Body Positive

Wanneer Diane Sepanski in de spiegel kijkt, vindt ze het prachtig wat ze ziet: een korte en gedrongen 41-jarige met Sarah Jessica Parker-krullen, blauwgrijze ogen, de opvallende neus van haar vader, stevige dijen, een dikke kont, en een mooi decolleté. Sepanski zegt: “Ik begin op mijn mooie Poolse boerin-grootmoeder te lijken.”

Ze zat niet altijd zo lekker in haar vel. Sepanski, nu schrijfster en redactrice in Seattle, groeide op in een hyperbewustzijn van alles wat ze niet mooi vond aan haar lichaam. Door haar kleine gestalte van 1,80 m voelde ze zich nietig en over het hoofd gezien. Ze was zich er scherp van bewust hoe blouses slapjes over haar schouders drapeerden; hoe zelfs vreemden opmerkten dat ze op een dag een groeispurt zou krijgen; hoe ze zich letterlijk niet kon meten met de andere meisjes om haar heen.

Jaren later zegt Sepanski snel dat ze geen magisch ontsnappingsluik heeft gevonden voor de commerciële en seksuele druk op het lichaamsbeeld. Wat ze heeft geleerd – door een zeer persoonlijk proces van zelfreflectie en schrijven, waaronder een essay in de bloemlezing Body Outlaws (Seal Press, 1998) – is dat je je relatie met je lichaam moet koesteren, net zoals je elke intieme relatie zou koesteren.

“Dat is een doorlopend proces,” zegt ze, “een waar ik elke dag aan werk, of dat nu is door naar de sportschool te gaan als ik geen zin heb, of yoga te doen, of in therapie te gaan, of gewoon een grote, wellustige, gulle maaltijd voor mezelf te koken!” De resultaten zijn diepgaand geweest: Sepanski ziet ouder worden, en de lichamelijke veranderingen die daarmee gepaard gaan, als een evolutie vol mogelijkheden om te leren en zelfwaardering.

Als je klaar bent om die mogelijkheden te verkennen, zijn hier enkele slimme suggesties om je te helpen leven in het lichaam waar je van houdt, en om te houden van het lichaam waar je in zit.

Kijk in de spiegel

Eerlijk antwoord: Wanneer heb je voor het laatst in de spiegel gekeken? Niet alleen een snelle controle van haar of tanden, maar echt gekeken? Volgens een studie uit het Journal of Rational-Emotive & Cognitive-Behavior Therapy, kan blootstellingstherapie in de spiegel de lichaamswaardering aanzienlijk verhogen.

Het beste is om een spiegel over de volle lengte te gebruiken, legt Sabine Wilhelm, PhD, directeur van de Body Dysmorphic Disorder Clinic and Research Unit van het Massachusetts General Hospital in Boston, uit. Kijk eerst eens goed en langdurig naar je lichaam en weersta de neiging om je te concentreren op lichaamsdelen die je niet mooi vindt. Probeer je perceptie van dik, mager, mooi en lelijk te negeren. Wis al het lichaamsgerelateerde geklets uit je gedachten. Kijk gewoon naar je lichaam en probeer het op een eenvoudige en eerlijke manier te zien. Als je voelt dat je er klaar voor bent, zeg dan hardop tenminste vijf niet-oordelende dingen over jezelf. (Als je moeite hebt om te beginnen, zeg dan gewoon “Mijn haar is bruin”.)

Daarna, zonder een bepaald lichaamsdeel over te slaan of erbij stil te staan, beschrijf – objectief en hardop – hoe je eruit ziet. Gebruik kleur, textuur, proportie, vorm en symmetrie, maar geen subjectieve woorden als “grof” of “te groot.” (“Ik heb een hartvormig gezicht dat een beetje rood is bij de neus en op de wangen.”) Als je je er klaar voor voelt, noem dan vijf dingen aan je uiterlijk die je mooi vindt, en wat je er mooi aan vindt.

“Het voelt in het begin wel een beetje vreemd,” zegt Wilhelm. “Maar als je er eenmaal aan begint, voelt het als een soort gesprek dat je met jezelf voert, en dan begint het heel leuk te worden. Zoals alles is het een gewoonte die je mettertijd moet ontwikkelen. Het gaat erom dat je jezelf leert trainen om je lichaam te zien zoals het is, in plaats van je onmiddellijk te richten op wat je niet mooi vindt.”

Balance Your Media Diet

Massamedia kunnen invloedrijk zijn, zelfs voor degenen die ongevoelig lijken te zijn voor de boodschappen ervan. Feministisch icoon Betty Friedan, auteur van The Feminine Mystique, bleekte haar donkere lokken goudkleurig in 1962 omdat ze in de ban was van een Clairol-reclame: “Als ik maar één leven heb, laat me dat dan als een blondine leven!”

Bewust worden van de impact die geïdealiseerde mediabeelden hebben op je zelfbeeld is niet alleen een oefening in bevrijding, zeggen deskundigen, het is een daad van zelfbehoud. Een meta-analyse van 77 afzonderlijke correlationele en experimentele studies, gepubliceerd in een uitgave van mei 2008 van de American Psychological Association’s Psychological Bulletin, ontdekte dat “ontevredenheid over het lichaam naar voren is gekomen als een kernaspect van de lichamelijke en geestelijke gezondheid van vrouwen.”

Dit geldt ook voor mannen en jongens. Een recente studie, gepubliceerd in het Journal of Social and Clinical Psychology, ontdekte dat “de relatie tussen blootstelling aan massamedia en negatieve zelfbeelden bij mannen consistent is in de literatuur.”

Het blokkeren van de destructieve effecten van media is niet gemakkelijk. Volgens sommige schattingen zien Amerikanen dagelijks meer dan 3.000 advertenties. Maar het is mogelijk om een interne censor te cultiveren. Caroline Ticarro-Parker, uitvoerend directeur van Mind on the Media, een organisatie voor mediahervorming in Northfield (Minn.), heeft er een prioriteit van gemaakt om deze vaardigheid te cultiveren. “Als ik TV kijk of door een tijdschrift blader, of zelfs maar op straat loop, heb ik een soort innerlijke dialoog,” zegt Ticarro-Parker. “Ik denk: Oké, wat probeert deze advertentie echt te verkopen? Hoeveel gekleurde mensen zijn vertegenwoordigd? Hoeveel oudere mensen? Ziet die vrouw er realistisch uit?”

Sepanski kiest een andere aanpak. Ze omringt zich met verschillende beelden, verschillende lichamen en verschillende gezichten, om een grote waarheid kracht bij te zetten: schoonheid is oneindig. “Denk erover na,” zegt ze. “Houden we van slechts één soort bloem, of één smaak ijs, of één kleur, of één liedje? Nee. We hebben vele stemmingen, vele schakeringen, gevarieerde smaken.”

Pivot Your Perspective

Volgens een studie gepubliceerd in het maartnummer 2008 van het American Journal of Public Health, is de wens om gewicht te verliezen een sterke voorspeller van chronische ziekte. Stressen over gewicht kan het lichaam ertoe brengen stresschemicaliën vrij te geven, die bijdragen aan hypertensie, hartaandoeningen, diabetes type 2 en hypercholesterolemie.

In plaats van crash diëten of zelfverachting, probeer dit: Behandel je lichaam alsof het een goede vriend is. Dat betekent het goed voeden, het de beweging geven die het nodig heeft, het uit de buurt houden van schadelijke chemicaliën en het waarderen voor wat het biedt: een schoot voor kinderen, handen om piano te spelen of 10.000 smaakpapillen om die erfstuktomaat te proeven.

“Je zult altijd goede en slechte dagen hebben, en door de jaren heen veranderen dingen,” zegt Sepanski. Maar als je dit positievere en liefdevollere perspectief beoefent, zou je jezelf zomaar kunnen vinden met een nieuwe, levenslange vriend – je eigen lichaam.

Alyssa Ford is een schrijver en redacteur in Minneapolis.

Self-Talk That Sustains

In plaats van te klagen over waargenomen onvolkomenheden, maak je er een doel van om positieve dingen over je lichaam te zeggen en te denken. U zult versteld staan van het verschil dat het maakt.

Als u: Maak gewoonte algemene disses, zoals: “Ik haat mijn benen!” of “Ugh, ik ben zo uit vorm.”

Probeer dit: Betrap jezelf op heterdaad en herformuleer de opmerking met constructieve bedoelingen (“Ik ga naar buiten voor een wandeling!”) of zeg helemaal niets, en neem alleen nota van de stemmen in je hoofd. Caroline Ticarro-Parker, uitvoerend directeur van Mind on the Media, wilde het goede voorbeeld geven aan haar dochters, dus sloot ze een pact met zichzelf om geen negatieve opmerkingen over haar lichaam te maken. “Nu, na meer dan 10 jaar, komen ze niet eens meer in mijn hoofd,” zegt ze.

Als je: Maak negatieve vergelijkingen, zoals: “Ja, ik ben een beetje afgeslankt, maar ik ben nog steeds geen Naomi Campbell.”

Probeer dit: Geniet in plaats daarvan van waar je blij mee bent: Zeg: “Ik ben blij dat ik de laatste tijd gezond eet, en mijn energie is goed.” Laat vergelijkingen uit de vergelijking. Je hebt één lichaam – waardeer het voor alles wat het is.

Als je: Wijs complimenten af (“Mooie voeten? Ugh, ik haat mijn voeten!” of “Echt waar? Ik vind dat deze broek me dik maakt.”)

Probeer dit eens: Accepteer complimenten met een glimlach. “Ons instinct is om onszelf te ontkennen,” zegt Ticarro-Parker. “Maar het beste antwoord is gewoon een simpel ‘dank je wel’.”

Elke verschuiving in gewoontegedrag brengt uitdagingen met zich mee en kan in het begin onwennig lijken, maar hoe vaker je zelfrespecterende aanpassingen maakt, hoe automatischer ze worden.

Maar als een van deze suggesties echt buiten je bereik lijkt, of als je op diepere emotionele problemen stuit bij het proberen ervan, overweeg dan te praten met een therapeut die gespecialiseerd is in lichaamsbeeldproblemen. Zelfbeeldproblemen, zoals dwangmatige zelfkritiek of lichaamsdysmorfie, kunnen leiden tot zelfvernietigend, zelfs levensbedreigend gedrag en moeten worden geëvalueerd door een professional.

Bronnen

Veel tijdschriften en boeken vieren een diversiteit aan lichaamstypen. Hier zijn enkele die de moeite waard zijn:

BOOKS
Women door Susan Sontag en Annie Leibovitz (Random House, 1999)

How to Look Good Naked door Gok Wan (HarperCollins, 2007)

Bodylove: Learning to Like Our Looks and Ourselves door Rita Freedman, PhD (Gurze Books, 2002)

This Is Who I Am: Our Beauty in All Shapes and Sizes door Rosanne Olson (Artisan, 2008)

MAGAZINES/WEB
New Moon: Het tijdschrift voor meisjes en hun dromen; www.newmoon.org

Any Body: Geeft vrouwen een stem om de beperkte fysieke representatie van vrouwen in de hedendaagse samenleving aan te vechten; www.any-body.org

Bust: Een ongecensureerde kijk op de vrouwelijke ervaring; www.bust.com

Love Your Body: Het creëren van een wereld waarin mensen bevrijd zijn van regels, druk en zelfbestraffing; www.loveyourbody.org

Body Positive: Kijken naar manieren waarop we ons goed kunnen voelen in het lichaam dat we hebben; www.bodypositive.com