Analyse van Jamaica Kincaid’s “Girl”

Jamaica Kincaid’s korte verhaal Girl (1978) geeft een inkijkje in de relatie tussen een meisje en haar moeder. Het meisje vertegenwoordigt Kincaid in haar jeugd. Het verhaal laat zien dat de moeder in deze relatie probeert het gedrag voor te schrijven dat zij geschikt acht voor vrouwen. Zij verwacht en legt deze gedragingen op aan het meisje (Kincaid). Bovendien is het duidelijk dat het meisje binnen deze voorgeschreven gedragingen wordt beperkt. Deze beperkende conditie is een gevolg van het dominante gedrag van de moeder ten opzichte van het meisje. Gezien Kincaid’s achtergrond en de gebruikte culturele sleutelwoorden, benadrukt het korte verhaal hoe bepaalde culturele kenmerken worden doorgegeven door de generaties heen. In dit opzicht richt het verhaal zich op het belang van familierelaties bij het vormen van individueel gedrag.

Jamaica Kincaid’s (1978) Girl geeft een gesprek weer tussen een moeder en haar dochter. De belangrijkste punten in het korte verhaal zijn:

• De moeder geeft gunstige en negatieve informatie aan de dochter
• Parenten kunnen overheersend zijn tegenover hun kinderen
• De maatschappij blijft stereotypen opleggen aan kinderen

De moeder geeft gunstige & negatieve informatie aan het meisje

De informatie die de moeder aan haar dochter geeft, omvat positieve en negatieve. In het verhaal geeft de moeder veel informatie over wat ze moet doen, zoals wat ze moet koken, wat ze in huis moet doen, en wat ze buitenshuis moet doen. De moeder geeft ook informatie over de dingen die het meisje niet moet doen. Deze dingen die niet gedaan mogen worden zijn onder andere het zingen van benna op de zondagschool, maar ook het slaan als een jongen om met knikkers te spelen.

Een ander belangrijk aspect van het verhaal is dat de moeder het meisje vertelt over de situaties waarin het meisje die dingen wel of niet moet doen. Zo vertelt de moeder het meisje dat ze niet blootshoofds mag lopen als de zon op is, en dat het meisje op zondag als een dame moet lopen. De moeder eist ook dat het meisje geen fruit eet als ze op straat loopt. In feite geeft de moeder specifieke aanwijzingen waarvan zij verwacht dat het meisje die opvolgt.

Enkele van de informatie is gunstig voor het meisje, zoals het weken van zoute vis om het zoutgehalte van het voedsel te verminderen, en het niet met ontbloot bovenlijf in de zon gaan lopen. Maar sommige informatie kan ook nadelig zijn voor het meisje. Zo vertelt de moeder het meisje hoe ze medicijnen moet bereiden om een zwangerschap af te breken. Dergelijke medicijnen zijn zelfgemaakt en kunnen nadelige gevolgen hebben voor de gezondheid van het meisje. Ook het verbieden van het meisje om te knikkeren, zelfs met jongens, kan leiden tot problemen in de manier waarop het meisje sociale interacties aangaat met mannen.

Parenten kunnen aanmatigend zijn voor hun kinderen

Soms kunnen ouders aanmatigend zijn voor hun kinderen. Dit wordt geïllustreerd in het hele verhaal, dat heel weinig laat zien van het perspectief of de gedachten van het meisje. Kincaid’s verhaal laat vooral het perspectief en de gedachten van de moeder zien. De moeder zegt de meeste regels van het verhaal. De dochter daarentegen zegt maar een paar regels. De lezer vraagt zich daardoor af wat het meisje denkt.

Het verhaal laat zien dat de moeder niet veel rekening houdt met wat het meisje denkt. Het blijkt uit de zinnen van de moeder dat zij alleen maar blijft zeggen wat zij vindt dat bij haar dochter past, en niet wat de dochter denkt. Het verhaal illustreert dat de moeder niet de wil of het verlangen heeft om aan de gedachten van het meisje tegemoet te komen. De moeder heeft niet de wil of het verlangen om meer over haar dochter te weten te komen. Bijvoorbeeld, in het gesprek over het zingen van benna op de zondagsschool, blijft de moeder zeggen dat het meisje geen benna mag zingen op de zondagsschool, zonder zelfs maar rekening te houden met de waarschijnlijkheid dat haar dochter daadwerkelijk geen benna zingt op de zondagsschool.

Bovendien vraagt de moeder niet of het meisje nog steeds knikkert door te slaan als een jongen. Het lijkt erop dat de moeder niet nadenkt over het sociale aspect van het leven van haar dochter in relatie tot haar interacties met andere kinderen. In dit opzicht is de moeder overheersend tegenover haar dochter. Het verhaal is een waarschuwing voor de lezer over de gevaren van overheersing tegenover kinderen.

De maatschappij blijft kinderen stereotypen opdringen

De maatschappij legt kinderen stereotypen op. Deze toestand wordt geïllustreerd in Kincaid’s Girl. De aanwijzingen en ideeën die de moeder aan haar dochter geeft, zijn discriminerend voor vrouwen in de samenleving. De moeder zegt bijvoorbeeld dat de dochter niet moet knikkeren als een jongen, en dat het meisje huishoudelijke taken moet doen. Uit deze uitspraken blijkt dat de moeder vindt dat er bepaalde dingen zijn die vrouwen niet kunnen of mogen doen. Deze stereotypen leggen de kloof tussen de seksen vast.

De moeder geeft het idee weer dat vrouwen zich tot thuis moeten beperken en dat mannen onbeperkt uit kunnen gaan. Belangrijker nog is dat de moeder, door het woord “slet” simpelweg te herhalen, haar dochter op een denigrerende manier blijft bestempelen. Men kan stellen dat deze situatie in de dochter het soort discriminatie tegen vrouwen herschept dat de moeder heeft ervaren, waarschijnlijk in haar jongere jaren. Op deze manier illustreert Jamaica Kincaid’s Girl op effectieve wijze enkele van de kwalen van de samenleving, en hoe ouders discriminatie door de generaties heen kunnen propageren.