A Christmas Carol
Hij was gekleed in een eenvoudig diepgroen gewaad, of mantel, omzoomd met wit bont. Dit gewaad hing zo losjes over de gestalte dat haar brede borst bloot was, alsof ze zich door geen enkele kunstgreep wilde laten afschermen of bedekken…. Zijn donkerbruine krullen waren lang en vrij, net als zijn geniale gezicht, zijn sprankelende ogen, zijn open hand, zijn opgewekte stem, zijn ongedwongen houding en zijn vrolijke air…. “Zo iemand als ik heb je nog nooit gezien?” riep de Geest uit.
De verteller beschrijft de Geest van het Kerstmis Heden, maar Scrooge realiseert zich in eerste instantie niet wie of wat hij ziet. Hoewel de vreugdevolle en authentieke houding van de Geest zijn identiteit duidelijk zou hebben gemaakt voor degenen die regelmatig Kerstmis vieren, geeft Scrooge toe dat hij nog nooit heeft “gewandeld” met een van de broers van de Geest, de Geesten van het Heden van Kerstmis die in voorgaande jaren leefden. De lezers merken op dat Scrooge door deze verandering “eerbiedig” naar deze geest kijkt.
Geloofd zij hem, hoe de geest zich verheugde! Hoe ontblootte het zijn brede borst en opende het zijn ruime handpalm, en zweefde het voort, met een gulle arm zijn heldere en onschadelijke vrolijkheid uitstortend over alles wat binnen zijn bereik kwam!
De verteller legt uit dat hoe meer mensen Kerstmis vieren, hoe gelukkiger en machtiger de Geest van het Kerstmis Heden wordt. De geest van Kerstmis wordt verpersoonlijkt in zijn open hart, open hand en uitgestrekte arm. Hij verspreidt vreugde over iedereen als een natuurkracht. Iedereen heeft het recht om met Kerstmis een beetje gelukkiger te zijn, en de Geest van het Kerstmis Heden helpt hen daarbij. In tegenstelling tot wat Scrooge aanvankelijk misschien dacht, kost dit “onschuldige” geluk niets, en allen verdienen een dergelijke vreugde.
Het was een lange nacht, als het maar een nacht was; maar Scrooge had daar zo zijn twijfels over, want de kerstdagen leken te zijn samengeperst in de tijdspanne die zij samen doorbrachten. Het was ook vreemd dat, terwijl Scrooge onveranderd bleef in zijn uiterlijke gedaante, de Geest ouder werd, duidelijk ouder. Scrooge had deze verandering wel waargenomen, maar er nooit over gesproken, totdat ze een kinderfeestje van de Twaalfde Nacht verlieten, toen hij, terwijl ze samen op een open plek stonden, naar de Geest keek en merkte dat diens haar grijs was.
Hier legt de verteller uit dat de levensduur van de Geest van het Kerstmis Heden slechts zo lang duurt als elk kerstseizoen. Op de Twaalfde Nacht, de nacht voor Driekoningen, oftewel het officiële einde van de twaalf dagen van Kerstmis, lijkt de Geest van het Kerstmis Heden zichtbaar verouderd. Dus ondanks het feit dat Scrooge’s visioen slechts één lange nacht leek te duren, bracht Scrooge in feite het hele kerstseizoen door met de Geest, en was hij getuige van zijn krachtige effecten op mensen dichtbij en ver weg.
Leave a Reply