Blood Rage Review

Ik ben een beetje laat. Ik weet het. Het is geen nieuw spel. Ik weet het. Er staan al meer dan honderd reviews van dit spel op bgg. Ja, ik weet het. Maar toch wil ik u mijn mening geven over Blood Rage, een spel van Eric M. Lang en CMON Limited. Een spel van breedgeschouderde mannen en een ongezonde verzameling van underboob. Een Vikingsaga waarin sterven in de strijd het meest glorieuze is wat je kunt doen.

Kijk eens naar de omslag van de doos. Donder, bliksem, vuur en bijl. Een laatste strijdkreet voordat de aarde de Vikingkrijger verzwelgt. Het einde is nabij.

In Blood Rage strijden Viking clans om de controle over de provincies terwijl diezelfde provincies een voor een vernietigd worden.

Als je de doos opent tref je een mooie set miniaturen aan. Elke speler heeft zijn eigen set krijgers, twee verschillende types per speler, een schip en een leider. Naast deze miniaturen zijn er enkele monsters en helden om mee te spelen.

Bij je clan hoort een spelersblad waarop je de sterkte van je krijgers, leider en schip vindt. Bovendien houdt u daar uw stats bij en de upgrades die u tijdens het spel verkrijgt. Uw clan zal beter worden in bepaalde aspecten van het spel. Uw leider, krijgers en uw schip zullen speciale vaardigheden krijgen. Misschien rekruteer je zelfs wel een monster. Tenminste, dat hoop ik.

Je krijgt deze upgrades door kaarten te spelen en deze kaarten krijg je tijdens de drafting-fase van het spel. Drafting is, naast gebiedscontrole, het belangrijkste mechanisme van dit spel.

Je wilt de juiste kaarten in je hand krijgen. Kaarten die passen bij je strategie. Kaarten waarmee je zoveel mogelijk roem kunt vergaren. Door te vechten, gebieden te beheersen of gewoon dood op de grond te eindigen. Glorie is wat je wilt en glorie is wat je het spel laat winnen.

Dus, tijdens de drafting fase krijg je kaarten; gevechtskaarten, upgrade kaarten of quest kaarten. Daarna geef je woede uit om acties op het bord uit te voeren. Je kunt een provincie binnenvallen met een van je eenheden voor een hoeveelheid woede afhankelijk van de sterkte van die eenheid. Je kan van de ene provincie naar de andere, of zelfs naar Yggdrasil marcheren. Je kunt upgrade kaarten spelen, je kunt quests aangaan en als je je een beetje verveelt kun je proberen een dorp te plunderen.

De laatste actie is de belangrijkste actie, want dit is waar de gevechten gebeuren. Hier zul je roem vergaren of sterven, of misschien wel allebei.

Er zijn acht buitenprovincies, drie blauwe, drie gele en twee grijze. Al deze provincies hebben een aantal unit slots. Als alle slots gevuld zijn, kunnen er geen eenheden meer in die provincie geplaatst worden. In het midden van het bord bevindt zich Yggdrasil, waar geen eenheden geplaatst kunnen worden. Je kan er alle eenheden plaatsen die je wil bij het uitvoeren van de mars actie. In elke provincie vind je een dorp. Dit dorpsfiche toont welke bonus je krijgt als je succesvol plundert. Je krijgt meer woede, je mag meer eenheden op het bord zetten of je krijgt meer roem als je een veldslag wint. Yggdrasil heeft een grotere bonus, namelijk je krijgt alle drie de voordelen.

Pillaging is eenvoudig. Je verklaart dat je een bepaald dorp wilt plunderen. Dan vraag je de andere spelers om mee te doen. Zij kunnen, als ze eenheden hebben in naburige provincies en als er slots beschikbaar zijn, eenheden verplaatsen naar de provincie waar jij je bevindt. Alle betrokken clans spelen een kaart uit hun hand. Met de beeldzijde naar beneden. Dat kan een gevechtskaart zijn, die je meer kracht geeft en soms een speciale vaardigheid, of een ander soort kaart, als je probeert te bluffen of als je geen gevechtskaarten hebt. De kaarten worden opengelegd, de vaardigheden worden geactiveerd en het belangrijkste is dat de sterkste speler, eenheidsterkte plus kaartsterkte, de slag wint.

Wanneer je een slag wint, krijg je glorie. Alle eenheden van de verliezende speler in die provincie sterven en gaan naar Walhalla. Als je de plundering hebt geïnitieerd en je wint de slag, krijg je de plunderingsbeloning. Zo niet, dan blijft het plunderingsfiche open liggen en kunnen clans later opnieuw proberen dat dorp te plunderen om de beloning op te eisen.

Als alle spelers al hun woede hebben verbruikt of hebben gepast, is de ronde bijna ten einde. De Ragnarök fase begint. Een van de provincies wordt van het bord geveegd. Alle eenheden die daar op dat moment aanwezig zijn krijgen gloriepunten omdat ze tijdens de Ragnarök sneuvelen. Maak je geen zorgen, je weet van tevoren welke provincie vernietigd zal worden.

Na deze vernietiging krijgen alle spelers hun eenheden terug uit Walhalla en begint een nieuw tijdperk. Je krijgt een nieuwe hand kaarten, krachtigere kaarten, je draft, je handelt, je sterft en wordt herrezen in een nieuw tijdperk.

Na drie tijdperken is de clan die de meeste gloriepunten heeft behaald de winnaar van Blood Rage.

Dit spel heeft problemen. Dit spel is verre van een perfect uitgebalanceerd spel. Dit spel is echter erg leuk. Het heeft Kemet vervangen in mijn collectie. Niet dat de twee spellen mechanisch iets met elkaar te maken hebben, maar samen met Scythe is Blood Rage zo Ameritrash als maar kan en past het beter bij mijn eurosmaak, hoewel Kemet ook een heel fijn spel is.

En om eerlijk te zijn is Blood Rage niet erg Ameritrashy. Blood Rage is, net als Scythe, een vermomd eurospel. Ik ben er vrij zeker van dat als je bijvoorbeeld CMON zou vervangen door een meer traditionele Duitse uitgever, en de miniaturen door blokjes van verschillende (vormen en) afmetingen, het spel minder aandacht zou hebben gekregen. Misschien zou ik dan een onbeduidend visje zijn geworden in de enorme bordspel oceaan die elk jaar groter en dieper wordt. Wie zal het zeggen?

Blood Rage heeft veel baat bij zijn uiterlijk en zijn onderdelen. Ik ben geen expert in miniaturen, verre van dat, maar ik vind dat de minis er erg goed uitzien. Het bord, de illustraties, de box-art, het ziet er allemaal fantastisch uit. Het Viking mythologische thema komt echt tot leven. Hoewel, er zijn waarschijnlijk spellen met een sterker Viking thema.

Ik zeg dat het spel veel voordeel heeft van zijn uiterlijk, omdat het een beetje zijn gebreken maskeert. Begrijp me niet verkeerd. Ik geniet van het spel ondanks zijn gebreken.

Het spel heeft een klein op hol geslagen leider probleem en die leider kan alleen efficiënt worden bestreden met een strategie die minder bevredigend is, maar, indien correct uitgevoerd, zeer krachtig.

Waarom heeft het een op hol geslagen leider probleem dan zou je kunnen vragen. Wel, eens je een voorsprong hebt op de verschillende sporen op je spelersbord, de sporen die meer woede geven om uit te geven, meer eenheden om in te zetten of meer glorie om te winnen in de strijd, ben je zeer moeilijk te vangen door de andere spelers. Je hebt meer geld om uit te geven en je mag meer eenheden op het bord hebben. Daarom kun je meer gevechten aangaan, meer dorpen overvallen en zo je stats nog meer verbeteren, plus roem vergaren terwijl je dit doet.

De reden, of een van de redenen waarom dit kan gebeuren is hoe het plunderen werkt. Wanneer een speler een plundering initieert, kunnen andere spelers meedoen. Gratis. Dus, terwijl jij probeerde in te halen, gaf je ook andere spelers, inclusief de leider, de kans om van jouw acties te profiteren. Als je een plundering verliest, of beter gezegd de strijd voor de plundering, word je op twee manieren gestraft. Eén, je krijgt geen vergoeding voor de plundering. Twee, je verliest al je eenheden in die provincies.

Een sterke speler kan je dan zwakker maken en later proberen nog sterker te worden door hetzelfde dorp te plunderen, voordat je de kans hebt gekregen om terug op het bord te komen.

Een ander voordeel van het hebben van veel eenheden op het bord is dat je veel quests kunt voltooien. Een queeste kan bijvoorbeeld zijn de meeste kracht te hebben in een gele provincie. Het voltooien ervan levert je roempunten op, maar ook de mogelijkheid om een stap vooruit te komen op een spoor op je spelersbord. De sterken worden nog sterker.

Dit sterke worden nog sterker probleem wordt opgelost, of een soort van opgelost, door de monsters die je kunt verwerven. Met sommige monsters kun je, als je ze gebruikt om binnen te vallen, een heleboel eenheden tegelijk van het bord verwijderen, waardoor het machtsevenwicht op het bord (tijdelijk) verandert.

Een andere manier, en de enige efficiënte strategie die je kunt gebruiken om een op hol geslagen leider tegen te gaan, is het gebruik van de Loki-strategie. Clan upgrade kaarten behoren tot de Noorse godheid. Loki kaarten richten zich op het verliezen van gevechten en sterven. Je krijgt glorie voor elke eenheid die je in Walhalla hebt aan het einde van een tijdperk. Loki kaarten zorgen ervoor dat je iets wint, zelfs als je een veldslag verliest. Gecombineerd met de quest kaarten die je punten geven voor het hebben van eenheden in Valhalla kan dit een zeer goede manier zijn om veel glorie te krijgen zonder een veldslag te winnen

Het ding is dat in een veldslag er maar een winnaar is en er kunnen meerdere verliezers zijn. Dus, om succesvol te zijn met Loki moet je gewoon aanwezig zijn in een veldslag en je laten afslachten. Bye bye kostbare hoofd. Hallo, glorie punten.

Deze strategie klinkt minder bevredigend en ik denk ook dat het een makkelijkere weg is, maar het is een drafting spel, dus je gaf deze Loki kaarten aan je buurman. Je koos ervoor om ze zelf niet te nemen. Dat kan in het eerste tijdperk gebeuren, je weet gewoon niet wat andere mensen van plan zijn, maar zodra een andere speler een Loki-kaart onthult moet je op je hoede zijn.

Dat is het ding met dit spel. Ik denk echt dat het beter wordt naarmate je het vaker speelt. De eerste paar spellen laat je misschien een leider weglopen, laat je één speler alle Loki-kaarten krijgen, maar hoe meer je het speelt, hoe meer je de mogelijke combinaties van beschikbare kaarten zult kennen, je zult patronen herkennen en dan kun je voorkomen dat de dingen gebeuren die de reden zijn dat sommige mensen het een gebroken spel noemen.

Dus, ja, er zijn problemen, maar ik heb het gevoel dat deze dingen duidelijker zijn in spellen met nieuwe spelers. Hoe meer je het speelt, hoe beter het wordt.

Je moet nadenken over hoe je je woede besteedt. Hoe je jezelf positioneert op het bord. Niet alleen tijdens het huidige tijdperk, maar ook voor het volgende. Verplaats je naar provincies die vernietigd zullen worden in de volgende Ragnarök fase. Of denk na over de timing van de aankomst van je monsters en helden op het bord. Deze kleine dingen maken je een goede of slechte Viking.

Dus ja, ik heb echt genoten van het spelen van Blood Rage. Het zet je aan het denken over lange termijn strategie en vereist dat je je aanpast als je ziet wat andere spelers hebben bedacht. Het spel heeft Euro-mechanismen, maar de minis geven het net een beetje extra. Als je van mini’s houdt, krijg je waar voor je geld. Als je niet geeft om de glimmendheid van kleine Viking lookalikes, dan begrijp ik dat de prijs van het spel je misschien afschrikt en dan raad ik je aan om Blood Rage eerst te spelen voordat je overweegt om het te kopen. Ik zou ook zeggen dat het spel vrij gemakkelijk te leren, en te spelen is. Je kent natuurlijk niet alle mogelijke strategieën, en meer ervaren spelers kunnen je misschien overtroeven met slimme kaartcombinaties, maar je kunt aardig meespelen en misschien zelfs de experts zelf verrassen.