Birds of India | Bird World

Indiase vogels ‘ Andaman hawk-owl ‘ Grote bonte specht – Dendrocopos major
De grote bonte specht (Dendrocopos major), ook bekend als grote bonte specht, behoort tot de familie Picidae.
De grote bonte specht komt voor in Europa, Azië, het Middellandse-Zeegebied, Noordwest-Afrika, Noordoost-India, China en Japan. Deze spechtensoorten hebben zygodactyl rangschikking van de voet. Deze spechten zijn polytypische soorten.

Opzicht, fysieke beschrijving en identificatie

De grote bonte specht (Dendrocopos major) is een middelgrote specht, die 20 tot 25 cm lang is en 70 tot 100 gram weegt.
De bovendelen van deze grote bonte specht zijn glanzend blauwachtig zwart. Het gezicht, de oorbedekkingen en de zijkanten van de achterhals zijn wit. De mannetjes hebben zwarte neusvlekken en een karmozijnrode vlek op de nek. Het voorhoofd is witachtig of bleekbruin. De keel is wit.
Er is een grote zwarte vlek op de zijkant van de keel en de borst. Deze vlek is met de snavel, de nek en de schouder verbonden door dikke zwarte lijnen. De vliegveren en de staart zijn zwart-wit gestreept. Er is een grote witte schoudervlek. De onderbuik en de onderstaart zijn rood.
De snavel is sterk en zwart-hoornkleurig. De irissen zijn donkerbruin. De poten en voeten zijn grijs. De klauwen zijn zwartachtig. De roep van deze grote bonte spechtensoorten is een reeks snelle, herhaalde “kix” of “kic” geluiden.

1.Vogels van India – Afbeelding van Grote bonte specht – Dendrocopos major door PeterRohrbeck

2.Indiase vogels – Foto van Grote bonte specht – Dendrocopos major door PeterRohrbeck

3.Vogels van India – Foto van Grote bonte specht – Dendrocopos major door Marcel Sahlmen

Oorsprong, geografisch verspreidingsgebied en verspreiding

De grote bonte spechtensoorten komen verspreid voor in Europa en Azië, met een groot verspreidingsgebied van de Britse eilanden tot Japan. Ze komen ook voor in Noordwest-Afrika, Noordoost-India en noordelijke delen van Zuidoost-Azië.
In India komen de grote bonte spechten voor in de deelstaten Arunachal Pradesh en Nagaland. In China komen deze soorten voor in het centrale, zuidelijke en oostelijke deel. Zwervers zijn waargenomen in de USA, Gibraltar, Ierland, Faeröer Eilanden, IJsland en Hong Kong.
De grote bonte specht nominaat ondersoort D. m. major is verspreid in de Scandinavische landen, west Rusland, noord Polen en noord Oekraïne. De ondersoort D. m. stresemanni komt voor in Centraal-China, Noordoost-India, Myanmar en Yunnan (China).

De belangrijke vogel- en biodiversiteitsgebieden (IBA) van deze grote bonte spechtensoorten in Spanje zijn het dennenbos van Vilaflor, het dennenbos van Tirajana, het dennenbos van Tauro, het dennenbos van Tamadaba, het dennenbos van Arico, de geul van Tágara en de bergen van Barcelona.

Ecosysteem en habitat

De grote bonte specht is matig bosafhankelijk. Ze komen gewoonlijk voor op hoogtes van 0 tot 2500 meter. De kunstmatige ecosystemen en habitats van deze soorten omvatten sterk aangetaste bossen, landelijke tuinen, stedelijke gebieden en plantages.
De natuurlijke ecosystemen en habitats van deze grote bonte spechtensoorten omvatten, tropische en subtropische vochtige laaglandbossen, loofbossen, montane bossen, boreale bossen, ongemengde naaldhoutopstanden en gematigde bossen.

Dieet en voedingsgedrag

Het dieet van deze grote bonte specht bestaat voornamelijk uit ongewervelden. Houtborende insecten en hun larven, andere insecten, schaaldieren, weekdieren, vruchten, zaden, noten en knoppen zijn hun voornaamste voedsel. Het is bekend dat ze eieren en nestjongen van andere vogels meenemen.

Voorplanting en broedgewoonten

Het broedseizoen van deze grote bonte spechten loopt van april tot juni in het grootste deel van hun verspreidingsgebied. Deze vogels zijn monogaam en sterk territoriaal. In sommige gevallen is polyandrous gedrag vastgesteld.
De balts van de grote bonte specht omvat vliegvertoon en het spreiden van de staart. Het broedpaar graaft een hol in een levende of dode boom. Het legsel bevat meestal vier tot zes witte, ovale eieren. De kuikens komen na 10-12 dagen uit het ei en vliegen 22 dagen later uit.

Migratie en verplaatsingspatronen

Deze grote bonte spechtensoorten zijn niet-migrerende standvogels. Ze verspreiden zich plaatselijk na het broeden. Vogels op grotere hoogten trekken in de winter naar lagere hoogten.
Na het broeden kunnen de juveniele bonte spechten zich verspreiden en vestigen op nieuwe locaties binnen hun verspreidingsgebied. Binnen hun verspreidingsgebied kunnen ze lokale verplaatsingen maken om te foerageren en te broeden.

Grote bonte specht – Snelle feiten

• Wetenschappelijke naam: Dendrocopos major
• Auteur van de soort: (Linnaeus, 1758)
• Synoniemen/Protonym: Picus major Linnaeus, 1758
• Familie: Picidae ‘ Piciformes ‘ Aves ‘ Chordata ‘ Animalia
• Vernaculaire namen: Engels: Great spotted woodpecker, Chinees: 大斑啄木鸟, Frans: Pic épeiche, Duits: Buntspecht, Spaans: Pico picapinos, Russisch: Большой пёстрый дятел, Japans: アカゲラ, Indonesisch: Caladi
• Andere namen: Grote Bonte Specht, Roodkroon Bonte Specht, Grote Specht
• Verspreidingsgebied: Europa, West-, Centraal- en Oost-Azië, Middellandse-Zeegebied, Noordwest-Afrika, Noordoost-India
• Dieet en voedingsgewoonten: insecten, zaden, noten, vruchten
• IUCN-statusvermelding: Least Concern (LC)

Behoud en overleven

De wereldwijde populatieomvang van de grote bonte specht (Dendrocopos major) wordt geschat op ongeveer 73.700.000 tot 110.300.000 volwassen individuele vogels. De algemene populatietrend van de soort wordt als toenemend beschouwd.
In het grootste deel van zijn verspreidingsgebied zou deze grote bonte specht algemeen tot talrijk zijn. De generatielengte is 5,2 jaar. Zijn verspreidingsgebied bedraagt ongeveer 57.800.000 km².
Habitatverandering en -vernietiging, jacht en vangst van volwassen en jonge spechten voor de huisdierenhandel zijn de belangrijkste bedreigingen die het voortbestaan van deze spechtensoorten in gevaar brengen.

IUCN- en CITES-status

De grote bonte specht (Dendrocopos major) nadert noch op grond van het criterium omvang verspreidingsgebied, noch op grond van het criterium populatietrend, noch op grond van het criterium omvang populatie de drempelwaarden om als Kwetsbaar te worden aangemerkt.
De IUCN (International Union for Conservation of Nature) heeft de soort gecategoriseerd en geëvalueerd en de soort op de lijst van “Least Concern” geplaatst.
De CITES-status (Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora) is voor de grote bonte specht (Dendrocopos major) “Not Evaluated”.

Taxonomie en wetenschappelijke classificatie van Dendrocopos major
Kingdom:	Animalia
Phylum:	Chordata
Class:	Aves
Order:	Piciformes
Familie:	Picidae
Subfamilie:	–
Genus:	Dendrocopos
Soorten:	D. major
Binomiale naam:	Dendrocopos major
IUCN-statusvermelding:	Least Concern

De grote bonte specht (Dendrocopos major) is nauw verwant aan de Sind-specht (Dendrocopos assimilis), de Syrische specht (Dendrocopos syriacus), de witvleugelspecht (Dendrocopos leucopterus) en de Himalayaspecht (Dendrocopos himalayensis).
De veertien erkende ondersoorten van de grote bonte specht (Dendrocopos major) zijn: D. m. major, D. m. cabanisi, D. m. brevirostris, D. m. stresemanni, D. m. kamtschaticus, D. m. japonicus, D. m. pinetorum, D. m. poelzami, D. m. hispanus, D. m. numidus, D. m. harterti, D. m. thanneri, D. m. canariensis en D. m. mauritanus.

staartparkiet

1.Grote bonte specht foto bron: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Buntspecht1ib.jpg (bijgesneden)
Foto auteur: PeterRohrbeck | Licentie: CC BY-SA 4.0