tijdje in het Algerijnse leger zat, verhuisde hij na zijn ontslag in 1975 naar Parijs, Frankrijk. Met de release van zijn eerste internationaal gedistribueerde album, The Prince of Rai, in 1989, bereikte Cheb Mami het hoogste niveau van de rai-muziek. Cheb Mami is de rai-traditie naar nieuwe hoogten blijven tillen. Meli Meli bevatte een nummer, “Parisian du Nord,” uitgevoerd met rap zanger K-Mel van Alliance Ethnique en een remix van het titelnummer, met hulp van Gordon Cyrus (Neneh Cherry, Massive Attack) en Soul II Soul’s Simon Law.
Het nieuwe millennium was een veel meer cruciale tijd voor Mami, want zijn samenwerking met Sting op diens mainstream hit, “Desert Rose,” markeerde het eerste duet met een westerse zanger en een oosterse artiest. Mami’s rai-achtergrond was eindelijk volwaardig, waardoor hij Dellali (2001) kon uitbrengen zonder veel muziek-industrie politieke terughoudendheid. ~ Craig Harris