Braves verlengingskandidaten: Freddie Freeman

Zoals alles in de wereld op dit moment, is zowel de huidige als de toekomstige impact van het COVID-19-virus op de honkbalwereld op dit moment voor iedereen moeilijk te rationaliseren. De reden dat er meer vragen blijven dan antwoorden is omdat met elke dag die voorbijgaat nieuwe informatie komt die niet alleen nieuwe vragen creëert, maar ook de bestaande verandert. Als gevolg hiervan zijn individuen en entiteiten tot het inzicht gekomen dat samenwerking en compromissen de beste weg kunnen zijn om zoveel mogelijk zekerheid over het heden en de toekomst te creëren.

Recentelijk waren zowel Major League Baseball als de Major League Baseball Players’ Association zowel prompt als proactief in het leggen van de basis voor hoe ze kunnen samenwerken om het meeste uit het seizoen 2020 te halen gezien deze ongekende tijden. Hoewel de meeste overeenkomsten en gesprekken gericht waren op het heden, was er één deel van de besprekingen dat veel invloed had op de toekomst:

Volgens Jeff Passan van ESPN, maakt het niet uit hoe het seizoen 2020 verloopt, en zelfs als het helemaal niet wordt gespeeld, zullen alle spelers hun normale diensttijdprogressies verdienen. Sommige van de spelers die het meest beïnvloed worden zijn degenen die na het seizoen 2020 vrije spelers worden, en de teams die het meest beïnvloed worden zijn degenen die deze spelers in het afgelopen jaar of zo hebben verworven. Maar op een bepaald niveau heeft deze ontwikkeling natuurlijk invloed op elk team en elke speler in de toekomst.

Voor de Braves in het bijzonder zou het niet in staat zijn om de vruchten te plukken van Marcell Ozuna of Cole Hamels in een normaal en volledig seizoen een beetje een teleurstelling zijn. Echter, met bijna alle jonge kern van de Braves nog in tact, in hun bloei, en onder controle na het seizoen 2020, kan worden gesteld dat ze beter gepositioneerd zijn voor de nabije toekomst dan andere franchises misschien zijn. Dit is vooral waar als gevolg van de lange termijn overeenkomsten die werden gemaakt met Ronald Acuna Jr. en Ozzie Albies rond deze tijd vorig jaar. Hoewel het potentieel van het verliezen van een compleet seizoen om hun jonge talent in de bloei te laten zien frustrerend is, blijft de toekomst van Atlanta bij de helderste in het honkbal.

Een aspect van de toekomst van het team dat dit nieuws zou kunnen beïnvloeden, zijn echter potentiële onderhandelingen met enkele prominente stukken van hun toekomst. Namen zoals Mike Soroka, Dansby Swanson, Mike Foltynewicz, en Max Fried zijn allemaal namen, onder anderen, die hun inkomstenpotentieel aanzienlijk zullen zien toenemen in het komende jaar of twee, en die allemaal de mogelijkheid hebben om zich te blijven verbeteren als spelers. Hoewel er geen twijfel over bestaat dat elk van deze spelers wordt gezien als een deel van de toekomst van de Braves, zullen er uiteindelijk beslissingen moeten worden genomen tussen de spelers en het team over hun eventuele free agency.

Daarnaast zijn deze beslissingen niet alleen gebaseerd op de spelers en de franchise die tot een compromis komen over hoe zij de productie en het potentieel van elk individu zien, maar komt het ook neer op verschillende externe vragen die moeten worden beantwoord. Enkele hiervan zijn:

Hoe zal de begroting van de Braves voor 2021 en daarna worden beïnvloed op basis van een jaar zonder of met aanzienlijk beperkte inkomsten uit de kaartverkoop?

Hoe zullen de arbitragecriteria veranderen als gevolg van een ongekend seizoen 2020?

Hoe zal dit alles invloed hebben op en een factor zijn in de CBA-besprekingen tussen de spelers en de eigenaren in de nabije toekomst, en hoe zou dat de salarissen van de spelers kunnen veranderen?

Hoe comfortabel zouden de Braves zich kunnen voelen met het vastleggen van aanzienlijke dollars in de nabije toekomst voor talenten die ze niet zo goed hebben kunnen evalueren als ze normaal zouden doen?

De antwoorden op deze vragen en vele anderen zijn zeker beter om te weten wanneer we het hebben over verlengingen. Zoals verwacht, zijn er meerdere perspectieven van zowel de kant van de speler als van de franchise over waarom een verlenging al dan niet zinvol kan zijn; maar het vermogen om te bepalen welk perspectief het meest verstandig is, is ingewikkeld als altijd. Toch zijn dit nog steeds onvermijdelijke en zeer belangrijke beslissingen die in de nabije toekomst moeten worden genomen.

Hoewel de hierboven genoemde namen allemaal kunnen worden beschouwd als een prioriteit voor de Braves om zo lang mogelijk in Atlanta te houden, lijkt het vrij duidelijk dat de eerste gesprekken moeten worden gevoerd met de belangrijkste naam van hen allemaal: Freddie Freeman. In tegenstelling tot de andere namen hierboven, is Freeman al in zijn vrije jaren, omdat hij aan het einde komt van zijn eigen verlenging die hij tekende vlak voor het begin van het seizoen 2014. Hoewel de achtjarige verbintenis van $ 135 miljoen met Freeman de grootste verbintenis blijft die de franchise ooit aan één speler heeft gedaan, was het duidelijk verstandig, omdat Freeman zich gedurende de looptijd van het contract heeft ontwikkeld tot een meerjarige Top 10 MVP-afsluiter.

De resterende details van Freeman’s contract laten zien dat hij zowel in 2020 als in 2021 $ 22 miljoen zal verdienen, waarna hij op 32-jarige leeftijd voor het eerst een vrije speler zal worden. Hoewel Freeman’s contract zeker een koopje is geweest door zijn enorme productie, neemt dat niet weg dat de Braves een toekomstig risico lopen bij de afweging hoe ze Freeman ook na volgend jaar in Atlanta kunnen houden. Er zou geen discussie over moeten zijn dat de Braves er alles aan moeten doen om Freeman voor de rest van zijn carrière in Atlanta te houden; wat misschien een beetje moeilijker te bepalen is, is een comfortabele lengte en dollarbedrag dat Freeman terecht compenseert, maar geen albatros wordt die een negatieve invloed heeft op toekomstige budgetten.

Gelukkig zijn er een paar factoren die een belangrijke hulp kunnen zijn bij het bereiken van een conclusie over de details van Freeman’s toekomstige contract.

First, and foremost, is simpelweg het feit dat we het hebben over Freddie Freeman. Het gezicht van de franchise in het heden en recente verleden (zeker, dit kan worden besproken), Freeman wordt beschouwd als een van de meest professionele en geliefd persoonlijkheden in heel honkbal. Echter, zijn productie is wat hem een aanzienlijke investering waard maakte en wat hem gemakkelijk de moeite waard maakt voor de toekomst. Sinds zijn eerste volledige seizoen in 2011, is Freeman met gemak een Top 20, misschien wel Top 15 aanvallende speler geweest. Samen met namen als Joey Votto en Paul Goldschmidt is Freeman al bijna een decennium lang een Top 3 eerste honkman in de competitie (80% van de wedstrijden gespeeld op het eerste).

Toch, wat Freeman lijkt te onderscheiden als een van de beste slagmannen in het honkbal over zijn carrière is zijn consistentie. Zoals te zien in de eerste link hierboven, heeft Freeman de zesde meeste plaatbeurten gehad sinds 2011, met ten minste 481 in elk seizoen. Van de 30 spelers sinds 2011 met tenminste 5000 plaatbeurten staat Freeman op de vijfde plaats met een .885 OPS. Over de laatste zeven seizoenen is Freeman één van slechts vijf spelers met 500 of meer plaatbeurten die een OPS van .890 of hoger realiseerde in vijf of meer seizoenen. Bovendien is Freeman één van de slechts twee spelers met 481 of meer plaatbeurten die in elk van de afgelopen zeven seizoenen een OPS van .840 of beter produceerde. De andere speler is Mike Trout.

Freeman’s duurzaamheid en eliteniveau productie heeft hem zeker in zeldzaam gezelschap gebracht naarmate zijn carrière vorderde. Hoewel hij nog nooit een MVP heeft gewonnen, heeft hij vier Top 10 MVP finishes in zijn carrière. Freeman had het beste jaar van zijn carrière in 2017 voordat een gebroken pols hem twee maanden aan de kant zette. Natuurlijk nam Freeman’s productie een stapje terug terwijl hij zich terugwerkte naar volledige gezondheid. Na verloop van tijd keerde Freeman echter terug naar zijn oude vorm, want hij zette in 2019 carrièrehoogten neer met 38 homeruns en 121 RBI’s. Slechts zes Braves hadden eerder die aantallen bereikt of overtroffen, omdat Freeman de eerste was die dat deed sinds Andruw Jones ze in 2005 en 2006 overtrof.

Hoewel Freeman zeker meer dan genoeg heeft gedaan om te bewijzen dat hij een waardevolle investering is geweest en waarschijnlijk zal blijven, kunnen recente uitbreidingen aan een paar andere bekende eerste baseman ook helpen bij het helpen bepalen van de parameters voor zijn volgende contract. Zowel Chris Davis als Eric Hosmer hebben contracten ter waarde van tenminste zeven jaar en $140 miljoen, maar zij waren 28 en 30 toen ze hun contracten overeenkwamen. Het feit dat Freeman 32 zal zijn aan het begin van zijn contract, zal de Braves waarschijnlijk in staat stellen om onder de zeven jaar te blijven in hun onderhandelingen.

Een paar betere voorbeelden van hoe Freeman’s verlenging eruit zou kunnen zien, zouden Carlos Santana’s contract in 2018 en Paul Goldschmidt’s verlenging die vlak voor het begin van het seizoen 2019 is ondertekend, kunnen zijn. Het eerste seizoen van beide contracten viel voor Santana (2018) en Goldschmidt (2020) in het seizoen van 32 jaar. De gemiddelde jaarlijkse waarde voor Santana ($ 20M) en Goldschmidt ($ 26M) lijken logisch op basis van hun productie in het afgelopen decennium. Sinds 2011 staan Goldschmidt, Santana en Freeman elk in de Top Vijf van bWAR-producenten die ten minste 800 wedstrijden op het eerste honk hebben gespeeld.

Het totale contact voor Santana was 3 jaar en $ 60M, terwijl Goldschmidt de komende vijf jaar $ 130M zal verdienen. Hoewel Freeman misschien in het midden staat tussen Santana en Goldschmidt in termen van carrièreproductie op basis van bWAR, is het gemakkelijk om te zien dat hij veel dichter bij de laatste staat dan bij de eerste. Hoewel Freeman’s hoogtepunt niet op het niveau van Goldschmidt lag, suggereren geavanceerde metingen dat de twee slagmannen in de afgelopen tien jaar dicht bij elkaar hebben gelegen. Na 5.703 slagbeurten voor Freeman en 5.390 voor Goldschmidt zijn hun OPS/wRC+/wOBA slash lines .883/137/.376 voor Freeman en .916/141/.387 voor Goldschmidt. In zijn seizoenen van 30 en 31 jaar produceerde Goldschmidt respectievelijk 5,3 en 5,2 fWAR. De 3-jaar Zips projectie voor Freeman lijkt te suggereren dat hij naar verwachting 4,2 en 3,9 fWAR waard zou zijn tijdens zijn seizoenen op 30 en 31-jarige leeftijd, indien onder normale omstandigheden, alvorens af te vlakken naar een vergelijkbare productie als Goldschmidt in zijn seizoen op 32-jarige leeftijd.

Als gevolg hiervan lijkt het erop dat de 5 jaar/$130M verbintenis met Paul Goldschmidt een verstandig en nauwkeurig model zou zijn als blauwdruk voor Freeman’s verlenging in een risicoloze omgeving. Maar hoewel het nog maar een jaar geleden is dat Goldschmidt akkoord ging met zijn verlenging, is er al veel, zelfs overweldigend, bewijs dat het vastleggen van zoveel geld voor een eerste honkman tot halverwege de dertig extreem riskant is.

De 3-jaars Zips Projectie voor Paul Goldschmidt biedt slechts een kleine glimp van waarom deze specifieke verlengingen al snel veel meer een last dan een koopje worden. Op zijn 34e wordt verwacht dat Goldschmidt nog maar 1.4 fWAR waard zal zijn. In feite is het sinds 1990 slechts 24 keer voorgekomen dat een eerste honkman 3.0 bWAR of meer produceerde op de leeftijd van 34 jaar of ouder. De enige spelers die meerdere 3.0 bWAR seizoenen hadden op 34 jaar of ouder zijn Andres Galaragga, Fred McGriff, Jeff Bagwell, Mark Grace, en Mark Mcgwire. Bovendien hebben slechts vier van deze seizoenen zich voorgedaan sinds 2010.

Toch, het beste bewijs waarom een aanzienlijke verbintenis aan een eerste honkman voorbij zijn hoogtepunt zou kunnen worden beschouwd als slechte honkbalzaken zijn de andere eerste honkman, anders dan Goldschmidt, die een contract uitspelen dat negen cijfers bevat. Het is duidelijk dat de contracten van Hosmer en Davis als betreurenswaardig kunnen worden bestempeld op de dag dat ze werden getekend. Maar de veel belangrijkere huidige voorbeelden zijn Votto, Cabrera en Albert Pujols.

Hoewel elk van deze drie toekomstige Hall of Famers liet zien waarom ze de verbintenis waard waren in de eerste paar jaar van hun contracten (zowel Votto als Cabrera eindigden in de Top 10 van MVP Voting in hun leeftijd 33 seizoenen), is de val uit de gratie rond leeftijd 34 en daarna duidelijk. Als je deze drie spelers samen met de recent gepensioneerde spelers Ryan Howard en Joe Mauer op 34-jarige leeftijd of ouder bekijkt, schetsen de cijfers een onheilspellend beeld. Statistisch gezien was elk van deze spelers gedaald van supersterren tot nauwelijks bruikbaar; financieel, met elke speler die $ 23M- $ 29,3M per jaar verdient, waren hun contracten veranderd van redelijk naar betreurenswaardig.

Als gevolg hiervan lijkt het gewoon onverstandig voor teams om dit soort verplichtingen aan te gaan. In feite illustreerde Eno Sarris van de Athletic hoe trends laten zien dat teams veel terughoudender worden met hun uitgaven aan eerste honkmannen die over hun hoogtepunt heen zijn. Bovendien, vergelijkbaar met de competitie die meer financieel conservatief wordt en aarzelt om op lange termijn te verlengen, is een andere factor die een rol zou kunnen spelen in de onderhandelingen met Freeman de terughoudendheid van Alex Anthopoulos om op lange termijn verbintenissen aan te gaan met veteranen. De verlengingen van Acuna Jr. en Albies waren uiteraard slim, ze creëerden kostenzekerheid met twee spelers wiens toekomst voor hen ligt. Anthopoulos heeft echter in zijn tijd in Atlanta duidelijk gemaakt dat hij een flexibel budget belangrijk vindt. Een significante verbintenis met een eerste honkman tot halverwege de dertig zou zeker een contrast zijn met Anthopoulos’ stappen tot nu toe tijdens zijn tijd in Atlanta.

Uiteraard zijn er tal van geldige redenen en risico’s waarom een verlenging op lange termijn van Freeman contraproductief zou kunnen zijn voor de Braves. Maar diezelfde redenen waren er ook toen de Cardinals zich aan Goldschmidt verbonden. Hoewel Sarris erop wijst dat ploegen minder waarde hechten aan het vastleggen van eerste honk talent op lange termijn, lijkt het erop dat die mentaliteit wordt geplaatst op talent dat redelijkerwijs kan worden vervangen. Voor echte toptalenten zoals Freeman blijven teams, ondanks wat de geschiedenis suggereert, doorgaans vasthouden aan hun sterren. Bovendien, als je bedenkt dat Freeman duidelijk heeft gemaakt dat hij voor de rest van zijn carrière in Atlanta wil blijven, zou de keuze om hem geen verlenging aan te bieden zeker kunnen leiden tot aanzienlijke negatieve reacties.

Over het geheel genomen zijn er genoeg redelijke risico’s en beloningen voor de Braves om af te wegen bij het samenstellen van de cijfers voor een verlenging van Freeman. Hoewel het zeer waarschijnlijk is dat Freeman niet de speler zal zijn die hij tijdens zijn huidige contract is geweest, blijft het duidelijk dat Atlanta zich voor de nabije toekomst aanzienlijk aan hem moet blijven verbinden als een van de gezichten van de franchise. Hoewel nostalgie en “betalen voor productie uit het verleden” geen ideale factoren zijn om te overwegen tijdens contractonderhandelingen, is het afprijzen van Freeman’s waarde op en naast het veld voor de Braves waarschijnlijk net zo onverstandig. Vooral met hun huidige status als een mededinger voor de nabije toekomst, wordt het veiligstellen van Freeman’s aanwezigheid in de line-up en de kleedkamer zelfs nog voorzichtiger.

Daarom, met alle dingen in overweging genomen, moeten de Braves duidelijk de verlenging van Freeman een belangrijke prioriteit maken in het komende jaar. Hoewel de andere dure contacten voor eerste honkman rond het honkbal kunnen worden gezien als waarschuwende verhalen, moeten ze de Braves er niet aan doen twijfelen om zich aan Freeman te verbinden. Net als bij de Goldschmidt-uitbreiding, blijkt de impact van de andere contacten uit de logica voor Atlanta om zich aan Freeman te binden over een periode van vier tot vijf jaar in plaats van zeven of meer jaar.

Uiteindelijk zou een plausibele voorspelling voor een Freeman-uitbreiding $ 120M-$125M over vijf jaar kunnen zijn. Een gemiddelde jaarlijkse waarde van $24M-$25M correleert goed met de recente verlengingen aan vergelijkbare talenten die eerder zijn genoemd, omdat het net iets minder is dan Goldschmidt, maar boven anderen blijft. De AAV zou geen grote impact moeten hebben op het budget van de Braves, want tegen de tijd dat de verlenging in 2022 ingaat, zal Freeman vier seizoenen op rij meer dan $20M hebben verdiend. Hoewel jongere Braves duurder zullen worden, zou deze voorspelde AAV voor Freeman het mogelijk moeten maken om de toekomstige financiën flexibel te houden. Atlanta zou Freeman’s contract ook kunnen aanpassen om minder impact te hebben op het salaris van het team, zoals een deel van zijn verdiensten een salarisbonus maken zoals de Cardinals deden met Goldschmidt of een afnemend AAV-bedrag instellen voor de duur van het contract, vergelijkbaar met de manier waarop de Padres dat deden met Hosmer. De Braves zouden Freeman ook kunnen tekenen voor een contract van vier jaar, $ 100M met een teamoptie voor een vijfde jaar tegen een lagere AAV.

Naast factoren die de Braves kunnen controleren in termen van de financiën, zal de belangrijkste focus blijven op wat uiteindelijk alleen Freeman kan controleren, zijn productie. Zoals hierboven vermeld, wordt verwacht dat Freeman ongeveer 3 fWAR waard zal zijn voor zijn leeftijd 32 seizoen, met een waarschijnlijke kans op verdere daling daarna. Echter, gedurende de looptijd van zijn volgende contract zouden misschien 10 totale fWAR, 100 homeruns en een OPS van meer dan .825 binnen bereik kunnen liggen voor Freeman. Hoewel meer vrije dagen en ander onderhoud nodig zullen zijn, zou Freeman’s aanpak aan de plaat een geprefereerde en relevante line-up optie moeten blijven tot zijn middendertigste. Hoewel zijn productie tegen het einde van zijn contract zijn prijskaartje misschien niet waard is, geeft hij de Braves zeker hun beste kans om de komende drie tot vijf jaar een World Series te winnen. Voor een team dat in tal van andere recente beslissingen de voorkeur heeft gegeven aan de toekomst boven het heden, moet een uitzondering worden gemaakt voor de speler die de afgelopen tien jaar de standaard voor honkbal in Atlanta heeft gezet.

Zowel de Braves als Freeman hebben gedurende zijn hele carrière in Atlanta een consistente toewijding aan elkaar getoond, en beide partijen hebben daar enorm van geprofiteerd. Als gevolg daarvan moeten zowel Freeman als de Braves erop kunnen vertrouwen dat hun inzet voor elkaar de rest van Freeman’s carrière voordelig zal blijven, hopelijk resulterend in een kampioenschap onderweg.