Antitrust

Wat betekent antitrust?

In de meeste jurisdicties over de hele wereld is het illegaal als grote bedrijven zich verenigen om overeenkomsten te sluiten of “trusts” te vormen om zich op een bepaalde manier te gedragen – bijvoorbeeld om hun producten allemaal voor dezelfde hoge prijs te verkopen. Wetten die dit soort gedrag verbieden, worden antitrustwetgeving genoemd.

De term wordt echter meer in het algemeen gebruikt om te verwijzen naar wetten die zijn ontworpen om te voorkomen dat bedrijven zich inlaten met elke vorm van concurrentiebeperkende actie – dat wil zeggen, alles doen wat de concurrentie op een markt kunstmatig zou kunnen verstoren.

Een veel voorkomende mythe is dat antitrustwetten alleen van toepassing zijn op monopolies. Dit is absoluut niet het geval: Zij zijn van toepassing op elke onderneming die groot genoeg is om op een markt een machtspositie in te nemen. Zoals we hieronder zullen zien, kan de definitie van het woord “markt” van cruciaal belang zijn om te bepalen of er sprake is van antitrustproblemen.

Waarom wordt Apple geconfronteerd met antitrustonderzoeken?

In de eerste plaats is Apple een zeer groot bedrijf, en het zou voor een bedrijf van die omvang heel gemakkelijk zijn om antitrustovertredingen te begaan, dus het is te verwachten dat elk groot bedrijf onder de antitrustmicroscoop zou worden gelegd.

Maar in het geval van Apple zijn er enkele meer specifieke zorgen op basis van de marktdominantie van het bedrijf op bepaalde gebieden. Deze worden hieronder behandeld.

Wat zijn de antitrustbezwaren tegen Apple?

Er zijn een aantal verschillende, op uiteenlopende gebieden als ad tracking en Sign In With Apple, maar hier zijn drie van de belangrijkste.

De App Store

Het grootste antitrustprobleem is de App Store.

Apple stelt dat het geen dominante positie op deze markt heeft, omdat het de relevante markt beschouwt als ofwel “smartphones” ofwel “apps”. Aangezien het bedrijf een minderheidsaandeel heeft in de smartphonemarkt in de meeste landen waar het actief is, meent het dat het niet kan worden geacht een machtspositie te hebben.

Competitietoezichthouders hebben de neiging het standpunt in te nemen dat de relevante markt “iOS-apps” is, en hier heeft Apple een 100%-monopolie op de verkoop en distributie ervan. Edge-zaken daargelaten, is er geen manier voor een ontwikkelaar om een iOS-app op de markt te brengen zonder deze via de App Store te verkopen.

Bedrijven als Epic Games betogen dat ze in-app-aankopen zouden moeten mogen verkopen zonder dat Apple een deel van hun inkomsten afneemt. Het argument hierbij is dat Apple ontwikkelaars benadeelt door een deel van hun inkomsten af te pakken, en consumenten door ontwikkelaars te dwingen meer te vragen om Apple’s deel goed te maken. Apple zegt in reactie daarop dat het heel normaal is dat een bedrijf een deel van de verkoop die het faciliteert voor zijn rekening neemt.

Default apps

Daarnaast beschuldigen sommige bedrijven Apple van concurrentievervalsend gedrag door zijn eigen apps voordelen te geven ten opzichte van apps van derden.

Een van de manieren waarop Apple dit doet, zeggen ze, is door zijn eigen apps vooraf te installeren. Wanneer bijvoorbeeld de Apple Weather-app al op een iPhone is geïnstalleerd wanneer je hem koopt, dan heeft de eigen app van Apple een duidelijk voordeel ten opzichte van een concurrerende app.

Er is hier overlap met de zorgen over de App Store. Bijvoorbeeld, Apple Music en Spotify zijn concurrenten, maar niet alleen is Apple Music voorgeïnstalleerd, kunt u zich abonneren vanuit de app. Als Spotify dezelfde mogelijkheid zou bieden, zou het Apple een deel van 30% moeten betalen. Spotify kan zich dat niet veroorloven, dus zijn gebruikers gedwongen een meer omslachtige route naar een abonnement te nemen, wat Apple Music een extra concurrentievoordeel geeft.

Relaties met carriers en retailers

Apple is ook in meer dan één land schuldig bevonden aan het uitbuiten van een dominante positie binnen de smartphonemarkt om ongepaste eisen te stellen aan carriers en retailers.

Omdat de populariteit van iPhones betekende dat carriers ze wel moesten verkopen, kon Apple voorwaarden dicteren. In Zuid-Korea werd het bedrijf er bijvoorbeeld van beschuldigd de lokale carriers drie zware voorwaarden op te leggen:

• Distributeurs moesten minimumhoeveelheden van elk model afnemen, gedicteerd door Apple
• Distributeurs moesten de kosten delen van reparaties of vervangingen onder garantie
• Distributeurs moesten betalen om Apple’s eigen tv-reclame voor de iPhone te laten lopen

Budgetgerichte distributiemaatschappijen zouden, bijvoorbeeld alleen oudere en goedkopere modellen willen kopen, omdat dat is wat hun klanten willen, maar Apple zou hen dwingen ook topmodellen te kopen. En als een telefoon defect zou blijken te zijn, zou Apple hem niet zomaar vervangen, maar zou het de carriers verplichten een deel van de kosten op zich te nemen. Ten slotte, hoewel carriers de volledige kosten moesten betalen voor het draaien van iPhone-advertenties op tv, mochten ze alleen Apple’s eigen advertenties gebruiken, en het enige wat ze mochten veranderen was het toevoegen van hun eigen logo aan het uiteindelijke frame.

Wat zou er kunnen gebeuren met Apple als gevolg?

Antitrust uitkomsten zullen meestal per land gebeuren, hoewel er uitzonderingen zijn. In Europa, bijvoorbeeld, is het waarschijnlijk dat de Europese Unie zal optreden als een blok, en dat elke wetgeving die van toepassing is op Apple van toepassing zal zijn in alle 27 lidstaten.

Het worst-case scenario voor Apple is dat de Amerikaanse regering oproept tot het uiteenvallen van het bedrijf. Zo zou bijvoorbeeld kunnen worden bepaald dat Apple Inc geen App Store kan runnen en tegelijkertijd de iPhones kan verkopen waarop die apps draaien. Dit is echter geen waarschijnlijke uitkomst.

Een waarschijnlijker scenario is een reeks kleinere veranderingen. Bijvoorbeeld dat Apple een onafhankelijke toezichtsraad moet aanstellen om app-beoordelingen uit te voeren, of dat het Spotify moet toestaan in-app abonnementen aan te bieden zonder een deel te nemen.

Hoe reageert Apple?

In het openbaar is de houding van Apple een verontwaardigde, met het argument dat het geen machtspositie heeft en niets verkeerd doet. Achter gesloten deuren is het bedrijf zich ervan bewust dat het ofwel een aantal van zijn praktijken moet veranderen, ofwel daartoe door de wet gedwongen zal worden.

Terwijl Apple bijvoorbeeld publiekelijk verklaarde dat een commissie van 30% op apps de standaard in de industrie was, maakte het een enorme ommezwaai door het Small Business Program te introduceren, met in plaats daarvan een commissie van 15%. Hoewel het programma zou gelden voor de kleinste ontwikkelaars, geldt het in feite voor 98% van hen. Het zou nauwkeuriger zijn om te zeggen dat de App Store nu een standaardprovisietarief van 15% heeft, met een hoger tarief van 30% dat alleen van toepassing is op een kleine minderheid van bedrijven.

Het bedrijf heeft ook stilletjes een aantal andere wijzigingen aangebracht in directe reactie op antitrustzorgen, bijvoorbeeld het openstellen van de Find My-app voor accessoires van derden, en mensen toestaan om hun standaard e-mailapp en webbrowser te wijzigen.

• Eerste App Store antitrust uitspraak is dichtbij na jaren van onderzoek
• Verenigde Staten wetgevers detailleren 3 manieren om Apple, Google, Facebook, en Amazon antitrust zorgen aan te pakken
• US DOJ onderzoekt antitrust klachten met betrekking tot de ‘Sign in with Apple’ knop
• EU antitrust chef geeft Apple herinnering om eerlijk te spelen nu privacy ad tracking functie dreigt