A Thai Goodbye: Remembering Anthony Bourdain

Toen het nieuws van de dood van Anthony Bourdain vrijdag bekend werd en de wereld versteld stond, was de uitstorting van verdriet van de vrienden, fans en collega’s die hij had gemaakt tijdens zijn vele reizen naar Thailand onmiddellijk.

Meer dan alleen het produceren van programma’s over eten, verbond Bourdain mensen van verschillende culturen door zijn manier van vertellen. Zijn vermogen om eenheid en universaliteit te vinden in onze diversiteit is wat hem echt bijzonder maakte.

Bourdain hield van Thailand, en het land verscheen beroemd in zowel No Reservations als Parts Unknown, waar hij hersenen en bloed at in de noordelijke stad Mae On en beide heerlijk verklaarde.

Reisschrijver en auteur Joe Cummings herinnerde zich vandaag aan het werken met Bourdain veel eerder dan dat. Hij werd gecontacteerd door producer Lydia Tenaglia in 2003 voor een A Cook’s Tour, een show die Bourdain maakte naar aanleiding van zijn bestseller Kitchen Confidential. Tenaglia vroeg Cummings om wat filmlocaties voor Bourdains 23 uur durende stop in Bangkok voor te stellen. Ze ontmoetten elkaar kort aan het einde van het bezoek.

Cummings moet een goede indruk hebben gemaakt, want ze namen weer contact met hem op toen ze jaren later in Chiang Mai opnamen voor de CNN-serie Parts Unknown, waar hij hielp met de pre-productie, in de karaokescène verscheen, met Bourdain dronk, en vertaalwerk deed in het segment waarin Bourdain een sak yant, of Thaise tatoeage, krijgt.

Joe Cummings beschreef de foto: “Bier en lao khao aan het einde van de karaoke-opname voor Anthony Bourdains Parts Unknown, 2014.”

“Hij was erg stil als hij niet voor de camera stond, meestal zat hij in zijn eentje buiten de set paperbacks te lezen. Behalve in de karaokescène waarin we allemaal behoorlijk dronken werden van de lao khao en wat bleven drinken nadat de film was afgelopen,” zei hij over de raadselachtige gastheer en chef-kok.

“Hij was hoffelijk, professioneel, en makkelijk om mee te werken. De opnames duurden lang en moeizaam, zoals dat gaat met tv- en filmopnames, maar hij leek nooit ongeduldig te worden. Hij zag er wel moe uit op de dag van de tatoeageshoot. Ik was ook verbaasd hoe stijf hij was voor zijn leeftijd, die toen ongeveer 55 zou zijn geweest. We moesten hem helpen opstaan na het inkten. Maar hij was waarschijnlijk ook niet gewend om op de grond te zitten.”

De geliefde chef-kok liet de wereld kennismaken met het Thaise straatvoedsel in een aflevering van No Reservations (2009: seizoen 5 aflevering 16), waar hij rijstpap uitprobeerde, en zijn team filmde eenvoudige tafelkruiden die we als vanzelfsprekend beschouwen op een nieuwe verleidelijke manier.

“Waarom zou iemand in een restaurant eten als ze zo kunnen eten?” zei hij terwijl hij vrolijk varkensvlees at op de drijvende markt van Amphawa, garnalencake etend van een papieren bord op een houten trap temidden van drommen Thaise mensen.

In een artikel dat hij later voor Medium schreef, zei Bourdain: “Om het geluk te hebben Thailand te kunnen bezoeken, om in Thailand te eten, is een diepe duik in een rijke, veel textuur, zeer oude cultuur die smaken en kleuren bevat die ver buiten het vertrouwde spectrum gaan. Gezien onze beperkte tijd op deze aarde, en de pure pracht, de bijna grenzeloze verscheidenheid aan zintuiglijke ervaringen die direct beschikbaar zijn, wil je er NIETS van missen.”

“Hij had dit unieke vermogen om door het lawaai heen te snijden en rechtstreeks naar de mensheid te gaan,” vertelde Les Nordhauser, een producent uit Zuidoost-Azië die Bourdain in 2008 bij de productie van No Reservations werkte, eerder vandaag aan Coconuts Bangkok.

“Of het nu een straatverkoper of taxichauffeur is – of de plek nu vijf sterren of geen sterren heeft, hij wilde je verhaal horen. Niemand was onder hem.”

Nordhauser herinnert zich Bourdain als een onverschrokken professional en een absoluut plezier om mee om te gaan. “Iedereen die met hem werkte was goed bevriend met hem. Het is fijn om een man te hebben die weet wat hij wil,” eraan toevoegend dat niemand bij Bourdain’s productiebedrijf Zero Point Zero ooit iets negatiefs over hem te zeggen had.

De Parts Unknown-aflevering, die in juni 2014 werd uitgezonden, opent met hem die copieuze hoeveelheden lao khao (rijstwhisky) drinkt in een veld met boeren.

Later in de aflevering zou Andy Ricker, een Amerikaanse chef-kok die bekend staat om zijn expertise in de Noord-Thaise keuken, Bourdain – en, bij uitbreiding, de westerse wereld – introduceren aan larb (een pittige Thaise salade), gevolgd door een discussie over het woord authentiek in relatie tot Thais eten.

“Tony, zoals ik me hem zal herinneren. Altijd snel met een kwinkslag, altijd snel met een beetje wijsheid,” schreef Ricker in een bericht op sociale media op 9 juni.

“Ik ben er trots op deze man een beetje gekend te hebben, misschien genoeg om hem vriend te noemen. Ik weet niet wat er gebeurd is, ik heb net het nieuws gezien. Maar de details kennen zal niet helpen in het begrip. Gut. RIP Tony. Long may you run, wherever you’ve gone.”

Ondertussen heeft Lotus of Siam, een Thais restaurant in Las Vegas dat te zien was in Bourdian’s Parts Unknown, ook een eerbetoon aan de chef-kok gepost in een Facebook-post.

In de aflevering beschreef Bourdain het eethuis dat beroemd is om zijn Noord-Thaise keuken als “een van de beste Thaise restaurants” in de Verenigde Staten.

Bourdain staat op de foto met chef-kok Saipin Chutima (links), de eigenaar van Lotus of Siam, en de Thai-Amerikaanse sterrenchef Jet Tila (rechts). Foto: Lotus of Siam

“Met pijn in het hart hebben we vandaag een van de meest getalenteerde en geweldige chef-koks van vandaag verloren. Moge hij rusten, chef Anthony. Dank u voor alles wat u voor ons en de wereld die naar u kijkt hebt gedaan, van het openen van onze ogen voor veel verschillende culinaire gerechten in de wereld tot zelfs onze eigen staten. Het was een eer om jou en Chef Jet ontmoet te hebben. RIP Anthony Bourdain,” schreef Lotus of Siam in een Facebook post op 8 juni.

Voor de Thaise columnist Tomorn Sukpreecha, die Bourdain’s boek Kitchen Confidential (2000) in het Thais vertaalde, kwam de dood van Bourdain als “schokkend en verwoestend nieuws.”

Tomorn zei dat hij Bourdain alleen heeft leren kennen door zijn woorden en betreurde dat hij nooit de kans heeft gehad om de overleden chef-kok en auteur persoonlijk te ontmoeten.

“Het boek was leuk, slim, scherp van tong, provocerend – en bovenal, extreem moeilijk te vertalen,” zei hij over het boek, eraan toevoegend dat hij zes maanden nodig had om het in het Thais te vertalen.

“Op een keer, toen hij een TV-show in Thailand filmde, werd ik benaderd om zijn gids te zijn. Ik herinner me niet veel details, maar het ging niet door omdat onze schema’s conflicteerden.”

“Dus ik heb niet de kans gehad hem te ontmoeten … en nu zal ik hem nooit meer ontmoeten. Rust in vrede.”

Cummings herinnerde zich hem als een “All around great guy, a guy’s guy. Echt triest dat hij weg is, want hij was een rolmodel voor zo velen van ons, een echte wegbereider voor voedsel en reismedia.”

Bourdain leek plannen te hebben voor de toekomst vóór de gebeurtenissen van vorige week.Hij vertelde Maxim vorig jaar dat hij werkte aan een nieuw project dat hem terug zou brengen naar de regio, hoewel hij niet onthulde of het een nieuw boek was of televisie-gerelateerd.

“Ik werk aan iets: Hungry Ghosts – over deze geestenhuizen in Azië-Pacific, Thailand, Vietnam. Ze moeten de hongerige geesten weglokken van het hoofdhuis, en ik ben geobsedeerd. Ik ben geïnteresseerd in deze figuren uit de folklore en geschiedenis. Op de een of andere manier voel ik een verwantschap met hen – een dolende geest, nooit tevreden.”

Als je gratis je mening op internet gaat delen, waarom doe je dat dan niet om kans te maken op spannende prijzen? Doe nu mee aan onze 2021 Coconuts Lezersenquête!

Leave a Reply