Anthony Bourdain’s ‘Parts Unknown’ Aflevering 6 Recap: Understanding Joburg

Bourdain geeft nederig toe hoe verkeerd zijn vooroordelen over Zuid-Afrika waren na een reis naar het hart en de grootste stad van het land – Johannesburg.

De aflevering van Parts Unknown van afgelopen zondag was typisch Bourdain. Het gaf kijkers een korte maar eerlijke geschiedenis van een bestemming die te weinig Amerikanen begrijpen en zocht antwoorden over de toekomst ervan met een diverse set van locals.

De kijker zit vlak naast Bourdain als hij probeert te begrijpen wat Nelson Mandela precies betekent voor de mensen die nog steeds in zijn oude buurt van Soweto wonen en hoe een van de meer ontwikkelde naties van Afrika mensen van over het hele continent aantrekt.

“…een plek waar ik kwam in een staat van bijna totale onwetendheid vol met vooroordelen.”-@Bourdain on South Africa #PartsUnknown

– Parts Unknown (@PartsUnknownCNN) October 21, 2013

Bourdain ontmoet eerst de Black Jacks, een lokale band die het voorprogramma verzorgde van het WK 2010, in een “eethuis”. Deze plekken waren ooit cladenstine bars opgezet in garages en achtertuinen tijdens de apartheid.

Op een maaltijd van schapenkop en maïsmeel pap, twee bandleden uitleggen van de gespannen tijden waarin Zuid-Afrika zich momenteel bevindt.

De partij die ooit bevrijd het land is niet langer universeel geliefd, waardoor een man te vragen: “Hoe ga je om met zo veel meningen als de partij die je liefhad … is het verknoeien van de bal? Wat doe je?”

De verwijzing naar een voetbal is gebruikelijk in Zuid-Afrika, een land dat net als een groot deel van de wereld gecharmeerd is van de sport.

Johannesburg’s veranderende landschap

Zoals de politiek van het land is veranderd, is ook het landschap veranderd.

Bourdain maakt een wandeling door Hillbrow, ooit een elitaire blanke zakenwijk die later een van de gevaarlijkste plekken in de stad werd. Hoewel de camera’s van de crew ongewenste aandacht trekken, is het gebied niet meer zo gewelddadig als het ooit was.

Nabij bezoekt Bourdain een kookwinkel waar een “gastronomische smokkelaar” smaken mengt die van over de hele wereld komen. Hij serveert stoofvlees met meloen en pompoenpitten, falafel, pap en een luisterend oor aan iedereen die stopt bij zijn winkel. Zonder stoelen of tafels, gasten morsen in de straten waar ze eten en socialiseren.

Bourdain vergezelt ook een taxichauffeur naar de buitenwijken van Soweto. Het gebied begon als een arbeiders woongemeenschap en werd het centrum van verzet tegen de blanke overheersing in de jaren 1950. Het bracht internationale helden voort zoals Nelson Mandela en Desmond Tutu en de trots die de mensen voelen voor het gebied is duidelijk. Het is geen chique buurt, maar een opkomende middenklasse houdt het onberispelijk.

We Go On

Bourdains laatste stop is de NeighborGoods Market, waar hij zich onder het genot van een hamburger van platgeslagen gemalen rundvlees en hete pepers verwondert over de integratie van Zuid-Afrika’s eens zo sterk gesegregeerde bevolking. Hij zegt dat het erop lijkt dat Zuid-Afrika er zelfs beter in geslaagd is dan Amerika om burgers van alle rassen de kans te geven zich te mengen.

Zijn laatste poging om te begrijpen wat Zuid-Afrika zonder Mandela zal worden, wordt door zijn metgezel, een plaatselijke verslaggever, met optimisme begroet. Ik denk dat de basis is gelegd. En godzijdank hebben we hem als symbool… De verdeeldheid is er, maar ze is niet zo groot als onze hoop.”