Calcificatie in een ovarium corpus albicans

Calcificatie in de ovarium corpora albicantia is een fenomeen dat de patholoog herkent en gewoonlijk zonder commentaar aanvaardt, hoewel hij het niet vaak ziet. Roentgenografisch is het genegeerd, behalve in een verslag van Buhrow, Gary, en Clark (1). Dit is een case report met de calcificatie beperkt tot een enkele corpus albicans.

Case Report

Deze 24-jarige gravida 3, para 3, abortus 0 werd opgenomen wegens menorragie, onregelmatige menstruatie, en ernstige zwakte. In de voorafgaande acht maanden was tweemaal dilatatie en curettage uitgevoerd, en verschillende volbloed transfusies en Ergotraat en Oracon therapie waren geprobeerd in een andere instelling zonder verbetering. Uit de medische voorgeschiedenis bleek dat de patiënte op de leeftijd van vijftien jaar een laparotomie in het rechter onderkwadrant had ondergaan wegens vaginale bloeding, waarvan de resultaten onbekend waren.

Bij het lichamelijk onderzoek bij de opname werden bloedarmoede, een diffuus vergrote schildklier van ongeveer tweemaal de normale grootte en een cystische massa van 4 cm in de rechter adenexale regio vastgesteld. Bij de laboratoriumonderzoeken bij opname bleek het hemoglobinegehalte 5,5 g per 150 ml te zijn. De bevindingen van een 131I uptake schildklierscan en intraveneuze urografie waren normaal. Hysterosalpingograms wezen op nonpatency van de eileiders. Bij dit onderzoek en op het intraveneuze urogram was een verkalking van 2 cm diameter aan de linkerkant van het bekken te zien. Het had de vorm van een popcorn die wordt geassocieerd met fibromyomen van de baarmoeder. Vervolgens werd een harde massa gepalpeerd die in grootte overeenkwam met dit gebied van verkalking en die werd gevoeld als definitief te scheiden van de baarmoeder. Op een Papanicolaou-uitstrijkje werden milde dysplastische veranderingen gerapporteerd.

Na het falen van conservatieve therapie werd een abdominale hysterectomie uitgevoerd met linker salpingo-oophorectomie. Beide eileiders bleken hydrosalpinges te bevatten. De rechter eierstok was stevig maar niet vergroot.

De linker eierstok bleek 3,4 × 3 × 5 × 2,4 × 2,8 cm te meten. De dwarsdoorsnede toonde dat het grootste deel bestond uit een harde, onregelmatige weefselmassa. Microscopisch bleek dit een corpus albicans te zijn met gebieden van verkalking in de gegolfde randen. Andere microscopische diagnoses waren chronische perioophoritis, chronische cervicitis met epitheliale hyperplasie, en chronische salpingitis. De baarmoeder was normaal.

Het vorige case report wijst op de gelijkenis van corpora albicantia verkalkingen met die van fleboliths. In dit geval werd de verkalking in een enkele corpus albicans aangezien voor een fibromyoma. Zelfs achteraf kon geen onderscheid worden gemaakt. Aangezien de verkalking in het corpus albicans dus twee van de meer voorkomende bekkenverkalkingen nabootst, lijkt specifieke herkenning onmogelijk.