Apple importeerde kleding uit Xinjiang-bedrijf dat te maken heeft met Amerikaanse sancties tegen dwangarbeid

Apple heeft kleding geïmporteerd – waarschijnlijk uniformen voor personeel in winkels – van een bedrijf dat te maken heeft met Amerikaanse sancties vanwege dwangarbeid in een dochteronderneming in het westen van China’s Xinjiang-regio, blijkt uit verzendgegevens.

De details komen een week nadat Apple’s chief executive, Tim Cook, het Amerikaanse Congres vertelde dat hij geen dwangarbeid of moderne slavernij in de toeleveringsketens van het bedrijf zou tolereren.

Een woordvoerder van Apple zei dat het bedrijf had bevestigd dat geen van zijn leveranciers momenteel katoen uit Xinjiang betrekt, maar weigerde commentaar te geven op de vraag of ze dat in het verleden hadden gedaan.

De Amerikaanse regering legde in juli sancties op aan Changji Esquel Textile, een eenheid van de Hongkongse kledinggroep Esquel, samen met 10 andere Chinese bedrijven vanwege vermeende mensenrechtenschendingen in de regio Xinjiang, waaronder dwangarbeid.

De sancties verbieden de bedrijven om Amerikaanse technologie en andere goederen te kopen. De Amerikaanse minister van Handel, Wilbur Ross, zei dat ze tot doel hadden te voorkomen dat Amerikaanse producten worden gebruikt in “het verachtelijke offensief van de Chinese communistische partij tegen weerloze moslimminderheden”.

Esquel heeft beschuldigingen van misbruik ontkend. “We hebben absoluut niet, doen niet, en zullen nooit dwangarbeid gebruiken waar dan ook in ons bedrijf,” zei het in een verklaring, waarin het toezegde in beroep te gaan tegen zijn opname in de lijst, en eraan toevoegde dat een internationale audit in 2019 bevestigde dat er geen moderne slavernij in de fabriek was.

Esquel had een maand voordat de sancties werden aangekondigd een zending gebreide shirts van katoen en elastaan voor vrouwen verzonden naar “Apple Retail stores” in Californië, toonde de database die wordt beheerd door de wereldwijde verzendinformatieprovider Panjiva. Die records werden geïdentificeerd door het Tech Transparency Project.

Esquel levert aan veel grote Amerikaanse kledingbedrijven, waaronder Patagonia, Nike en Tommy Hilfiger. Maar de relatie van Apple met het bedrijf is niet veel in de openbaarheid gekomen, ook al gaat die al jaren terug.

Gedocumenteerd in vakpublicaties, en bevestigd door verzenddatabases en Esquel zelf, lijkt het vooral te gaan om uniformen die worden gedragen door personeel in Apple-winkels.

Tot voor kort vermeldde de website van Esquel Apple als een “belangrijke klant”, volgens een in maart gepubliceerd rapport van het Australian Strategic Policy Institute (ASPI) over Chinese bedrijven die dwangarbeid in Xinjiang gebruiken om aan wereldwijde merken te leveren.

In 2014 kwamen Apple en Esquel overeen om duurzamere uniformen te produceren met behulp van 100 metrische ton gerecycled katoenafval, meldde de sectorpublicatie Just Style.

Datzelfde jaar verscheepte Esquel meer dan 50.000 eenheden naar Arvato Digital Services, een logistiek bedrijf dat samenwerkt met Apple, blijkt uit Panjiva-records. Apple werd vermeld op verzendingsrecords als de “contactpartij”.

In 2018 benadrukte een presentatie op een industrieconferentie door Esquel’s chief executive, John Cheh, Apple als een “belangrijke klant” van de Vietnam-tak van het bedrijf, waarbij foto’s werden gegeven van blauwe en rode personeelsuniformen die in zijn fabrieken werden geproduceerd.

Deze eenheden staan niet op de sanctielijst, maar de overhemden die zij produceerden, bevatten waarschijnlijk katoen dat is geteeld in Xinjiang, de regio waar de vervolging door de Chinese autoriteiten van voornamelijk moslimminderheden dwangarbeid heeft omvat.

Apple zei in een verklaring: “Esquel is geen directe leverancier van Apple, maar onze leveranciers gebruiken wel katoen uit hun fabrieken in Guangzhou en Vietnam. We hebben bevestigd dat geen enkele toeleverancier van Apple katoen uit Xinjiang betrekt en dat er geen plannen zijn om in de toekomst katoen uit de regio te betrekken.”

Maar de woordvoerder weigerde te zeggen waar die fabrieken hun ruwe katoen vandaan halen. Guangzhou is een grote Chinese stad waar geen katoenteelt is, en de openbare documenten van Esquel verwijzen niet naar enige katoenteelt in Vietnam.

Het kledingbedrijf gaat prat op “verticale integratie”, waarbij het veel van het katoen dat in zijn kleding wordt gebruikt zelf produceert; dezelfde presentatie door Cheh vermeldde fabrieken in heel Azië, en kantoren over de hele wereld – maar alleen Xinjiang als een plaats voor “katoenteelt, egreneren en spinnen”.

Verder vermeldden notities vijf locaties waar het bedrijf binnen Xinjiang actief was. Een daarvan was Changji, de vestigingsplaats van de gesanctioneerde dochteronderneming.

Een andere was Kashgar, waar Esquel gedurende meer dan twee decennia een joint venture had met het Xinjiang Production and Construction Corps (XPCC), een paramilitaire overheidsorganisatie die in juli eveneens door de Amerikaanse regering werd gesanctioneerd, wegens haar vermeende rol bij het begaan van misbruiken.

Esquel verkocht zijn belang in de Xinjiang White Field Cotton Farming-onderneming in april, drie maanden voordat XPCC werd gesanctioneerd. Het heeft niet gezegd hoe het het specifieke type katoen van hoge kwaliteit (extra-langstapel-katoen) dat de joint venture leverde, zal vervangen. De XPCC produceert ongeveer een derde van China’s katoen.

James Millward, hoogleraar geschiedenis aan de Georgetown University in Washington DC en de auteur van Eurasian Crossroads: A History of Xinjiang, zei dat de hele economie van de regio was besmet door het beleid van de Chinese communistische partij, met ten minste 1 miljoen mensen in interneringskampen, waarvan velen dwangarbeid moesten verrichten.

“Ze hebben de toeleveringsketens besmet, hebben het idee zelf van Xinjiang besmet,” zei hij. “Het is zo’n diepgeworteld en breed verweven systeem van onderdrukking dat ze hebben gecreëerd, waarbij honderden bedrijven in China en buiten China betrokken zijn.”

Zelfs als de fabrieken van de bedrijven zelf vrij van dwangarbeid kunnen worden verklaard, werken ze vaak samen met – of met toestemming van – de lokale regeringen die het misbruik beheren.

“Ze doen zaken met de provincie, ze doen zaken met lokale overheden, ze doen zaken met de XPCC, die allemaal concentratiekampen runnen en die allemaal betrokken zijn bij het verplaatsen van mensen in concentratiekampen naar de een of andere vorm van dwangarbeid of onvrijwillige arbeid,” zei hij.

Apple kwam in de schijnwerpers te staan vanwege vermeend gebruik van dwangarbeid door een leverancier toen de oorspronkelijke sanctielijst uitkwam vanwege zijn relatie met het techbedrijf Nanchang O-Film Tech, dat camera’s voor sommige iPhones maakt. Cook bezocht in 2017 een fabriek van het bedrijf in Zuid-China, volgens het ASPI-rapport.

Testend voor het Congres vorige week, beschreef Cook dwangarbeid als “afschuwelijk”. “We zouden het niet tolereren . We zouden een leveranciersrelatie beëindigen als het werd gevonden,” zei hij, eraan toevoegend dat hij graag zou werken aan wetgeving om dwangarbeid te verbieden.

Millward zei dat buitenlandse bedrijven “due diligence” zouden moeten “opvoeren” om dwangarbeid uit hun toeleveringsketens te houden, met name in de kledingindustrie.

“De manier waarop bedrijven er over het algemeen over denken is: ‘Nou, ik heb geen fabrieken in Xinjiang, dus ik kan er niet bij betrokken zijn’,” maar dat is niet langer genoeg.

“Je moet kijken of een van de bedrijven waarmee je te maken hebt, zelf te maken heeft met Xinjiang. En misschien moet je twee of drie stappen verder gaan, want zo zit de textielindustrie in elkaar. Je gaat van vezel naar filament naar stof naar kleding, en het is heel moeilijk om dat allemaal te traceren langs de hele weg.”

{{/ticker}}

{{heading}}

{{#paragraphs}}

{{.}}

{{/paragrafen}{highlightedText}}

{#cta}{{text}{{/cta}}

Remind me in mei

• Delen op Facebook
• Delen op Twitter
• Delen via E-mail
• Delen op LinkedIn
• Delen op Pinterest
• Delen op WhatsApp
• Delen op Messenger