8 februari 1878: Veto of Bland-Allison Act

Transcript

Aan het Huis van Afgevaardigden:
Na een zeer zorgvuldige overweging van het wetsontwerp nr. 1093 van het Huis van Afgevaardigden, getiteld “An act to authorize the coinage of the standard silver dollar and to restore its legal-tender character,” voel ik mij genoodzaakt het terug te zenden naar het Huis van Afgevaardigden, waar het vandaan komt, met mijn bezwaren tegen de aanneming ervan.
Houd vast aan de mening, die ik in mijn jaarlijkse boodschap tot uitdrukking bracht, dat “noch de belangen van de regering, noch die van het volk van de Verenigde Staten bevorderd zouden worden door zilver te kleineren als één van de twee edele metalen die de muntslag van de wereld verzorgen, en dat wetgeving die erop gericht is de hoeveelheid intrinsiek geld te handhaven op een zo volledig mogelijke hoeveelheid van beide metalen als hun relatieve commerciële waarden toelaten, noch onrechtvaardig noch ondoelmatig zou zijn”, is het mijn vurige wens geweest om samen met het Congres zodanige maatregelen aan te nemen om de hoeveelheid zilver in het munten van het land te verhogen, dat dit geen afbreuk zou doen aan de verplichting van openbare of particuliere contracten, noch het openbare krediet nadelig zou beïnvloeden. Het is enkel op grond van de overtuiging dat dit wetsontwerp niet aan deze essentiële vereisten voldoet, dat ik het als mijn plicht beschouw mijn goedkeuring eraan te onthouden.
Mijn huidige officiële plicht met betrekking tot dit wetsontwerp staat mij enkel toe aandacht te besteden aan de specifieke bezwaren tegen de aanneming ervan, die mij zo belangrijk lijken dat ik het gerechtvaardigd acht van de wijsheid en de plicht van het Congres te vragen dat het wetsontwerp verder in overweging wordt genomen, waarin de Grondwet in zulke gevallen heeft voorzien.
Het wetsontwerp voorziet in de muntslag van zilveren dollars met een gewicht van 412 1/2 grains per stuk, van standaard zilver, als wettig betaalmiddel tegen hun nominale waarde voor alle schulden en lasten, publiek en privaat, behalve wanneer uitdrukkelijk anders is bepaald in het contract. Het is bekend dat de marktwaarde van dat aantal korrels standaardzilver gedurende het postjaar 90 tot 92 cent heeft bedragen in vergelijking met de standaardgouden dollar. De zilveren dollar die door dit wetsontwerp wordt toegestaan, is dus 8 tot 10 percent minder waard dan hij beweert waard te zijn, en wordt tot wettig betaalmiddel gemaakt voor schulden die zijn aangegaan toen de wet dergelijke munten niet als wettig geld erkende.
Het recht om rechten te betalen in zilver of in certificaten voor zilverdeposito’s zal, wanneer zij in voldoende hoeveelheid worden uitgegeven om te circuleren, een einde maken aan het ontvangen van inkomsten in goud, en aldus de betaling van zilver voor zowel de hoofdsom als de rente van de staatsschuld afdwingen. Een miljard honderddrieënveertig miljoen vierhonderddrieënnegentig duizend vierhonderd dollar van de thans uitstaande obligatieschuld is uitgegeven vóór februari 1873, toen de zilveren dollar in dit land nog niet in omloop was, en slechts een geschikte vorm van ongemunt zilver was voor de uitvoer; $583.440.350 van de gefinancierde schuld is uitgegeven sedert februari 1873, toen alleen goud de munt was waarvoor de obligaties werden verkocht, en alleen goud de munt was waarin beide contractpartijen begrepen dat de obligaties zouden worden betaald. Deze obligaties kwamen op de wereldmarkt. Zij werden in goud betaald toen zilver sterk in waarde was gedaald, en toen niemand ze zou hebben gekocht als men had begrepen dat ze in zilver zouden worden betaald. De som van 225.000.000 dollar van deze obligaties is tijdens mijn regering verkocht voor gouden munten, en de Verenigde Staten hebben het voordeel van deze verkoop genoten door een verlaging van de rentevoet tot 4 procent. Tijdens het verloop van deze verkoop werd twijfel geuit over de munt waarin de betaling van deze obligaties zou worden verricht. De openbare aankondiging werd daarop geautoriseerd dat het “niet te verwachten was dat enige toekomstige wetgeving van het Congres of enige actie van enig departement van de regering de aflossing van de hoofdsom van deze obligaties of de betaling van de rente daarop zou goedkeuren of tolereren in munten van minder waarde dan de door de wet toegestane munten ten tijde van de uitgifte van de obligaties, zijnde de munten die door de regering in ruil voor deze obligaties worden gevraagd”. In het licht van deze feiten zal het terecht als een ernstige schending van het publiek vertrouwen worden beschouwd om deze obligaties, hoofdsom of rente, te betalen in zilveren munten die op de markt minder waard zijn dan de munten die ervoor zijn ontvangen.
Er wordt gezegd dat de zilveren dollar die door dit wetsvoorstel tot wettig betaalmiddel wordt gemaakt, onder de werking ervan gelijkwaardig zal zijn in waarde aan de gouden dollar. Vele voorstanders van het wetsontwerp geloven dit, en zouden een poging om schulden te betalen, hetzij openbare of particuliere, in munten van mindere waarde dan het geld van de wereld, niet rechtvaardigen. De grootste tekortkoming van het wetsontwerp is dat het geen bepaling bevat die bestaande schulden tegen de werking ervan beschermt, indien de munten die het creëert minder waard blijven dan de munten die het enige wettige betaalmiddel waren toen ze werden aangegaan. Indien nu wordt voorgesteld, om voordeel te trekken uit de waardevermindering van het zilver bij de betaling van schulden, een zilveren dollar te munten en wettig betaalmiddel te maken met een lagere handelswaarde dan elke dollar, van goud of papier, die thans wettig betaalmiddel is in dit land, zal een dergelijke maatregel, naar het oordeel van de mensheid, nauwelijks worden betwijfeld, een daad van kwade trouw zijn. Voor alle schulden die tot nu toe zijn aangegaan, moet de zilveren dollar alleen wettig betaalmiddel worden tegen zijn marktwaarde. De standaard van waarde mag niet worden veranderd zonder de toestemming van beide partijen bij het contract. Nationale beloftes moeten worden nagekomen met onwrikbare trouw. Er is geen macht om een natie te dwingen haar schulden te betalen. Haar krediet hangt af van haar eer. De natie is verschuldigd wat zij haar schuldeisers heeft laten verwachten. Ik kan geen wetsvoorstel goedkeuren dat naar mijn mening de schending van heilige verplichtingen toestaat. De verplichting van het publieke geloof overstijgt alle vragen van winst of publiek voordeel. De onbetwistbare handhaving ervan is het dictaat van zowel de hoogste opportuniteit als van de meest noodzakelijke plicht, en moet altijd zorgvuldig worden bewaakt door de Uitvoerende Macht, het Congres en het volk.
Het is mijn vaste overtuiging dat als het land baat heeft bij een zilveren muntslag, dit alleen kan gebeuren door de uitgifte van zilveren dollars van de volle waarde, die niemand zullen bedriegen. Een munt die minder waard is dan hij beweert te zijn, zal uiteindelijk niet alleen schuldeisers bedriegen, maar allen die zich bezighouden met legale handel, en niemand zekerder dan zij die voor hun dagelijks brood afhankelijk zijn van hun dagelijkse arbeid.