Abstract 17392: Bilateral Blood Pressure Measurement: a Simple Way to Reduce Diagnostic Delay in Acute Type a Aortic Dissection

Introduction: Ondanks een snelle presentatie, heeft de meerderheid van de patiënten met een acute type A aortadissectie (ATAAD) een aanzienlijke vertraging in de diagnose en chirurgische behandeling.

Hypothese: Wij wilden de factoren onderzoeken die samenhangen met diagnostische vertraging bij ATAAD in het Verenigd Koninkrijk.

Methoden: Als onderdeel van een UK-brede nationale audit werden patiënten geïdentificeerd die tussen januari 2009 en juli 2011 in hun instelling werden opgenomen met een bekende diagnose ATAAD. Met behulp van een gestandaardiseerde vragenlijst werden retrospectieve gegevens verzameld over de presentatie van de symptomen, de tijd, mogelijke differentiële diagnoses, de tijd tot operatieve interventie en de resultaten.

Resultaten: In totaal verstrekten 14 centra gegevens over in totaal 239 patiënten. Bij presentatie was 91,6% symptomatisch en de meerderheid (74,5%) kwam naar niet-chirurgische centra. Bilaterale bloeddrukken van de bovenste ledematen werden geregistreerd bij 48,4% en van hen had 56,3% een bloeddrukverschil van >20mmHg. De mediane tijd tussen het begin van de symptomen en de opname was 2 uur, tussen opname en diagnose 4,5 uur en tussen symptomen en operatie 14,8 uur. De vertraging van de diagnose was groter dan 3 uur bij 63% van de patiënten en meer dan 12 uur bij 33%. De chirurgische sterfte in het ziekenhuis bedroeg 22,5%. Bij slechts 155 (64,9%) patiënten werd ATAAD opgenomen in de differentiële diagnose bij de eerste presentatie. Het niet overwegen van ATAAD was significant hoger bij patiënten die zich presenteerden zonder pijn (52% vs. 29%, p: 0,039) en bij wie alleen een unilaterale bloeddrukmeting werd gedaan (43% vs. 13%, p <0,0001) en significant lager bij wie een bloeddrukverschil van 20 mmHg tussen de armen werd gevonden (26% vs. 6%, p <0,013). Meting van unilaterale bloeddruk was significant geassocieerd met een vertraging van de diagnose van meer dan 3 uur (72% vs. 52%, p: 0,043) en meer dan 12 uur (47% vs. 14%, p<0,0001). Het niet overwegen van ATAAD resulteerde in toediening van heparine en/of antiplatelets bij 21% van de patiënten.

Conclusies: Er zijn nog steeds aanzienlijke vertragingen in de diagnose en behandeling van ATAAD. Dit heeft deels te maken met het niet in overweging nemen van de mogelijke diagnose. Het meten van de bilaterale bloeddruk is een eenvoudige ingreep en kan het niet overwegen van de diagnose verminderen door patiënten met een tekort aan hartslag te onthullen en de verdenkingsindex te verhogen om te helpen bij de diagnose van ATAAD.