Alfonso Reyes

Alfonso Reyes werd op 17 mei 1889 geboren in Monterrey, Nuevo León. Hij bezocht de Escuela Nacional Preparatoria (Nationale voorbereidende school) en de Facultad de Derecho (rechtenfaculteit) in Mexico-Stad. In 1909 was hij een van de oprichters van het Ateneo de la Juventud (Atheneum voor de jeugd). Hij was secretaris van de Faculteit voor Voortgezette Studies, waar hij ook de cursus geschiedenis van de Spaanse taal en Spaanse literatuur gaf. Zijn eerste boek, Cuestiones estéticas (Esthetische Vragen), verscheen in 1911.

Reyes behaalde zijn licentiaat in de rechten in 1913, en dat jaar werd hij benoemd tot tweede secretaris van de Mexicaanse delegatie in Frankrijk. In 1914 ging hij naar Spanje, waar hij zich toelegde op literatuur en journalistiek, en werkte in het Centro de Estudios Históricos (Centrum voor Historische Studies) in Madrid. Zijn boek Visión de Anáhuac werd gepubliceerd in 1917.

In 1920 werd Reyes benoemd tot tweede secretaris van de Mexicaanse delegatie in Spanje. Vanaf die tijd bekleedde hij verschillende diplomatieke posten: zaakgelastigde in Spanje (1922-1924), minister in Frankrijk (1924-1927), ambassadeur in Argentinië (1927-1930), ambassadeur in Brazilië (1930-1936), en opnieuw ambassadeur in Argentinië (1936-1937).

Toen Reyes in 1939 terugkeerde naar Mexico, werd hij voorzitter van het Casa de España en México (Spaans Huis in Mexico), dat later het Colegio de México werd. Hij was een van de oprichters van het Colegio Nacional. In 1945 won hij de Nationale Literatuurprijs, en hij was kandidaat voor de Nobelprijs. Van 1957 tot 1959 was hij directeur van de Academia Mexicana de la Lengua (Mexicaanse Academie voor de Spaanse Taal).

De werken van Reyes die het meeste succes hebben genoten zijn Simpatías y differencias (1921; Likes and Dislikes); La experiencia literaria (1942; Literaire ervaring); El deslinde (1944), een verhandeling over literaire kritiek die als zijn meesterwerk wordt beschouwd; en La X en la frente (1952; X op het voorhoofd). Zijn werken zijn vaker in het buitenland vertaald dan die van enig ander hedendaags Mexicaans auteur.

Reyes staat symbool voor de humanist bij uitstek. Aan zijn immense intellectuele nieuwsgierigheid en zijn enorme cultuur voegde hij een gave van stijl toe, waardoor zijn proza creaties hem op een bijzondere manier eigen werden. Hij was een wijs en scherpzinnig criticus, een schrijver van korte verhalen met een overdaad aan verrassingen, en een fijngevoelig dichter; opgeleid in de school van Góngora en Mallarmé, was hij onderlegd in zowel klassieke als moderne schrijvers.

Reyes overleed in Mexico-Stad op 27 dec. 1959. Hij werd begraven in de Rotonda de Hombres Ilustres (Rotonde van Illustere Mannen).